door De olijven zijn geplukt en geperst en dagelijks genieten wij van de olijfolie tijdens onze maaltijden. Niets is lekkerder dan de eigen oogst te consumeren. De bomen zijn gesnoeid en nu nog het afval verbranden.
Dat kun je niet plannen in deze tijd van het jaar. Als het regent is het lastig branden en als het te hard waait mag je wel oppassen voor bosbranden. Toch kwam die mooie rustige dag en was Albert er een ochtendje zoet mee. Het landje staat er weer netjes bij. Een week later ontmoeten wij de eigenaar. Hij is erg blij met ons geleverde werk. Of we nog meer willen plukken? Op een ander veld van hem met nog oudere bomen. ”Ja leuk”; zeggen wij. Kunnen we weer lekker klimmen en klauteren; denken wij. Als heuse Kythiriaanse olijfboertjes in de dop komen wij met hem overeen dat januari een betere maand is. De feestdagen zijn dan voorbij en het weer is dan voorspelbaarder.
Januari lijkt op dat moment nog heel ver weg. Onze hoop is nog steeds dat wij dan de verhuizing naar ons eigen huisje achter de rug hebben en er definitief wonen. Eind december op het moment van dit schrijven, is niets minder waar en zal het nog zeker een maand duren voordat ons huisje wordt opgeleverd. Elke dag kijken wij er even. Er wordt gewerkt maar met horten en stoten. De aannemer heeft nogal wat land met heel veel olijfbomen. Als het een dag mooi weer is gaat de hele familie olijven plukken. Een dag slecht weer? O ja, dan zijn er in de winter altijd wel wat kleine klusjes, waaronder ons huisje dus. De aannemer roept al een jaar dat het een klein klusje is. Maar wat denkt hij nou echt, wat gaat er eigenlijk om in het brein van een Griek? Interessante vraag. Zeker nu wij bijna een jaar op Kythira wonen wordt het ons steeds duidelijker dat dit meestal onduidelijk is. Deze stelling bewaren we voor een ander moment.
Half december stond de maan 30.000 km dichter bij de aarde, wat een licht in de nacht
Laten we stellen dat ons huisje schitterend wordt en door op Kythira te zijn kunnen we direct overleggen. Zo ook die keren met het uitzoeken van de kleuren voor het cement. Op een dag, aan het einde van de middag, worden wij uitgenodigd om bij een hotel het kleurenpalet te komen bekijken zodat wij beter kunnen kiezen. Na een enthousiaste rondleiding zijn wij eruit. Het duurt nog zeker twee weken voordat het kleuren mengen zover is. Op een avond staat de aannemer op de stoep. De volgende morgen is het zover of wij om 8 uur in de ochtend bij het huisje willen zijn. Liefst met foto’s dan kunnen ze de kleuren zo namaken. Om 8 uur staat Albert op de stoep. Niemand aanwezig (had ik dat voorzien? gewoon nog heerlijk liggen suffen in mijn bedje). Uiteindelijk verschijnt de aannemer. Dan de kleuren: een beetje van dit en een beetje van dat. Oeps, de donkerblauwe kleur is op. Halen ze even. Half uur verder. Kleur mengen, met een akkoord van Albert is de kleur klaar. Smeren maar. Wachten tot het droog is ter beoordeling van de goede kleur. Albert geeft aan dat het prima is, hij heeft zin aan zijn ontbijt. Om 10.30 komt hij eindelijk terug. Ze zijn zo aardig maar overzichtelijk doorwerken is er niet bij (vinden wij). De volgende ochtend wordt Albert weer verwacht voor een andere kleur. Na 15 minuten lieten ze hem gaan…
Door al dat heen- en weer geloop in ”ons” dorpje zien we soms vermakelijke dingen. Zoals deze ”dog and cat fight” . De kat is Le Chat en van onze buuf die nu in Parijs woont. Wij proberen hem te verzorgen in de wintermaanden. Het is echt een aanhankelijke kat en hij wil steeds bij je op schoot kruipen. Albert is een keer dusdanig op een pootje van le Chat gaan staan dat hij een week lang op drie pootjes rondhuppelde en zo ontzettend zielig keek. Samen met de huisoppas van onze buuf hebben wij nog een wilde kat gevangen die er erg ziek uitzag. Hij at al het eten van Le Chat op, die op een of andere manier toch tonnetje rond blijft. De dierenarts heeft de wilde kat gecastreerd en wat spuitjes gegeven. Hij loopt nog steeds klaaglijk miauwend rond in Frilingianika en jaagt ons soms de stuipen op het lijf. Hij is zo groot.
