Zomerverhalen 2016

 

Het gerucht gaat dat er afgelopen zomer 75.000 duizend mensen = toeristen  naar Kythira zijn gekomen. Op dik 3000 vaste inwoners is dit voor alle eilanders een ware invasie. Ik heb de aantallen niet geverifieerd maar dat er in juli en augustus meer eilandgasten waren dan andere jaren is een feit. Opvallend waren in juli de hoeveelheid Australische Grieken, allemaal Kythiriaanse nazaten, waarvan velen hun 50e verjaardag vierden. In augustus kwamen de Grieken zelf massaal naar het eiland en boem! op 31 augustus was het ineens een stuk rustiger. Fransen en Italianen verdwenen ook weer, zeg maar het hele mediterrane ‘geweld’ keerde huiswaarts. Die zalige rust, waar Kythira bekend om is, keerde terug. Ook bij ons in het guesthouse, de eerste Nederlanders en Belgen kwamen weer op bezoek en voorzichtigjes diverse wandelaars. Al is die activiteit zelfs in september nog niet aan te raden, het is gewoon veel te warm.

 

Zomerverhalen Kythira

 

Na afgelopen zomer vergeten we nooit meer hoe we een cactusvijg moeten schillen, met dank aan dit filmpje, van Maya Andreadi van Omilo. Hoe de auto’wasstraat’ hier werkt én, voor iedereen die hier de afgelopen maanden niet kon zijn hier nog een een paar prachtige filmpjes van de gemeente Kythira. Oh ja en mocht je de premiere van Kythera Mon Amour hebben gemist dan is hier de trailer, eind dit jaar hoop ik de hele film voor je te hebben.  

Griekse Humor

Ondanks de drukte en de nog altijd aanwezige crisis is er nog altijd de Griekse humor. Zo ondervond een Belgisch stel. Op hun huwelijksdag togen ze naar hun favoriete restaurant voor een heerlijk maal. De eigenaar zocht er speciaal voor hen een mooie fles wijn bij. En als verrassing kregen ze een overheerlijk toetje met yoghurt en ingemaakt fruit, alles vervolmaakt met een brandend kaarsje. Daar begon de pret want wat ze ook probeerden het kaarsje liet zich niet uitblazen. Het was een ware fopkaars. Wie zal er harder gelachen hebben het stel of de restauranteigenaar?

De onevenaarbare Griekse gastvrijheid

Een Griekse familie arriveert en na een eerste kennismaking en honderdduizend bedankjes (?!) van de Grieken, roept moeder Dímitra: Ik ga moussakás voor jullie maken. Dan sta je toch even raar te kijken als guesthouse eigenaren. Nu vinden wij moussakás heel erg lekker dus wij roepen meteen heel spontaan: ja lekker. Ach denken we, ze zijn hier acht nachten daar komt ze vast niet aan toe. Wat schetst onze verbazing op de tweede ochtend komt manlief zalige pannenkoekjes brengen. Hun buren krijgen ook een portie. Dag drie hetzelfde patroon. Even later komt ze langs of ik een ’tapsi’ heb voor de moussakás, ja het gaat echt gebeuren. Ik reik haar een ovenschaal aan voor zes ruime porties, haar gezicht betrekt, te klein! Nou twee dan? Nee ze wil alles in een grote schaal. Wat is ze van plan? koken voor het hele guesthouse? Hoe ze uiteindelijk de moussakás heeft klaargemaakt weet ik niet maar de volgende ochtend om half twaalf kwam ze al met een groot bord vol geurige moussakás voor ons aanzetten. De familie ging zwemmen om in de loop van de middag terug te komen voor de moussakás lunch met een andere bevriende familie, vandaar die grote schalen! Onder het genot van een wijntje en de ondergaande zon hebben wij er s’avonds heerlijk van zitten smullen. Al was Dímitra nogal verontwaardigd dat we het niet voor de lunch hadden genuttigd.

