Een belangrijke feestdag, 25 maart

 

Voor de Griek is Istanbul nog altijd Constantinopel. Genoemd naar keizer Constantijn de Grote die in 330 nChr. de stad Byzantium, zoals de Grieken het toen noemden, verkoos boven Rome als hoofdstad van zijn grote rijk. Constantinopel, zoals Byzantium vanaf toen werd genoemd, werd de grootste en rijkste stad van Europa tot 1453.

In 395 nChr was er een scheiding tussen het Oost en West Romeinse rijk (Constantinopel en Rome) en vanaf toen ontstond het Byzantijnse rijk. In totaal hebben 88 Griekse keizers en keizerinnen geregeerd over het Byzantijnse rijk en heeft het vele zwakke momenten gekend vanwege een waardeloos regeringsbeleid en de vele bedreigingen van alle kanten. Perzen en Arabieren, Bulgaren en Russen maar vooral de Venetianen en de Turken vochten om het hardst voor land, eilanden, macht, rijkdom en grondstoffen.  In 1453 viel Constantinopel in handen van de Turken, het Ottomaanse rijk, en werd de stad vanaf toen Istanbul genoemd. Deze bezetting hield bijna 400 jaar stand, tot 1821.

Kythira is een van de weinige eilanden dat nooit in handen is gevallen van de Turken, maar is wel een paar eeuwen bezet geweest door de Venetianen. Dat kun je terugzien in de hoofdstad Chora en het dorpje Kato Chora. Het bekendste Byzantijnse dorp is Paleochora. Alledrie hoogtepunten tijdens je vakantie op Kythira. Lees hier verder over de zes plekken die je niet mag missen.

 

een belangrijke feestdag, 25 maart
Onafhankelijkheidsdag 25 maart 2017 in Chora/Kythira. De burgemeester en zijn gevolg rond 12 uur in de ochtend. Na dans en toespraken luisteren ze naar het slotstuk van het philharmonisch orkest.

 

Elk jaar op 25 maart wordt het jaar 1821 herdacht, een belangrijke feestdag in heel Griekenland en dus ook op Kythira. De viering van deze onafhankelijkheidsdag zit diep in de Griekse cultuur geworteld. Mede ook omdat ca honderd jaar later de Grieks – Turkse oorlog uitbrak. Een complete slachtpartij volgde van Grieken die Turkse dorpen uitmoordden en andersom. De Britten, de Fransen en de Italianen hielpen noch de Grieken noch de Turken, ze gingen alleen voor hun ‘eigen volk’. Het was een zooitje en daar was iets concreets voor nodig. Het vredes verdrag van Lausanne (1923) maakte een einde aan de Grieks -Turkse oorlog en de landsgrenzen zijn in dit verdrag vastgelegd. Naast het verdrag van Lausanne werd tevens besloten tot een bevolkingsuitwisseling tussen de Grieken en Turken. Grieks-Orthodox terug naar Griekenland en moslims naar Turkije. Het was een religieuze uitwisseling en ging om 2 miljoen mensen, waarvan ook al vele voortijdig waren gevlucht. Het waren vooral de Grieken die huis en haard moesten verlaten om terug te keren naar hun eigen grondgebied. Mensen waren ontheemd en werden gedwongen om een nieuw leven op te bouwen. Niets deed meer ter zake, wie je was, wat je had gestudeerd, wat je had opgebouwd. Alleen het feit dat je of Grieks-Orthodox was of Moslim.

De totstandkoming van de Grieks – Turkse oorlog ligt in Italie. Die wilde meer macht en geld, en nodigde Griekenland uit om mee te vechten en zo Turks grondgebied te heroveren. Dat sprak de Grieken erg aan want het grote idee ‘μεγάλη ιδέα’  van een nieuw groot Byzantijns rijk, lag nog altijd te broeden. Na de slachtpartij in de Grieks-Turkse oorlog en de bevolkingsuitwisseling was er van dat grootse plan weinig meer over.

De verhouding tussen Griekenland en Turkije werd er niet beter op toen Turkije in 1974 Cyprus binnen viel en een deel van het eiland bezette. Tot op de dag vandaag valt het Noordelijk deel van het eiland bestuurlijk onder Turkije. De gesprekken tussen de Griekse en Turkse overheid zijn nog altijd actueel. Met de huidige Turkse regeringsleider Erdogan valt weinig te bespreken, die wil alleen meer Griekse eilanden onder Turkse vlag laten vallen. De bedreigingen van hem richting de Griekse regering gaan gewoon door. Regelmatig vliegen en varen er Turkse vliegtuigen en boten boven en binnen Grieks grondgebied. Wat een machtsvertoon. Het blog van Parakalo schrijft in oktober 2016: Erdogan dreigt: ‘Griekse eilanden waren van ons’, lees hier verder…

 

een belangrijke feestdag, 25 maart
De dansvloer is geopend op het plein in Chora, 25 maart 2017.

 

Je begrijpt nu wel dat toen premier Rutte Nee zei tegen de Turkse minister, die propaganda wilde voeren in Nederland voor het te houden referendum in Turkije april as,  de duimen in Griekenland omhoog gingen. We werden er op het eiland diverse malen op aangesproken. Topvent die Rutte! Dat hij uiteindelijk ook nog de verkiezingen in Nederland heeft gewonnen, ver boven Wilders, doet het Griekse hart sneller kloppen. Top uitslag! Al zijn daar de meningen in Nederland, zo’n 17 miljoen, nog aardig over verdeeld. Dat de naam Dijsselbloem hier en daar ook nog even genoemd werd door de Kythirianen, vooral als de grootste verliezende partij, beschouw ik maar als een terloopse opmerking. Zo lang er hoop is is er leven. Zelf verwacht ik geen wijzigingen in de EU wat betreft de Griekse hervormingen, toevallig was Dijsselbloem de voorzitter en dus ook de spreekbuis. Of hij nog langer op deze plek kan blijven zitten sinds zijn beeldspraak over ‘Drank en Vrouwen’ betwijfel ik. Er zijn te veel mensen met lange tenen…Eeuwen geleden zou dit geleid kunnen hebben tot een bloedige oorlog nu blijft het bij kwaadaardige  uitspraken en lijkt het er op dat Dijsselbloem een politieke zelfmoord heeft gepleegd.

Χρονια πολλα!

Anita

 

 

 

 

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.