Klusjes

Nederland

Albert reist begin mei naar Nederland. Voor één hele week. Een dergelijke lange scheiding hebben wij samen nog niet eerder meegemaakt. Hij gaat onze spullen inpakken, de laatste lading, en laten bezorgen in Athene. De spullen staan sinds al maanden bij een oom in Bovensmilde in de schuur van zijn boerderij. Mijn ouders (Anita) brengen er regelmatig nog wat bij van door ons aangeschafte spullen in Nederland. Het vervoer van Bovensmilde naar Athene gaat razendsnel. Vrijdag alles inpakken en de donderdag daarop is alles al op Kythira! Het staat nu in onze opslag en af en toe grabbelen we er tussen. We zijn zo nieuwsgierig, wat hebben we toch allemaal? Oude spullen maar ook nieuwe spullen, kussens, lampen en onze houtkachel. Binnenkort kunnen we al gaan inrichten want het guesthouse schiet op. Albert heeft gelukkig nog veel tijd gehad om zijn ouders te helpen met verhuizen. Of dat wat er nog van over was. Zijn broer had al het meeste werk gedaan. Op de terugweg ging hij met de trein naar Keulen om daar het vliegtuig naar Athene te nemen. Op het station van Nijmegen schrok hij zich nog een hoedje. Een kabaal ineens en het werd luider en luider….een horde dames en er kwam geen einde aan. Is dit een droom of een nachtmerrie? Ze schoven gezellig aan in de, tot dan rustige, trein. Ze hadden allen meegedaan aan de Marikenloop, een jaarlijkse run in Nijmegen. Dacht hij rustig te kunnen treinen wordt er flink geflirt met hem.

Onze aannemer houdt van graven met zijn bobcat

Alleen

Ondertussen vermaakte ik mij alleen op Kythira. De eerste vier dagen verliepen ook buitengewoon ontspannen. Allemaal klusjes die nog lagen na al die heerlijke weken van met het vele bezoek. Op de bouw hebben ze het ook door gehad, ik keek ze ieder moment op de vingers. Ik moest natuurlijk wel iedere dag een verslag uitbrengen aan Albert. De laatste dagen alleen waren nogal heftig met een erg zieke vriend (gaat weer goed) en veel etentjes en spontaan bezoek. Ik zal heel blij zijn als Albert weer thuis is.

Het oude kerkje van Frilingianika

De priester

Zo hebben we in Frilingianika de hardst werkende priester van het hele eiland. Hij heeft zes kerken onder beheer, 120 schapen, tig hectare land met olijfbomen en groente en druiven. Elke morgen al heel vroeg rijdt hij rond in zijn witte bus. Grote baard, vriendelijke blik, en altijd met een paar hulpjes bij zich. Hij vertelde ons dat de dorpjes Frilingianika, Aloizianika en Kastrisianika tot de oudste dorpjes van het eiland behoren. Het kerkje in ”onze achtertuin” is gebouwd in de 9e eeuw n Chr. Na de verovering van Paleochora in de 16e eeuw door de Algerijnse piraat Roodbaard zijn de families Frilingos, Aloizis en Kastrisis naar het midden van het eiland vertrokken om nabij de kerk elk een eigen dorp te stichten. In de jaren tachtig van de vorige eeuw was Frilingianika nog steeds een zeer levendig dorp met 217 inwoners en 2 kafeneons. Overal werden de boomgaarden en de landerijen bewerkt. Nu wonen er nog slechts 6 gezinnen het hele jaar en voor de rest zijn er heel veel vakantiehuizen. En ruïnes. Veel jonge mensen vertrekken van de eilanden naar… Athene. Om daar tegen een laag salaris te werken en te vergeten hoe je groente verbouwd en wat de smaak is van verse producten. ”Onze” priester (40) betreurd dat ten zeerste. Er is werk genoeg op Kythira om lekker, gezond en gelukkig van te leven. Dat denken en hopen wij ook te kunnen doen.

En dan: de uitreiking van : Water bij de Ouzo – de passie voor een Grieks eiland. Echt beleefd en later geschreven door Cathy Lewin. De passie voor Kythira is er zeker bij Mieke en haar Harry. Met heel veel enthousiasme nam Mieke het boek in ontvangst. Zelf had ze ooit een exemplaar gekocht maar als cadeau weggegeven! Nu heeft ze het allernieuwste exemplaar gesigneerd door de Cathy Lewin. Leuk om te weten is dat de omslagfoto door Albert is gemaakt. Om die rreden mogen we ook een paar gesigneerde exemplaren weggeven.

De tuin bij het guesthouse

Wat doe je met 3700 m2 grond? Je bouwt een huis met een grote binnenplaats, er komt een parkeergelegenheid en dan? Tijd voor een olijfboomgaard! Ca 20 hele jonge boompjes zijn geplant. Oh wat spannend, we hebben er helemaal geen verstand. Een goed gesprek met de tuinman doet wonderen.

De tuinman in aantocht en in overleg met Albert over de olijfbomen

Onze olijfjes groeien zie hier het resultaat

Vier citroen- en acht mandarijnboompjes voor de binnenplaats. Bij het planten kwamen we er achter dat de plaatselijk intratuin vijf citroen-en zeven mandarijnboompjes had geleverd ipv 6 om 6. Citroenen kunnen we altijd wel gebruiken dus we hebben het zo gelaten. Waarom zeven mandarijnen boompjes. Omdat mandarijnen vers van de boom het allerlekkerst zijn en je het zo makkelijk meesnaait. De boompjes zijn mooi compact met prachtig donkergroen blad en geuren fantastisch en niet onbelangrijk ze zijn erg sterk.

De door ons zo geliefde sinaasappelbomen planten we later, in het najaar, als het niet zo heet en droog is.
De tomaten en iets wat door moet gaan voor courgette of komkommer doen ook hun best, zie de foto.

Geraniums doen het geweldig in Griekenland. Ze groeien en bloeien gewoon ook zonder veel water.

Bij ons in Frilingianika om de hoek
Als we een avondje weg zijn laten we de buitenlamp aan. Bij terugkomst is het dan een dierentuin op en rond de deur. Ik griezel van al die griezels. Dus ook geen onnodig energie verspillen, uit met die lamp.

Anita

Op onze voordeur, hoe durft`ie, de engerd