Doopfeest
Hoeveel Kythirianen kun je op een avond tegenkomen? Ga naar een doopfeest en je kijkt je ogen uit. Zo ook het doopfeest van de zoon van Dimitris en Jiota Skevofilax, de kleine Orpheus van 1 jaar. Om 17:00 is iedereen uitgenodigd bij de kerk op het land van Dimitris. Een kerkje op je eigen land dat is toch apart. De kerk is dan ook niet zijn eigendom. Alleen de buitenkant mag hij onderhouden, van binnen is het nog oorspronkelijk maar hij heeft het wel prachtig versierd. De doop van zijn zoon wordt hier uiteraard ook gehouden. Het kerkje is klein dus de plechtigheid vindt grotendeels buiten plaats. De genodigden staan er allemaal omheen en hoe verder van de kern, Orpheus en de priester, des te meer er wordt gepraat en gelachen. Heel gebruikelijk bij een Griekse kerkdienst. Na dik een uur is de plechtigheid voorbij. Kleine Orpheus huilt inmiddels tranen met tuiten vanwege de complete tewaterlating en diverse oliesmeersels en dat alles in je blootje. Dan zou ik ook gaan huilen. Of zullen zijn oogjes prikken van al het wierook? De laatste verkleedpartij is in het wit en zijn eerste gouden kruisketting heeft hij al te pakken.
Tijdens de doop herkennen wij, tussen al het oud-Grieks, dat de naam van de dopeling is uitgebreid naar Fotinos Orpheus. Navraag leert ons dat de naam Orpheus alleen niet voldoet voor de Grieks-Orthodoxe kerk. Dat is een mythologische en niet een christelijke naam. De priester wilde alleen de doop begeleiden als er ook een christelijke naam kwam. Vandaar Fotinos. Inmiddels is zijn roepnaam gewoon weer Orpheus.
Na de plechtigheid zijn we allemaal uitgenodigd op de boerderij van Dimitris. Het informele deel. Voor iedere Griek een uitspatting die tot in de vroege uurtjes gevierd wordt met een waar feestmaal. Eten in overvloed, waar is de crisis? en zelfs nog een toetje! Uiteraard was er een Griekse muziekband en grote dansvloer. Ja zeker ik heb meegedaan met de Griekse dansen al ziet het er niet uit. Ik mis de natuurlijke elegantie van de Griekse dames die geheel rustig over de dansvloer schrijden. Helaas hadden wij ons fototoestel vergeten dus foto’s ontbreken geheel. Wat ook opviel waren de familie-tafels cq dorpstafels. Iedereen klit dan toch een beetje bijelkaar. Welke vetes spelen zich hier ondertussen af? Per familie of per dorp? In onze zomerverhalen 2011 hebben we er eentje opgeschreven maar ongetwijfeld zijn er nog veel meer.
Voetbalveld
Al maanden wordt er gewerkt aan een heus voetbalveld met fris groen gras. Deze ligt tussen Livadi en Kato Livadi. De priester van de kerk heeft de grond geschonken aan de gemeente. Een rijke Kythiriaan (die zijn er nog steeds) die zijn fortuin heeft gemaakt in Australië en inmiddels deels op Kythira, zorgt voor de financiën. Als dank voor al zijn giften zal zijn naam verbonden worden aan het voetbalveld. Waarom doet men zoiets voor de gemeenschap? De priester en de Griek zijn geboren en getogen in hetzelfde dorp, Drimonas. Zo werkt dat nog steeds in een groot deel van Griekenland. Gemeenschapsgeld, lees overheidsgeld, wordt uitgebreid met prive-donaties. Op Kythira kun je het herkennen aan een gedenkplaat met naam, van de donateur, en datum. Bij kerkhoven en de natuurlijke waterbronnen zie je regelmatig een marmeren plaat met tekst.
Priesters
Zo’n dag dat het regent en waait en flink aan het onweren is en toch komen er nieuwe gasten. We hadden ons er al bij neergelegd dat het vliegtuig niet zou vertrekken uit Athene. Wat schetst onze verbazing om 19:00 uur in de avond landde het vliegtuig in noodweer toch. Volgens onze gasten was de enige reden dat de drie priesters die ook naar Kythira gingen flink druk uitgeoefend hebben. Het vliegtuig is met veel heil en zegen vertrokken en keurig geland.
