Het Vertrek en de Terugkeer

JANUARI 2008

Zaterdag 26 januari dan gaan we rijden. Ja, rijden met een hele grote Peugeot Boxer waar wij onze leukste en belangrijkste inboedel in gaan proppen. Vrijdag is het propdag.
Na onze UitZwaaiBorrel zijn we meteen gaan pakken. Na een paar weken kasten leeghalen, spullen sorteren en alles in verhuisdozen bergen staat onze benedenverdieping inmiddels bomvol. Op iedere doos hebben we meteen maar melding gemaakt van de inhoud en niet onbelangrijk het aantal kilogrammen. Onze gehuurde auto heeft een laadvermogen van 1500 kilogram! Nou, dan denk je zoveel hebben we toch niet? Immers de grote stukken blijven in ons huis in Nederland staan. Dit om het voor de verkoop aantrekkelijk te houden. Maar hele verzamelingen boeken, cd’s, lp’s(!), een schoenencollectie waar Imelda Marcos van zou watertanden en een hele serie loodzware buitenpotten…. Nou, dat weegt er in. Wat niet mee kan proberen we op te slaan bij een lieve oom op de deel van zijn boerderij. We zien in de toekomst wel hoe we dat in Griekenland krijgen.
De reden dat we nu deze reis met de auto gaan maken is tweeledig. Ten eerste is het een buitengewoon mooie reis, door veel Europese landen. Ten tweede was het voor ons qua prijs erg aantrekkelijk om een aantal spullen zoals witgoed in Nederland te kopen. Griekenland is toch erg duur. Al met al kwam de totale verhuizing op 1/3 van de prijs t.o.v. het laten verschepen door een verhuisbedrijf. Met als extra voordeel: heel selectief zijn in wat we nu meenemen.

Bij aankomst op Kythira is ons huis in Frilingianika nog niet klaar. Als overbrugging hebben we een huis gehuurd en gaan we onze meegenomen spullen ergens opslaan en deels al in gebruik nemen. We denken en hopen ter plekke meer invloed te hebben op de verbouw van Frilingianika. Aan de andere kant willen we verder met ons project: de vakantieappartementen. Dat zoveel wil zeggen: eerst grond kopen (of een oud pand), dan naar een architect en vervolgens vergunningen aanvragen voor de (ver)bouw. In Onze Emigratie Voorbereiding heb je kunnen lezen dat we al met verschillende stukken grond en oude huizen bezig zijn geweest. We verwachten het eerste kwartaal 2008 hier een beslissing over te kunnen nemen. Maar zoals betrouwbare (denken wij) Grieken tegen ons zeggen: “don`t rush”.

We concentreren ons eerst maar op de reis per auto naar Kythira.

Hieronder is een kaartje zoals we gaan rijden en zelfs twee keer met de boot.

 

Zaterdagochtend is de start in Groningen. We rijden via Duitsland door Zwitserland naar Italie. Hier hebben we 3 dagen voor uitgetrokken want maandagavond 17.00 uur vertrekt de boot. In Venetie stappen we op, naar horen zeggen (Albert), een luxe boot. Deze vaart via het beroemde Canal Grande Venetië uit en zakt dan langs de kust van Kroatië, Bosnië-Herzegovina, Servië en Albanië af naar Patras in Griekenland. Deze tocht neemt anderhalve dag in beslag. De slaaphut met douche en toilet is gereserveerd. Op de boot zit onder andere een casino, een zwembad, een fitnessruimte en diverse eetgelegenheden.
Vanuit Patras rijden we dwars over de Peleponnesos naar Gythion. Aldaar nemen we de veerboot naar Kythira wat nog ca. drie uur varen zal zijn. Woensdagmiddag verwachten we fris en fruitig van de boot te kunnen.
Na een korte week op Kythira gaat de reis weer terug, nu dus met een lege bus. Half februari zijn we nog een week in Nederland om het huis spik en span te maken en dan eindelijk…..een enkeltje Griekenland met onze kat Tipsie.
Foto`s van deze, voor ons toch wel spannende en bijzondere, reis vind je onder Autoreis van Groningen naar Kythira .

 

FEBRUARI 2008

 

Na 2 dagen de Peugeot Boxer uitpakken, spullen verdelen en een deel weer inpakken(voor de opslag) vonden we onze draai al heel gauw.


Onze opslagruimte

 

Wat wil je ook met iedere avond een houtkachel aan die het huisje verwarmd, voor je het in de gaten hebt is het 25 graden, en `s morgens wakker worden met de zon en buiten ontbijten. Het is erg aangenaam weer en de Grieken zelf zijn veel bij de weg en flink aan het werk, althans er is veel bedrijvigheid op het eiland.


Ons tijdelijke verblijf in Manitochori

 

Douchen met koud water? zelfs daar draaien wij onze hand niet meer voor om. Als je `s morgens vroeg nog erg slaperig in je blootje met je voeten op koude tegels staat en uit de kraan stroomt alleen koud water, wat doe je dan? Niet douchen of koud douchen? Niet douchen is geen optie voor ons dus hup onder de koude kraan. Dit hebben we drie dagen achter elkaar vol gehouden maar uiteindelijk kwam de loodgieter die wat op het dak heeft zitten frutselen maar ook het solar systeem heeft uitgelegd, wel zo handig. De uitleg was het meest cruciale onderdeel.