Waar gaan deze stenen heen?
In de bak van de auto schommelen deze reuzen vervaarlijk heen en weer. Naar ons grotere project(Fos kai Choros) misschien? Het werk gaat daar nog steeds als een speer. Daar kijken wij dagelijks en indien nodig hebben wij ter plekke overleg.
In al Albert’s enthousiasme over de gebouwen wil hij nog wel eens de auto verlaten zonder de lichten uit te doen. In december is het hem ‘maar’ drie keer overkomen zodat de accu volledig leeg was.
De kerst nadert en tot onze verbazing en plezier verschijnt er overal kerstverlichting. Op straten en aan huizen, knipperend en al, en in de winkels. Ons kerstgevoel begint nu langzaam te komen. Zeker als wij op zoek gaan naar cadeautjes. Op eerste kerstdag gaan we met z’n 13-en kerst vieren en hebben we allemaal een lootje getrokken. Het kerstgebeuren vindt plaats in Akrotiri, waar onze vriend Takis Vassiliou manager is en op dat moment woont. Voor vijf euro iets kopen is de opdracht. Dat lijkt toch niet zo lastig als bij aanvang gedacht. De creativiteit van iedereen komt boven drijven blijkt naderhand.
Het eten was heerlijk. Iedereen had een opdracht voor een onderdeel van het kerstdiner. Van de fingerfood tot de aan de kaasplank na. Samen eten, cadeautjes uitpakken en spelletjes doen en toen waren we 12 uur verder. Om 3 uur in de nacht belanden we rozig en vermoeid in ons bedje.
Tweede kerstdag bestaat niet in Griekenland maar in Nederland zit de hele familie wel bij elkaar en zonder ons. Skypen dus met de familie en iedereen is op z’n kerstbest. Zelfs ons jongste nichtje van 4 maanden kraaide prettig mee.
Het kafeneon in Aroniadika, het hele jaar dag en nacht open, is met de kerst gesloten
Oud & Nieuw vieren we in een kleiner gezelschap (bij een Griek thuis). Oh waar waren die heerlijke oliebollen en het vuurwerk. Dat is echt even wennen. Het eten was weer overdadig; wat zijn we allemaal toch goede thuiskoks. De klok van 12 uur ging bijna ongemerkt voorbij. De uren daarna zeker want het was pas om 5 uur dat wij ons hoofd op ons kussen vlijden. Wat opmerkelijk was op oudejaarsdag is dat dezelfde sfeer in de lucht hangt als in Nederland. Veel mensen zijn ook hier vrij(de kerstvakantie) en er wordt groot ingeslagen. Overvolle supermarkten en mensen met boodschappenlijstjes. Iedereen rent koortsachtig heen en weer. Het oude jaar gaat….In Griekenland is het gebruikelijk dat men voor het nieuwe jaar aanbreekt elkaar al Gelukkig Nieuwjaar wenst. Dat begint al na de Kerst en op Oudejaarsdag komt het tot een climax. Dan kun je niet over straat lopen zonder dat iemand je toeschreeuwt: Chronia Polla.
In december is het kraakhelder weer
In december een nieuwe/oude grot ontdekt
In december is het tijd voor een strandwandeling
Begin december bloeit de Bermuda Buttercup