 

Zomerverhalen 2016
De heerlijke moussakás van Dímitra

 

Op onvervalste Griekse wijze

De buurvrouw belt: Albert waar blijft mijn kip? Eerder op de dag had ze al gevraagd of hij de kip, die in de aanbieding is, van de supermarkt mee wil nemen. Helemaal vergeten. Albert terug naar de supermarkt en hij vraagt bij de versslager naar de kip van Kiria Panajiota, onze buurvrouw dus. Er ontstaat verwarring want deze kip is niet besteld en trouwens gisteren heeft Kiria Panajiota ook al twee kippen gehaald, zo wordt hem verteld. Albert blijft aandringen en neemt een verse kip mee voor de buurvrouw en brengt deze direct bij haar langs. Waar heb je zo veel kippen voor  nodig? vraagt hij haar. Gisteren had je er ook al twee. Ze vertelt dat de kippen van gisteren voor haar vriendin Kiria Tazoula waren. Kiria Tazoula weigert om in de grote supermarkt, met wat voor reden dan ook, haar boodschappen te doen. Ze bracht met plezier haar vriendin, onze buurvrouw, even met de auto naar de supermarkt, zodat ze haar boodschappen kon doen én de twee kippen mee kon nemen. Kiria Tazoula bleef zelf in de auto wachten. Dit geeft een heel ander licht op wachtende Grieken in hun auto voor een winkel…Dat de Grieken een andere manier van doen en laten hebben op vele vlakken zal inmiddels in heel Europa duidelijk zijn. Nog zo’n staaltje van die andere denk- en doe wijze Griekse is de veelbesproken trap van Kalami Beach deze zomer, echt even lezen hoor.

 

Zomerverhalen 2016
Middagje op stap met de buurvrouw

 

In deze zomerverhalen 2016 maak ik graag wat ruimte voor anekdotes om nooit meer te vergeten. Los van dat vijfjarige Italiaanse niet te temmen jongetje. Blonde haren, grote bruine ogen, heel lief maar veel vaker heeeeeel erg ondeugend. Zijn ouders konden er niet tegen rennen om hem bij ons uit de keuken/receptie te slepen. Ondertussen begon hij met allerlei dingen te smijten, vooral spullen die níet van hem zijn. De deur van ons appartement ging voor het eerst in al die jaren op slot, want voor je het weet stond ‘het duiveltje’ bij ons binnen. Overigens bleef in hun gehuurde appartemt alles keurig en was er sprake van orde maar zodra hij uit het zicht van zijn ouders was…Van origine is hij Russisch, geadopteerd dus en ondertussen spreekt hij Italiaans, Engels en Russisch. Daar kunnen we dan toch wel enige bewondering voor hebben.

De wc-pot 

Als het erg warm is kan de hitte je net iets te veel worden. Zo veel dat je er ziek van wordt en aldus geschiedde. De manlijke helft van het Oostenrijkse stel kwam na een paar dagen zijn appartement niet meer uit. Heel vervelend voor hem en mevrouw ging alleen op pad. Nu willen wij graag onze dagelijkse service verlenen al is het alleen maar even om de vuilniszakken te vervangen en een stofzuiger door de kamer te halen. Maar hij was echt ziek, natte lap op zijn hoofd, iets van migraine. Uiteindelijk was het tijd voor ze om weer te vertrekken en we waren al een paar dagen niet in hun appartement geweest. Alles leek orderlijk totdat we in de badkamer kwamen, de hele wc pot stond scheef! Ja scheef, ontwricht zeg maar. Zijn ze er op gaan staan? Het leken zulke nette mensen. Albert, inmiddels de handigste klusser van het hele eiland, had binnen een paar minuten door wat te doen. Alleen kost dat wat tijd. Oh help de nieuwe gasten komen er al aan. Dit Griekse stel had alle begrip voor de situatie, we kenden ze al van hun bezoek van vorig jaar, en na hun koffers afgeleverd te hebben zouden ze de rest van de dag op het strand doorbrengen. Tijd genoeg voor ons om de pot weer vast te zetten en het appartement weer tip-top in orde te maken.

