door Pyter, dank je wel voor de foto’s van december op Kythira.
de supermarkt in Potamos,
de slager in Potamos,
de zondagse markt in Potamos. In de winter beperkt tot een paar kraampjes.
waar komt deze bus vandaan? Heilige Dimitrios. Eiland Kythira. Staat er op. Eiland is hier nog geschreven in Oudgrieks. In 1976 is het nieuwgrieks geintroduceerd. De bus is dus al heel oud en staat al jaren op dezelfde plek. Een vorm van kunst ontstaat soms vanzelf en onbewust.
De electriciteit in Griekenland, alles bovengronds.
de familie Kalkoen uit Pitsinades. Ook na de kerst lopen ze nog vrolijk rond.
de familie Knor uit Alexandrades hebben we echter niet meer teruggezien?
Nog iets heel gewoons: de tandarts. Onze ex-buurman in Nederland is tandarts. En werd door mij regelmatig bezocht voor controle. Op Kythira ga je pas naar de tandarts als je iets hebt. Pijn of zo. En dat had ik. De pijn was zo allesoverheersend dat ik `s nachts niet sliep, en Albert ook een stuk minder, en overdag me heel naar voelde van de pijn en weinig slaap. Gelukkig kon ik direct bij de tandarts terecht. Na een onderzoek kon ze aan geen enkele kies iets vreemds ontdekken. Danwel mijn reacties op getik of geduw op kiezen, geen pijn, maakten haar radeloos. Waar komt nu die pijn vandaan? Ze wilde niet gaan boren en zo een ravage maken van een gebit wat er ogenschijnlijk perfect uitziet. Zeven jaar heeft ze gestudeerd aan de universiteit in Boedapest. De beste universiteit in Europa op het gebied van tandheelkunde. Zes jaar praktijkervaring en dan een Nederlandse in je stoel met pijn en geen zichtbare aandoening. Ik heb mijn lot volledig in haar handen gelegd. Na 5 tandartsbezoeken, 2 antibiotica kuren en 3 verschillende pijnstillers was de pijn, na een korte boorsessie, zomaar verdwenen. Wat een opluchting.
De kiezen zijn weer gevuld en ik loop weer flierfluitend rond. Ja ik voel me een zelfs beter en energieker dan voordat de pijn begon. Door de tandarts was ik op ”dieet” gezet. Ten tijde van mijn gruwelijke pijn wilde ze geen agressie in mijn mond. Zo verbood ze mij suiker, en chocolade, en geen fruit te eten. Had ik een suikerverslaving? Dan ben ik daar nu vanaf en ik mis het niet eens.
Nu kunnen we eindelijk vol energie toeleven naar KERST OP KYTHIRA
Kerst op Kythira vieren wij dit jaar met familie en Nederlandse gasten. Kou en heftige sneeuwstormen worden getrotseerd voor een groen, zonnig en rustig (soms wat winderig) Kythira.
Op het vliegveld van Kythira arriveren met Tante Hennie van 74 jaar. Ze stapt voor het eerst van haar leven in een vliegtuig. Haar dochter Meina met man Pyter en zoon Tom. In juli 2008 kwamen ze voor het eerst op Kythira. Akke, 79 jaar en fit en de moeder van Pyter kwam ook mee.
Tijd om te poseren en zeker om te zonnebaden door nicht Meina!
Tante Hennie aan het skypen,
met haar zus, mijn moeder.
Lekker eten konden ze met z’n allen ook: een Griekse salade – choriatiki, ontbrak bij bijna geen enkel maal.
Maria in Logothetianika was veruit het beste en leukste restaurant waar ze gegeten hadden.
Op het vijfgangen kerstdiner van ons na dan. Dat moesten we wel even uit ze trekken…
Met de kerst zijn er prachtige zonsondergangen.
en een kerststal op het plein in Potamos.
En veel kerkdiensten zijn er ook, iedereen is welkom.
Kerstmis vieren op Kythira is vooral kiezen voor rust en natuur. Wandelen is in deze tijd van het jaar aangenaam omdat het niet te warm is. Als de zon schijnt loopt de temperatuur al snel op naar 20 graden.
Heerlijk weer voor een lunch aan zee.
De voorjaarsbloemen doen al flink hun best.
Zo’n bloeiende Aloe Vera doet exotisch aan.
In december wordt het rond 17.30 donker en een stuk frisser. Zodra de zon weg is is een extra jas geen overbodige luxe. Op zonnige winterdagen is het heerlijk lunchen op een terrasje. Wel in de zon. Op en top genieten van een vers en voordelig maal tussen de plaatselijke bevolking.
Een zondagse wandeling in het Zuiden. Richting Chora.
Met Petros en Clive.
Met de (schoot)honden die we door het veld moesten sleuren.
Gelukkig Nieuwjaar!
Ook voor deze puppies! Die moederziel alleen langs de kant van de weg zaten…Natasja en Chris hebben ze meegenomen naar huis en proberen nu een nieuw thuis voor ze te vinden.
Anita