Thuis?

29 februari 2008

Al weer 10 dagen terug op Kythira? eh thuis!

Wanneer ontwaken we uit deze heerlijke droom? Van veel zon, zee en blauwe luchten? Of zal de wekker echt zo afgaan en is het 6.30 uur in de ochtend? Of staan we, al dagdromend, toch ergens in de file in regenachtig Nederland, vol stress omdat we te laat dreigen te komen voor onze volgende afspraak? Nee, het is geen droom. We wonen echt op Kythira en inmiddels hebben we onze draai gevonden inclusief een nieuw dagritme. Opstaan wanneer we wakker worden, meestal tussen 8 en 9 uur, buiten ontbijten, Grieks studeren, ons kleine(zo fijn) huishoudinkje bijwerken. Veel wandelen in de natuur op zoek naar mooie routes voor de benenwagen of de fiets. We zijn flink wat foto`s aan het maken voor onze website. De natuur ontluikt op dit moment in hoog tempo. Velden vol gekleurde anemomen, gele paardebloemen en witte kamille tussen de groengrijze olijfbomen. De brem met al zijn gele bloemen is in grote getale aanwezig en niet te vergeten de vele witte bloesembomen(oa amandel). Het kan flink waaien waardoor er altijd een zekere frisheid in de lucht hangt. Voor ons Nederlanders voelt het gewoon aan als heerlijk zomerweer. We hebben zelfs een uurtje op het strand gelegen. Het zwemmen hebben we nog achterwege gelaten. Onze dikke teen heeft even aan het water gevoeld maar dat was nog wel heel erg koud, wat een helden toch! Detail: de Grieken hier gaan nog winters gekleed met dikke jas aan en een sjaal om.

Voor de rest is het een hoop wachten. Op onze verblijfsvergunning, want dan kunnen we een auto kopen. Op onze autoverkoper met nieuws over een geschikte auto. Op de bouwvergunning. De staking van de overheidsfunctionarissen loopt tot 1 maart… De verbouwing van ons huisje loopt hierdoor wel heel veel vertraging op. Tenslotte zoeken we natuurlijk naar het mooiste plekje op het eiland om onze plannen te verwezenlijken. Er zijn 2 locaties die wat ons betreft hiervoor in aaanmerking komen en we gaan hier heel snel over in onderhandeling. We zijn nogal principieel(allebei). Als er een vraagprijs is vinden we dat de verkopers er iets vanaf moeten halen. Helaas gaat het hier nog wel eens andersom: na een bieding gaat de prijs meestal omhoog??? en dat past ons totaal niet.

MAART 2008

Maart roert zijn staart!
Dat geldt voor het weer maar ook voor alle nieuwe ervaringen die wij op doen. Eerst het weer maar even. De eerste 3 weken van maart waren erg aangenaam met `s nachts een regenbui en overdag veel strakblauwe luchten afgewisseld met om de 2 a 3 dagen een bewolkte dag en harde wind.

Ruige zee

Onze koppie`s en handen zijn inmiddels aardig bruin gekleurd en geeft ons nog eens een extra toeristische look. Echt Ollandoi op vakantie. Na de 20e is het weer even wat koeler, met hele dagen regen, en dan is alles hier ook erg nat. We hebben niet eens een paraplu meegenomen uit ons vaderland! Door de vele regen zijn de bergbeken helemaal vol en zijn hier en daar mini-watervallen ontstaan. Je hoort het water door de dalen stromen.

De zon schijnt en al het regenwater zoekt zijn weg naar de lager gelegen dalen, Het gorgelt er op los.

Verder zijn onze dagen redelijk rustig waarop we het eiland en omgeving verkennen voor leuke hot spots.
De heel erg drukke dagen zitten vol met onverwachte gebeurtenissen en afspraken. We ontmoeten veel nieuwe mensen, bekijken mooie huizen, vervallen huizen, stukken grond, krijgen spontaan nieuwe ideeen en stromen over van de inspiratie.

Mooi zandstrand

Hij/zij wil ook een beetje aandacht!

We zijn hier om iets op te bouwen maar veel gaat net even anders, zoals wij gewend zijn. De taal (Engels en Grieks), de regels, procedures, gewoontes en de werktijden bijvoorbeeld. We proberen ons ritme aan te passen maar dit gaat niet zo maar. De Grieken vertonen `s ochtends vroeg en `s avonds de grootste activiteit terwijl wij juist vroeg in de middag tot begin van de avond de meeste energie hebben. We nemen soms even een time-out, oftewel een siesta midden op de dag. Een middagdut van 3 tot 6 is ons inmiddels niet meer vreemd, sommige Griekse gewoontes zijn toch best makkelijk.