Autopech

Afgelopen zomer logeerde er ook een bekende Engelse gast bij ons al wisten wij dit vantevoren niet. Ze bracht een van haar boeken voor ons mee, detective schrijfster Ann Cleeves. Ze kwam met haar man, een bekende vogelaar, en hun eerste uur op Kythira was beslist onvergetelijk. Ze kwamen met de eerste vlucht uit Athene, die vertrekt om 8:15, en arriveerde om 9 uur in de ochtend op Kythira. Auto ophalen bij de verhuur en snel naar ons toe. Een ritje van 10 minuten en wat kan je gebeuren onderweg? Een ruime bocht iets te ruim nemen en met de zijkant een stilstaande vrachtwagen raken bijvoorbeeld. Het raam aan de passagierskant was direct in gruzelementen en Ann zat onder het glas. Haar man Tim reed en was nogal vermoeid van de nacht reizen, de nachtrust was er geheel bij ingeschoten. De heet gebakerde autoverhuurder kwam er al snel aan met een andere auto. Na veel paniek zaaien en vooral niet luisteren, wij kwamen er even bijstaan om de boel te sussen, kwam er een afspraak wat geheel logisch was voor de fam. Cleeves: de schade betalen. Ondertussen was het tien uur in de ochtend, smoorheet, en een uitgeput Engels stel wachtte met smart op hun appartement. Snel aan de poets dus.

 

Zomerverhalen 2016
Het prachtige amfittheater Zeidoros in Kapsali. Hier worden veel exposities en optredens georganiseerd in de zomermaanden. (foto Alexandros Zeidoros)

 

Waar is mijn koffer?

Een telefoontje van het vliegveld van de autoverhuurder. Gast Nathalie heeft haar koffer bij ons laten staan. Huh? Nathalie, we hebben geen gast met de naam Nathalie. Na wat heen-en weergepraat komt er helderheid door de opmerking van de autoverhuurder: de dame uit Brussel! Ha dat is Silke, ja zegt hij, die dame. Lekker gesprek zo, ondertussen rent Albert naar boven en ziet daar haar koffer nog staan. Ze is vertrokken met alleen handbagage, ze was helemaal in de ban van… Het vliegtuig is al geland en Silke is nog de enige die moet inchecken. Albert springt snel in de auto en is net op tijd om de koffer af te geven. Later krijgen we van Silke een mailtje met een bedankje en de uitleg over haar naamsverandering. De autoverhuurder noemde haar steevast Nathalie en wat ze ook probeerde hij bleef  haar zo noemen, na een paar pogingen gaf ze het maar op.

“A friend of mine who is a psychologist told me that leaving behind a suitcase basically means that you don´t want to depart”   (Silke)

Autoperikelen       

Een dame komt de receptie binnengewandeld en stelt zich voor, onze nieuwe gast. Maar waar is haar zus? Die blijkt nog voor de ingang van het guesthouse te staan, in de auto. Volgens onze gast heeft de huurauto geen power genoeg om bij ons omhoog te rijden. We gaan samen kijken waar zus is. Die is een eindje doorgereden naar het volgende dorpje Pitsinades. Albert komt er inmiddels ook aan. Het is midden op de dag en smoorheet, toch loop ik de auto achterna want ik zie in de verte dat ze de auto probeert te keren wat niet helemaal soepel verloopt. Als ik bij de auto kom ruik ik verbrand rubber, ai de handrem zit er nog op. Zullen ze de hele weg van het vliegveld naar Aroniadika met de aangetrokken handrem hebben gereden? Niets meer aan te doen. Handrem er af en we rijden ons terrein op, en dat gaat prima in de eerste versnelling ipv in de tweede. De dames zijn blij met deze tip (?!).

Nog meer autoperikelen

Na een uurtje strand komen wij om half acht weer thuis. Zien we onze buurvrouw Eleni naast haar auto staan. Haar man ligt er zo’n beetje onder. De auto heeft ze heel ludiek geparkeerd! Per ongeluk met het  achterwiel over een grote steen gereden en nu zit de auto klemvast. Buurman Jiannis Mavromattis is al bezig met een krik. Handige Albert zorgt dat het achterwiel gelift wordt mbv planken. De buurvrouw staat er paniekerig bij omdat ze een afspraak heeft bij de nagelstudio in Livadi, jawel die hebben wij ook op het eiland! Ze kwam alleen maar even langs om ons voor iets uit te nodigen…dat liep een beetje uit. Gelukkig hebben Albert en Jiannis al snel het achterstuk van de auto een eind omhoog gekregen en kan de auto rustig over de dikke steen rijden. Geen schade.

 

Zomerverhalen 2015, Kythira
Op pad naar vuurtoren Moudari.

 

Memorabele (prive) momenten

Het trouwen van Rosi en Ivan was zeker een moment om nooit te vergeten want wij waren getuigen. Alles ging in rap Grieks, en binnen tien minuten waren we klaar. Rosi’s vader, ook een Ivan, heeft het helemaal gemist want die ging even naar de auto om een flesje champagne te halen. Toen hij terug kwam was de hele ceremonie al achter de rug. Er bestaan momenten dat de Grieken razendsnel zijn, hou ze in de gaten.

