Feest in Frilingianika

“Hebben jullie de hele winter op Kythira gewoond?” hoe vaak dit ons al is gevraagd door immer verbaasd kijkende Grieken. “Ja” beamen wij dan, nogmaals, vol trots.

In Griekenland is Athene the-place-to-be.

Vele vergezichten op Kythira

 

 
In Athene wonenca 5 miljoen mensen. De overige 5 miljoen inwoners van Griekenland zijn verdeeld over het vaste land en de eilanden. Op Kythira blijft het aantal steken op 3.000 verspreid over ca 65 dorpen. Daar zitten dorpen tussen zonder vaste bewoners of enkele gezinnen. Erg levendige dorpen zijn bijvoorbeeld Livadi en Potamos. Supermarkten, bakkers, kledingzaakjes, electriciteitswinkels en een paar toeristen winkeltjes. Het dagelijkse Kythiriaanse leven op z’n best voor in voor- en najaar.

Onze wintermaanden waren zalig. Ik had het zelfs veel rustiger verwacht, meer verlaten, niets was minder waar. Vermaak kun je opzoeken maar ook zelf maken al dan niet met bekenden en vrienden. Nu hadden we overdag veel omhanden met de bouw en renovatie van ons eigen huis maar dat was geen acht uur werk per dag. Tijd genoeg voor ontdekkingstochten op Kythira en daar zijn we nog jaren zoet mee.

Ooit een Iris gezien met 4 bloemblaadjes? In dezelfde week tikte ik 3 eieren achterelkaar stuk met een dubbele dooier. Volgens de Grieken brengt dit allemaal heel veel geluk.

 

 
Nu het april is  is het feest der feesten in aantocht in Griekenland: Pasen. We merken dat het drukker wordt. Meer auto`s op de weg, onbekende gezichten en de vakantiehuizen krijgen een schoonmaakbeurt. Pasen in Griekenland wil zeggen dat er nog 1 miljoen mensen in Athene verblijven en dat er ca 4 miljoen verspreid is over, juist ja, het vaste land en de eilanden. Een waar familie feest.

 

 
Begin april hadden wij eerst ons eigen prive-feestje: onze verjaardagen. Het was prachtig weer en we konden heerlijk buiten zitten. Langzamerhand schoven we allemaal binnen. En daar nam Petros zijn gitaar ter hand. Hij had speciaal een liedje voor ons gemaakt. Petros op de gitaar en voor de zang, Panajotis op de mondharmonica. Panajotis is onze aannemer maar van vele markten thuis. De week ervoor had hij een heerlijke pasta met versgevangen octopus, een gerecht wat veel gegeten wordt tijdens de vastentijd voorafgaand aan Pasen, voor ons gemaakt. Om je vingers bij op te eten.



Na de 5e uitvoering van ”ons” liedje was het hoog tijd voor nieuw talent en dat was er. Het klonk allemaal geweldig, of hebben wij gewoon een goede akoestiek in ons huis? Of was het misschien toch de wijn?

Het stralende stel.

 

 
April is de bloemenmaand. Je kijkt je ogen uit, het lijkt wel veel meer als vorig jaar of krijgen wij er meer oog voor?

Gele papaver

 

 

Lavendel

 

 

Pyramide Orchidee

 

 

Wilde tulpen
Ons eigen huis is inmiddels helemaal klaar en zeer bewoonbaar.

Er wordt gefeest(zie boven, gewerkt hier met Petros
en lekker gegeten

het is zo heerlijk leefbaar. Nu het warmer is buiten is het binnen zalig koel, we genieten.

Familiebezoek

Op maandag 13 april zijn mijn(anita) ouders er voor twee weken. De reis van Assen naar Keulen, waar het vliegtuig vertrok, liep gesmeerd. Op de vluchthaven zelf waren ze op zoek naar koffie, dat is hard nodig om 3.30 uur in de morgen. Ze hoefden niet ver te zoeken want nadat mijn vader een menubord op zijn hoofd had gekregen kwam er zelfs gratis koffie. Ze logeren in een appartement in Frilingianika, om de hoek en dat is wel zo gezellig. Ze houden van wandelen en wij ook. Tijd voor het eiland. De eerste dag stond er een flinke wind.

Wel wat anders dan die watervalletjes in Canada, he pap.

Zo kan het ook.

 

 
In een onbewaakt moment glipte mijn moeder er van tussen in de grot van Agia Sofia bij Kalamos. Aangetrokken door de stalactieten en stalagmieten. Helaas kwam ze in het donker pijnlijk ten val. Albert was zo bij de hand om direct door te rijden naar het ziekenhuis in Potamos. We (allemaal met de neus er bovenop) werden direct keurig geholpen. Ze had haar pols en borstbeen bezeerd. Voor de pols konden we de volgende ochtend terugkomen om een rontgenfoto te laten maken. Gelukkig was het niet gebroken. Het was een pechdag want Pa had zijn fototoestel verloren, tenminste hij kon hem nergens vinden. Niet in jassen, tassen of in het appartement. De volgende ochtend zijn Albert en ik op pad gegaan en alle plekjes afgestruind waar we de dag ervoor waren geweest. Bij de laatste stop lag het fototoestel in het gras en ongeschonden. Alles komt altijd weer goed. We beloonden ons zelf met een uurtje zonnebaden op het strand en een heel klein teentje in zee.

Fyri Ammos achter Kalamos

 
Om de zoveel dagen kijken we samen even op de bouw. Zij vinden het natuurlijk ook erg spannend wat wij allemaal aan het doen zijn. En de tijd begint steeds meer te dringen dus wat meer vreemde gezichten…vreemde ogen dwingen toch?

Anita

Een onderonsje met de aannemer.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.