Zomerverhalen 2018

 

De meeste gedenkwaardige guesthouse momenten tijdens de zomer van 2018, opmerkelijke belevenissen op een Grieks eiland. Veel leesplezier met de Zomerverhalen 2018!

 

Zomerverhalen 2018
Het baaitje van Limnionas eind juni rond zeven uur in de avond.

 

Het is begin juni rond 8 uur s avonds. We willen net gaan eten, als de telefoon gaat. Een Nederlands nummer. “Hallo Albert, we staan hier op het strand van Lykodimou beach zonder benzine”. Vijf dames in nood. Albert rijdt naar het benzinestation haalt 10 liter benzine en rijdt naar het strand zo’n 15 minuten verderop. Daar aangekomen blijkt er voldoende benzine in de tank te zitten toch wil de motor niet starten. Het klinkt als een lege accu. De  startkabels liggen in de andere auto, die staat nog bij het guesthouse. Het is allemaal een beetje suf en het is inmiddels 9 uur s avonds, het wordt koeler, iedereen heeft trek. Albert besluit om de huurauto te laten staan en de dames bij het guesthouse af te zetten. Nu passen er niet vijf dames in onze auto dus is de galante gastheer Albert twee keer gereden. De volgende dag wordt de autoverhuurder gebeld. Hij weet zeker dat het een lege accu is. Aldus gaat Albert met een van de dames, en startkabels, weer richting huur auto die nog altijd op het strand van Lykoudimos staat. Aangekomen op het strand blijkt dat de dame in kwestie haar autosleutel vergeten is. Albert denkt nog dat het een grapje is maar nee hoor. Ze kunnen weer terug. Autosleutel opgehaald, er wordt van dame gewisseld (?!) en hup weer richting het strand. Albert krijgt de auto aan de praat en de rust keert weer terug. Wel leggen we meteen de startkabels bij de dames in de auto. Je weet maar nooit en dan is er vast wel een aardige Griek in de buurt die hen wil helpen. Overigens bleef de auto het gewoon doen, gewoon even de achterklap goed aandrukken dan loopt de accu niet leeg…

Een week later. Het is 6 uur in de middag en wij liggen uit te puffen op het strand. De telefoon gaat. Een Nederlands nummer. Een gast aan de lijn: “Wij zijn thuis (het guesthouse) maar onze auto staat nog op het strand van Limnionas.” De gasten zijn thuisgebracht door andere strandbezoekers. Heel attent. Wat nu? De lege accu van een week geleden staat ons nog vers in het geheugen.  We rijden naar huis en Albert gaat meteen met de gast, en de startkabels, richting de niet werkende auto. Ook met startkabels weigert de motor aan te slaan. Ondertussen heeft de gast het nummer van “Road Assistence” van het autoverhuurbedrijf gebeld, de autoverhuurder is niet van Kythira maar van het vaste land (ivm een fly drive Athene – Kythira ). Toevallig treft Albert de ophaaldienst van Kythira en die vraagt aan Albert waar hij de auto naartoe moet brengen. “Ïs dat niet iets wat de autoverhuurder bepaald?” Na wat belletjes heen en weer is er een garage gevonden. Ondertussen is onze gast gewaarschuwd want in de kleine lettertjes staat dat ze niet met hun huurauto naar een eiland mogen gaan. En om die reden zijn ze niet verzekerd. Onze gasten hebben er slecht van geslapen. Maar de volgende dag komt alles weer goed. Alle kosten zijn gedekt en zelfs wordt er een andere huurauto geregeld van een verhuurbedrijf op Kythira. Het probleem blijkt de startmotor. Het is woensdag en maandag vertrekken ze pas. Je voelt het al aankomen maandagmiddag was de auto niet klaar. De autoverhuurder van het vaste land gebood de gasten om op Kythira te blijven en te wachten tot de auto klaar zou zijn. Onmogelijk want bootticket en boekingen op het vaste land waren al vastgelegd. Oplossing: die reuze aardige autoreparateur van Kythira wist hun wel een trucje te leren hoe ze de auto toch konden starten. En dus vertrokken ze ‘gewoon’.

 

Zomerverhalen 2018
Op Kythira gaat de zomer nog door tot ver in oktober.

 

Het is juli en het is heet, het is 11 uur s avonds en we liggen (al) te slapen. De  telefoon gaat. Het is een Engels nummer. We laten het gaan en draaien ons om. Vijf minuten later gaat mijn mobiele. Weer hetzelfde Engelse nummer. Versuft bedenken we dat dit iets serieus kan zijn. Albert loopt even naar buiten om te kijken of iedereen thuis is, dwz auto’s tellen. Er zit iemand buiten. Ha dat is Engelse George, een van onze gasten. Ze zijn de sleutel van hun appartement kwijt en kunnen dus niet naar binnen…

Het was een drukke dag met veel vertrekkende en arriverende gasten. Ontbijtgasten, twee appartementen poetsen en het was heel erg warm. Even snel een glas water drinken. Ik pak een nieuwe anderhalve liter plastic fles, een glas staat bij mijn laptop. Ik giet en knijp een beetje om de fles goed vast te houden. Oeps… er stroomt ineens heel veel water uit de fles. Op mijn laptop. Snel dat ding op de kop en droogmaken. Stekker uit het stopcontact. Even checken, ha die doet het nog. Snel weer aan het werk. Later bleek dat de lap-top het niet meer deed. Ook de bosmaaier liet het die dag afweten, een auto lekte olie en een wesp had een gat geboord in een van de luiken. Na een paar dagen werkte alles weer perfect. We zijn dan ook heel erg blij met Kostas, Panajiotis, Dimitris en Stavros, om maar een paar specialisten te noemen, op ons kleine eilandje.