 

Zomerverhalen
De trouwlunch van Rosi en Ivan in Kapsali.

 

Altijd fijn om te horen van gasten is dat ze de mooiste vakantie ooit hebben gehad…of deze

…en het mooiste moment van de dag is terugkeren naar ‘huis’ (=guesthouse)…

Aan het woord een Spaanse gast. Een groter compliment voor ons, als guesthouse eigenaren, bestaat gewoon niet. Dat is waar we het voor doen, een plek creëren waar je je thuis voelt, waar je kunt ontspannen en uitrusten. Zonder opsmuk en zorgeloos genieten van een welverdiende en hopelijk eindeloze vakantie.

Als onze gasten het naar de zin hebben dan genieten wij ook. Zelfs in de smoorhete zomermaanden. Dan is september toch wat aangenamer en is zelfs een kort wandelingetje weer mogelijk. Op 21 augustus hebben we zelf ondervonden hoe warm het is om te wandelen om 18:00 uur in de middag. We gingen op pad met een groepje buren richting de vuurtoren Moudari in het noorden. Een jaarlijkse open huis dag bij de vuurtoren en het was een drukte van belang. Er ontstond een lange rij van belangstellenden die allemaal de vuurtoren in wilden. Van bovenaf zag je een slinger mensen door het Kythiriaanse landschap wandelen, heel indrukwekkend.

In de zomer hitte en met een aanhoudende harde noordenwind ‘Meltemi’ is de kans op een bosbrand erg groot. En zo waar die kwam er bij Frilingianika, twee dorpjes verderop. We roken brand en even later zagen we wat rookpluimen, toen een buurvrouw uit Aloizianika op facebook een bericht plaatste: Help, bel de burgemeester, er is brand! wisten we het zeker. De brand was snel geblust mede dankzij de brandweer en/of het facebook berichtje,  die snel ter plekke was en natuurlijk de watervliegtuigjes.

En nee ik ga het niet hebben over de Brexit, na de bijna Grexit van een jaar geleden, wat veel onzekerheden met zich meebracht, en nog steeds brengt, wil ik deze zomer leuk afsluiten. En met dank aan alle eilandgasten die de afgelopen maanden naar ‘ons’ eiland zijn gekomen gaat iedereen met een goed gevoel, en wat centjes achter de hand, de winter tegemoet. Bedankt!

Anita

Lees ook: Zomerverhalen 2015 

NB: zin in een weekje onthaasten in december op Kythira? lees hier verder of vraag om een ReisVoorstel op maat.

 

Aroniadika Kythira
Het jaarlijkse feest in Aroniadika bij buurman Dimitris op 15 augustus, vanwege Maria Hemelvaart.

 

Pitsinades Kythira
Feest in Pitsinades bij buurman Petros begin september. Een eindeloze lange tafel vol met buren en bekenden en heel veel eten.

 

5 gedachten over “Zomerverhalen 2016

  1. Ha Anita,
    Leuke zomerverhalen,lees ze met veel plezier en een lach!
    Vraagje:welk strand staat er op de eerste foto?Wij zijn nooit “hoogzomer”op K geweest en kennen het zo niet vandaar.En hangt er nog steeds een touw bij het strand van Kalami? Dank voor de antwoorden.
    Groet Marianne

  2. Hallo Marianne, het strandje op de foto is aan de boulevard in het dorp Agia Pelagia. Om het strand Kalami te bereiken hangt het touw er weer! Dank voor je leuke reactie, groetjes Anita

  3. Yassou Anita!
    Wat een meesterlijke verhalen weer, toch een puntje van kritiek: deze blog is veel te kort (ha ha). Ik kwam meteen weer in de Kythira-stand: ontspannen en vreselijk genieten, elke dag maar weer. Dat gaat nooit meer over vrees ik. Doorgaan met je verhalen alsjeblieft. Groeten, ook aan Albert (the handyman).
    XX Richard

  4. Van de burgemeester is het gerucht dat er 75.000 mensen naar Kythira zijn gekomen definitief bevestigd. Het betreft hier de periode van 1 mei tot 30 september 2016, en de telling gaat over het aantal personen met de veerboot en met het vliegtuig. Anita

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.