door Kennen we niet allemaal de leus: Waar zouden we zijn zonder de trein? Per dag reizen er 1 miljoen mensen in Nederland met de trein, lees ik op het internet. Op 17 miljoen inwoners vind ik dat een groot aantal. Zullen er ook in verhouding zo veel mensen in Griekenland reizen met de veerboot? Wat de trein is voor Nederland is de veerboot voor Griekenland. Met het grote verschil dat de afstanden die de veerboot aflegt een stuk groter zijn en soms wat langer duren dan een treinreisje in Nederland.
Het hele jaar door varen de grote veerboten van het vaste land naar de eilanden om daarna naar een eventueel volgend eiland te gaan. Ondertussen worden mensen, auto’s en vrachtverkeer in- en uitgeladen. Als de veerboot er niet zou zijn is er ook geen bevoorrading. Als de veerboot er niet zou zijn zou er ook minder toerisme zijn. Met auto en al op de veerboot en je laten vervoeren van het vaste land naar een eiland of van eiland naar eiland. Dat is een leuke manier van reizen omdat je op de boot kunt gaan en staan waar je wilt. Als de veerboot van Pireas, de haven van Athene, naar Kythira er niet zou zijn dan zouden wij niet een dagje kunnen winkelen in Athene. Dan gaan we donderdag weg en varen we met de veerboot van Kythira naar Gythion. Doen onderweg boodschappen in Sparti, Tripoli en overnachten in het pittoreske Nafpilion. De volgende dag zijn we op tijd in Athene. We proppen onze auto lekker vol met spullen van Ikea, Leroy Merlin, Lidl en als we tijd, en plek, hebben nog wat lekkere hapjes van supermarkt Carrefour. Aan het einde van de dag vertrekt de boot van Pireas naar Kythira. Tijdens de zes-en-half uur durende trip lees je een boek, kletst wat, loopt wat rond, kijkt televisie, eet en drinkt wat en af en toe een dutje doen mag best. Mijn(Anita) ouders vinden het inmiddels ook een geweldige manier van reizen, vroeger kreeg je mijn moeder nog niet in een rubberbootje de zee op, nu reizen ze van Nederland naar Kythira met de auto en dus ook de veerboot. Klik hier voor hun autoreis.
Het vinden van de juiste tijd-en vertrekschema’s is lastig. Voor ‘ons’ Kythira houden wij het bij op onze eigen website voor elke boot die van- en naar Kythira vaart. Echter wil je nu een trip maken van Athene naar Mylos of van Kreta naar Naxos? Waar begin je dan te zoeken? Een fijne website is www.greekferries.gr en erg up-to-date is altijd www.openseas.gr In combinatie met een verblijf bij ons helpen wij je graag met door het opstellen van een ReisVoorstel.
Na al dat gereis is het tijd voor een wandelingetje en in het vroege voorjaar is er extra veel te zien in de uitlopende natuur. Onder het genot van een stralende zon lopen we over velden vol met bloemen en deze keer zijn we op zoek naar kamille. Die wil ik heel graag tussen de nu nog ‘slapende’ lavendel plaatsen. Het grijsgroene blad van de lavendel combineert geweldig met het frisse wit van de kamille’, zo heb ik bedacht. De kamille bloeit in het voorjaar en ‘verdwijnt’ zodra de lavendel begint uit te lopen. Er zijn inmiddels een aantal zakjes vol met lavendel zaad uitgespreid tussen de honderd lavendelplantjes. Voor het echt kamillie tapijt moeten we nu nog even de natuur in. En dan blijkt het best lastig om kamille te onderscheiden van de wilde margrietjes. We roepen advies in van Griekse buren en kennissen. Bij het eerste veld vol witte bloemetjes roep ik enthousiast dat het kamille is. Nee hoor, zegt Antonis dat zijn margrietjes, ‘Margaritas’. Antonis is een groot charmeur en romanticus. Hij lachte naar me pakt een bloemetje en begint langzaam de bloemblaadjes een voor een los te trekken: al mompelend, ze houdt van me, ze houdt niet van me….en mij daarbij ondeugend aankijkend. De tweede kennis, die hetzelfde beweerde, was een intelligente dame op stand met een groot huis in Athene en midden in de natuur van Kythira haar vakantiehuis. De derde was onze buurvrouw Panajota.
Onze buurvrouw woont bijna haar hele leven op Kythira en weet ze hoe ze Chorta (wilde groente en kruiden) moet plukken. Die zou ons wel even laten zien waar de echte kamille stond. Samen liepen we naar het eerste het beste grasveldje. De kleine bloempjes noemde ze kamille en de grote Margarita’s….al kwamen ze uit het zelfde polletje. Jaja die Grieken kunnen je wat wijs maken.
Ondertussen speurden wij op het internet en bekeken alle boeken en foto’s met kamille goed en kwamen tot de volgende conclusie.
De Griekse Kamille ( bron: Flowers of Greece) met de Latijnse naam Anthemis chia wordt ook wel wilde Margarita genoemd.
De kamille met de Latijnse naam Matricaria recutita (bron: Kruiden kweken&gebruiken van Jessica Houdret en uit een afstudeerprojecet van de Kythiriaanse tuinman Thanassis Samios) blijkt de enige echte kamille te zijn. Deze laatste wordt ook gebruikt voor de farmacie. Conclusie: we hadden allemaal een beetje gelijk. Ik uit de boekjes en de Grieken uit de volksmond.
Anita