We spreken regelmatig diverse makelaars inclusief het bezichtigen van stukken grond met of zonder halve bebouwingen. De bodem is hier alles behalve vlak en is vaak bedekt met prikkende bosjes. Dat zijn veel klauterpartijen en onze onderbenen zijn een en al kras. Alsof onze kat Tipsie pogingen heeft gedaan om via onze benen omhoog te klimmen. Inmiddels hebben wij twee ingenieurs aangehaakt. Er is een boekwerk vol regels over appartementen maar omdat het uiteindelijk toch een kwestie van vertrouwen is zijn we op zoek naar diegene waar de echte klik mee is.

Griekse wegwijzers

Dan al die stakingen. Zit je net achter het internet, in de winkel, en pfff…valt alle stroom uit. Dat duurt meestal 2 uur. Geen probleem zou je zeggen maar de openingstijden houden hier geen rekening mee. Als de elektriciteit uitvalt om 11.00 uur dan floept deze weer aan om ca. 13.00 uur maar om 13.30 uur gaan de winkels dicht. En die blijven echt niet langer open. Om 17.30 gaan ze weer open maar het komt regelmatig voor dat de internetplekken bezet zijn omdat de Griekse jeugd dan net vrij is van school. Conclusie: als je zeker wilt zijn van je plekje en electriciteit moeten we om 9.30 uur in de internetwinkel zijn.

Zo zaten wij op een zaterdagochtend, op tijd vanwege de stakingen, in de internetwinkel. Openen onze mail en zien in onze inbox het digitale magazine van Zwitserleven: Het Gevoel. Tot onze grote schrik en vermaak is ons filmpje geplaatst. We hebben eerst heel hard om ons zelf gelachen. Het zou in eerste instantie een test-filmpje zijn. Het doorsturen per pc was nogal wat mb en wij waren steeds in de veronderstelling dat deze niet aangekomen was, wel dus. Nog gekker het is ongecensureerd geplaatst. We gaan flink oefenen voor het volgende filmpje!

Verder met de stakingen. Staan we net te koken, alles electrisch, valt de stroom uit. Sommige Grieken, tavernes en winkels maken gebruik van generatoren, slechts een handjevol. Het begint ons behoorlijk te vervelen maar de Grieken? Schouderophalend gaan ze door met iets andres. heel verstandig hoor maar wij zitten nog helemaal in het Nederlandse snelle leven van hup hup hup, even staken en dan weer verder. Want er zijn hele belangrijke afspraken, vinden wij. Onze bouwvergunning voor het huis in Frilingianika komt op z`n vroegst begin april en dan moet er nog gerenoveerd worden. Maar het kan ook zijn dat de staking met een maand wordt verlengd. Inmiddels hebben wij gehoord dat ons huidige huurhuis vanaf 12 juni verhuurd is aan vakantiegangers. Ons huis moet dan gewoon klaar zijn, punt. Onze aannemer kan snel zegt hij. Hij zorgt in ieder geval voor een telefoonaansluiting(en ADSL) zodat we in ons eigen huis kunnen internetten. De aanvraag het het Griekse telefoonbedrijf OTE duurt ca. 2 weken, tenminste als ze niet staken.

Heel toevallig dat rode shirt

In ieder geval mogen we blijven op Kythira, we zijn volgens de Grieken nu echte “Tserigotes”. Cerigo is de Venetiaanse naam voor Kythira. Onze verblijfsvergunning is op 13 maart afgegeven door een erg enthousiaste politieman. Staan we midden op straat te praten, net zoals echte Grieken doen. Stopt daar ineens een politieauto, met stoere agent inclusief grote zwarte zonnebril, voor je neus en wij maar denken: worden wij aangesproken o pwegmisbruik of een alcoholcontrole misschien? Blijkt het Petros `onze` politieman voor de verblijfsvergunning te zijn. Of we over een uur op het politiebureau kunnen zijn want de vergunning is klaar. Zijn we op het bureau blijkt er toch nog een probleem te zijn. Hij kan geen kopie maken…de stroom was net uitgevallen, is dat alles? Grieks kenmerk: als ze beginnen met `there is a (big) problem` valt het meestal reuze mee. Uiteindelijk zijn we de deur uitgelopen, nog net niet uitgezwaaid, met een glimlach van Petros van oor tot oor en een stevige handdruk. Omdat we de verblijfsvergunning hebben kunnen we nu een auto kopen. De auto, een 4WD die ons was aangeboden, blijkt ineens niet meer te koop te zijn, de beste man heeft zich toch bedacht. Zo gaat dat hier `a different country` zeggen de Grieken dan. Wij hebben ons ook bedacht. Waren we eerst op zoek naar een paar jaar oude 4WD gaan we nu op zoek naar een klein autootje. Daar kom je hier overal mee merken we na een maand rondrijden in een huur Atos. Zo besloten maken wij een afspraak bij onze autoverhuurder cq- verkoper, tractorhandelaar, waterfietsverhuurder, big farmer + nog wat jobs. Voordat we een auto zien staan we buiten met flessen olijfolie, witte wijn, witte kool, tassen vol met sinaasappelen, potten olijven en hebben wij bij zijn 91- jarige moeder een tsipouro (raki) gedronken. Daarna komt de auto….Bij zijn moeder kijken we onze ogen uit in haar huis (tevens wijn/olie lokaal voor eigen gebruik) en naar haar. De kleine keukentafel staat vol eten, half opgegeten, in open verpakkingen of in schaaltjes. Bij het openen van de koelkastdeur rolt er wat etenswaar uit, dit wordt niet opgemerkt door haar maar wel door ons. Bij het drankje eten we maar iets wat verpakt is, wel oud blijkt bij consumptie. Bij het vele handen schudden schrikt ze ontzettend van mijn(anita) koude handen.. Het is zo`n aandoenlijk en , ogenschijnlijk, eenzaam omaatje. Haar man is een half jaar geleden overleden waar ze 70 jaar mee samen was, ze brandt elke dag een kaarsje voor hem. We durven bijna niet weg te gaan. Ze gaat een keertje voor ons koken! Zo gaat dat hier voor je het weet heb je een nieuwe vriend of vriendin of een jiajia(oma). Al is het een eerste kennismaking op bijvoorbeeld het vliegveld je gaat meteen door het leven als `my best friend`. We maken dus heel veel `new best friends`!