Tja de crosstrainer ging ook mee in de bus vanuit Nederland

 

Op 11 februari zullen we de Peugeot Boxer weer inleveren in Nederland. We hebben nog een paar dagen om een aantal zaken, proberen, te regelen.
We gaan achter een auto aan. Nu kunnen we pas een auto kopen als we een verblijfsvergunning hebben dus het eerst kijken. Nu willen we aan een auto niet te veel geld besteden dus het zal zeker geen nieuwe worden. Een tweedehands met 4 wheel-drive en ruime zitplaatsen achterin aub.
We hebben er eentje op het oog. Gaan we onderhandelen blijkt deze Griek zo`n beetje tegen het plafond te springen. Onderhandelen?? Nee hoor dat doen we niet….Hij blijft bij zijn prijs.

Dan maar op pad voor de verblijfsvergunning. Op naar de politie waar dit geregeld wordt.
Met al onze papieren en vijf pasfoto`s per persoon. Al met al is het een heel gedoe. Op dag 1 blijkt onze hele pakket papieren toch niet compleet. Op dag 2 zitten we, dat nog wel, dubbelgevouwen in een rokerige kantoortje. Petros, onze agent, heeft al een paar keer al onze papieren van links naar rechts op zijn bureau geschoven en is toen gaan bellen. Opeens kregen we de papieren weer terug met de mededeling dat een verblijfsvergunning niet(?!) nodig is. Op onze protesten, een goede voorbereiding is het halve werk, nog eens gebeld en toen is hij weer aan de slag gegaan. Na een paar uur is de aanvraag volledig. Over twintig dagen mogen we bellen. We zijn bijna het dorp uit of daar belt Petros hij heeft iets niet goed gedaan. Wij weer terug maar gelukkig binnen no-time kunnen we op weg naar onze lunch-afspraak.

De lunch bestaat uit verse vis, Red Snapper, ingekocht door onze makelaar die deze heeft laten bezorgen in een taverne in Livadi alwaar men de vis heeft klaargemaakt. Samen met een griekse salades, saganaki, veel citroen, zelfgemaakte patates en veel fris rode wijn is het echt genieten.


Onze eerste olijfpluk

 

We hebben ook nog 2 dagen besteed aan het plukken van olijven. De bomen staan bij ons gehuurde huisje en de vruchtjes hangen er nog steeds aan. Van de eigenaar mogen we ze plukken. Nou zo`n ervaring laten we niet gaan. Na 2 dagen hebben we 30 kilo. Omdat onze terugreis voor de deur staat gaan we op zoek naar een olijfpers(fabriek).
Willen ze ons eigenlijk wel hebben met 1 zakje. Als we aan de beheerder van de olijfpers, een niet Engels sprekende Griek, hebben duidelijk gemaakt wat we willen worden we de andere dag om 11.00 ontboden in de fabriek.  Alles gepaard gaande onder veel gelach van de Griek. Wat wil je als er twee blondjes/buitenlanders met 30 kilo olijven op je olijf-pers-stoep staan….De volgende dag gaan wij met onze big-shopper naar de persfabriek. Bij binnenkomst begint iedereen al breed te glimlachen. Er wordt naar ons gewuifd om mee te gaan kijken naar het complete persen. Op dat moment is er net een olijfboer wel 300 zakken met olijven aan het legen en daar staan wij dan met 1 knullig zakje. Maar een compliment krijgen we wel want er zit geen blaadje of stokje meer tussen. Onze zak wordt geleegd bij de reeds draaiende pers en het eindproduct, de olijfolie, zit binnen 5 minuten in 3 anderhalve liter flessen. De beloning van 2 dagen plukken. `Onze` olijven zijn natuurlijk gewoon meegeperst met die van de al aanwezige olijven van de boer.


Onze eigen olijfolie, wauw, dat is goddelijk

 

We zijn nog bij ons huisje in Frilingianika geweest. We hebben er binnen en buiten wat rond gewandeld. De enige verandering die wij hebben waargenomen is de enorme bult stenen voor de deur. Helaas is het wachten nog op de bouwvergunning. Dat duurt weer een paar weken langer want er wordt gestaakt in Griekenland. De aannnemer wil niet aan de slag want de politie controleert streng en als hij aan het bouwen gaat zonder vergunning krijgt hij een boete. Geduld is een schone zaak dus wij wachten en gaan gewoon gezellig met hem en zijn vrouw uit eten.


De landelijke kant van Frilingianika

 

Voor ons grotere project verwachten wij de komende maanden een beslissing te hebben genomen voor de locatie. Hierover binnenkort meer.
De dagen vliegen voorbij en het wordt tijd voor de terugreis. Donderdag om 13.00 uur vertrekken we van Kythira. Zaterdagavond om 23.00 uur zijn we in Groningen. De reis verliep geweldig goed en was op z`n minst net zo indrukwekkend als de heenreis. Van enige vermoeidheid is ook geen sprake. We hebben we nog een paar mega drukke week voor de boeg. De tijd van komen en gaan is nu echt voorbij.

Dinsdag 19 februari is het echt een enkeltje Nederland-Griekenland met onze kat Tipsie.

Albert&Anita

5 gedachten over “Het Vertrek en de Terugkeer

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.