Stakingen
Op Kythira lijkt de crisis ogenschijnlijk aan iedereen voorbij te gaan. Echter niets is minder waar. De stakingen van het vliegverkeer zijn ook bij ons te merken. Zo ook de aangekondigde, dat dan weer wel, 48 uurs staking van Athens Airport. Onze gasten zouden vertrekken op beide geplande stakingsdagen. Na alles omgeboekt te hebben naar latere data hoorden we dat de staking, onder internationale druk, al weer afgelopen was. Inmiddels hadden onze gasten de vliegtickets net gewijzigd en werk en familie ingelicht omdat de vakantie een paar dagen langer duurde. Overmacht! Het weer was iedereen zeer gunstig gestemd want met overdag 20 – 25 graden en zon zon en nog eens zon waren die paar dagen extra best heel lekker…achteraf.
Gast Wout viert zijn verjaardag met zijn dochter Vera bij ons. Ontbijt van Albert, taart van mij en cadeautjes van dochter Vera en familie uit Nederland.
Brand
De eerste bosbrand van dit jaar en wel bij het klooster Ajia Elesa in het zuiden. In de nacht begonnen en gelukkig de volgende ochtend al weer gedoofd. Later hoorden we van een Griek de complottheorie, of beter gezegd zijn complottheorie, die er achter zat. Op dat moment waren er drie branden en twee(?) waren een afleidingsmanoeuvre om de brandweer om te leiden. Waarom dan toch? Om een stuk land af te branden kan het zijn dat men er tzt op mag bouwen of om iemand anders dwars te zitten die er juist iets op wil bouwen. Als een stuk land is afgebrand moet het, volgens de wet(!), eerst een paar jaar braak liggen.
Eten bij de Griek
Uitgenodigd worden om verse vis te komen eten bij Griekse vrienden slaan wij niet. Verrassend genoeg zijn de Griekse mannen degene die dit organiseren. Wel allemaal op het laatste moment want om 17 uur bellen om ’s avonds te komen eten…dat is dan meestal na 21 uur. Ook het grillen van de vis en eigenlijk de hele bereiding van het maal ligt in mannenhanden. De dames maken een salade en zorgen voor het opruimen. Tijdens het eten gaat het gesprek, tussen de mannen, ook over eten! Waar koop je de beste bosuitjes, de lekkerste aardappels en ga zo maar door. Kun je je toch niet voorstellen aan een Nederlandse gastentafel?
Onze gasten aan het woord
– We kwamen voor het Zwitserleven Gevoel maar kregen het Albert&Anita Gevoel en dat was nog beter. (Anita heeft 10 jaar bij Zwitserleven gewerkt)
– Elke dag als we naar huis reden en op de hoek bij Aroniadika het Guesthouse zagen liggen dan was ik zo blij dat ik daar mocht logeren.
– We gaan nu naar huis maar proberen iets te verzinnen waarom het zo leuk is om weer thuis te komen.(na 4 weken Kythira willen gasten best nog wat langer blijven)
– Het is thuiskomen!(een van onze gasten die nu voor de 4e keer komt)
Beiler kontjes
De Beiler kontjes waren weer om te smullen! Die van Albert (geboren in Beilen) zijn alleen voor mij maar voor het grote publiek heeft bakker Berghuis (Berghuus in de volksmond) in Beilen ze gewoon te koop. Zalige gebakjes dus. Hilda en Anja waren zo attent om ze helemaal mee te nemen uit Nederland, als handbagage! Aangezien er in september in Griekenland beslist geen koelkasttemperaturen zijn was het gebak ietwat gesmolten maar de smaak bleef onovertroffen. Dank jullie wel dames.
Want dat zijn ze: DAMES! Mooie jurkjes en hippe schoenen en verzorgde make-up, Anja is schoonheidsspecialiste in Emmen . Anja en Hilda hadden heel wat bekijks op Kythira. Stoer waren ze ook want al fietsend, op de onze , gingen ze ‘even’ naar Lykodimos Beach. Slechts 7 km van het Guesthouse aan de westkust. De heenreis was in 20 minuten afgelegd terug in anderhalf uur, tegen de berg op! Beslist geen tutjes.
Anita