De Mimosa in volle bloei

Ook met Nederlanders. Neem bijvoorbeeld de firma Bartels. Al jarenlang enthousiast Griekenlandgangers en de laatste jaren is de liefde voor Kythira op minstens hetzelfde niveau als de onze. Het enige verschil is dat zij (nog) niet de stap hebben genomen om hier te gaan wonen. Wel jammer want wat we hebben het heel gezellig samen. Het enthousiasme, gedrevenheid, onvermoeibaarheid om respectievelijk onze verhalen te horen, mee te denken en alles willen zien wat wij een erg interessante optie vinden voor een prachtige vakantieplek. Dit alles onder het genot van veel wijn, ouzo en zalige Griekse maaltijden overgoten met heel veel zon. Voor zichzelf hadden ze ook al een werkplek bedacht. Dit ging van de beddenopmaak, het vervoeren van gasten van Athene naar Kythira of het opstarten van een `mileustraat`(heel goed voor Kythira). Of stellen met relatieproblemen begeleiden op Kythira. Waar kun je dit beter doen dan op de geboorteplaats van Afrodite zou je zeggen. Inmiddels zijn ze weer vertrokken maar gelukkig komt de firma Bartels in juni weer terug, we kijken er naar uit.

Plantjes groeien door het asfalt!

Inmiddels is het tijd om mijn ouders(Anita) van het vliegveld te halen. Dinsdag 18 maart zijn ze er voor 3 weken. Op woensdag horen we heel slecht nieuws waardoor er keuzes gemaakt moeten worden om op z`n minst hun vakantie te onderbreken. Een optie was om een week naar Nederland terug te gaan en dan terug te komen. Uiteindelijk gaan ze terug en besluiten om later(dit jaar?) nog eens terug te gaan naar Kythira(en ons).

Samen in Frilingianika met tegenwind….

Ze zijn er wel met mijn 40e verjaardag, echt super, en ze hebben met eigen ogen kunnen zien hoe en waar wij wonen. Dat was toch even het belangrijkste. We hebben ze veel laten zien, de korte tijd samen was geweldig. In Nederland kunnen ze nu verhalen over het eiland en hun eerste kennismaking met Griekenland. Het land waar je bij het eten een kilo wijn besteld(een liter) en het Grieks toch wel heel moeilijk is om te leren(he pap). Een begroeting: `jiassas` ziet er nu wel in bij ze.

Mijn 40e verjaardag, vind ik dit leuk?

Omdat we nu onverwachts met z`n tweeen zijn, ook Albert z`n ouders hebben hun reis begin april geannuleerd, hebben wij nu weer tijd om ons `werk` op te pakken.We storten ons vol overgave op het snoeien van olijfbomen, onze studie Grieks, het kopen van een auto (het aanbod is minimaal op Kythira), onze eigen internet-aansluiting maar bovenal: plannen maken voor onze gekochte lap grond.

Het is zover!

We hebben een prachtige lap grond gekocht. Zonder enig bouwsel wat oud en/of vervallen is. We gaan ons hier helemaal uitleven, qua bouwen dan, samen met de aannemer/architect. Maar eerst het belangrijkste: onze advocate die alle papieren gaat checken. Als deze akkoord zijn `mogen` wij betalen en dan laten we ook weten wat onze plannen verder zijn en ook waar!

Albert&Anita

Een zee om in te duiken, zo verleidelijk

Eén gedachte over “Thuis?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.