Het is 8 uur ’s ochtends als we over de binnenplaats naar de keuken lopen. Alle gasten liggen nog te slapen al lijkt het alsof iemand de palmen water heeft gegeven. Wie zou dat nu doen? Albert opent de keukendeur en een golf water komt hem tegemoet.  Wat is hier aan de hand? Hij sluit snel het water in de keuken af. Na een kort onderzoek blijkt er een waterleiding te zijn gesprongen. Nadat de keuken is gedweild, en het souterrain, want het water stroomde al naar beneden, kon Panajiotis, de volgende specialist, een nieuw stukje waterleiding leveren. De hamvraag blijft: hoe kan zo’n waterleiding springen? Een electriciteitsstoring kan de oorzaak zijn. Met name als de electriciteit weer aangaat komt kan erineens veel druk op de leidingen ontstaan. En als dit een paar keer gebeurt is de leiding ‘vermoeid’. Toevallig had die nacht de electriciteit een paar uur plat gelegen vanwege onweer ‘aan de overkant’. Kythira is aangesloten op het electriciteitsnet van de Peloponessos. Nog wel.

 

Kafenion Aroniadika Kythira

 

Voor de lekkerste Griekse koffie en sinaasappeltaart met vanille ijs gaan we naar onze buurtcafé: het kafenion in Aroniadika. Een ware traktatie zo middenin de zomer.

 

Kafenio Aroniadika Kythera

 

Inmiddels is het half augustus en het is 9 uur in de ochtend. De telefoon gaat. Onze gast van Myrtidia House aan de lijn. Hij baalt. Dit is de tweede ochtend dat hij om 6 uur wakker werd gezongen door de kerkdienst in het hoofdklooster van Kythira, de Panajia Myrtidiotissa. Dat was niet een uurtje maar ging door tot 11 uur in de ochtend. Of wij hiervan op de hoogte zijn? Nou nee, dat er veel volk op de been is en men van heinde en verre naar Kythira komt weten we wel. Na wat doorvragen bij hem blijkt men semafoons te gebruiken, om het geluid te versterken, zodat alle klooster bezoekers de kerkdiensten goed kunnen volgen. En blijkbaar ook alle buren. Wat nu? Myrtidia House is een heel stil en rustig plekje, 51 weken per jaar! Voor ons een nieuwe ervaring en zeker voor dit Griekse stel dat net in die ene week heeft geboekt. Ze komen al negen jaar lang elke zomer een weekje bij ons logeren. We stellen voor dat ze zonder kosten kunnen vertrekken. Ze zijn toch gebleven…

We maken kennis met nieuwe gasten. Een Tibetaanse familie, ouders met dochter en kleinkinderen. Tibet? Ja dat is ook voor ons de eerste keer, gasten uit Tibet. Inmiddels wonen ze al heel wat jaren in Zurich, in Zwitserland. En zijn daar best gelukkig. Ze spreken vloeiend Duits en Engels. Ze willen wel terug naar Tibet maar dat kan niet meer. Sinds de Chinezen, in de jaren 50 van de vorige eeuw, deze familie hun huis heeft uitgezet en hen uit Tibet heeft verdreven kunnen ze niet meer terug. Met drie volwassenen en twee kleine kinderen in Suite Elia is het “mini huisje” ook echt vol. Overal ligt kinderspeelgoed en staan er tassen en koffers. Onze dagelijkse schoonmaak is wat behelpen met zo veel spullen. Maar na een uurtje ziet alles er weer strak uit. Op een ochtend zijn wij op zoek naar onze stofzuiger. Die vind ik terug op het terras van de Tibetaantjes. De familie trof de stofzuiger de avond ervoor aan in hun appartement. Een kleine hint van onze kant zo dachten ze. Omdat ze dagelijks zo veel zandstrand mee naar binnensleepten. Humor hebben ze wel.

 

Zomerverhalen 2018
De hele lange hete zomer fladderen er vlinders door onze tuin. Soms tel ik wel tien verschillende soorten.

 

Het is september en nog smoorheet. Het is negen uur s avonds en al bijna donker.  Wij hebben net wat gegeten en zijn daarna achter de computer gekropen. Albert in de receptie/keuken. Ik in ons appartement. Iemand klopt op mijn deur. Ik doe open en zie Jiannis in chique uitgaanskleding voor me staan. Hij kijkt angstig als hij mij uitlegt dat er ‘iets’ engs in hun studio zit. Al snel kom ik er achter dat het niet de kant van een spin opgaat, ik veer op, maar het lijkt het lijkt meer op een vliegende kikker (?!?), bestaan die? Of wellicht een vleermuis. Kijk daar ben ik allemaal niet bang voor. Vol bravoure loop ik met hem mee naar boven. Er stroomt een douche. Hieruit concludeer ik dat Kristina zijn vrouw, die onder de douche staat, vast niet bang is. Dus Jiannis laat maar zien. Hij wijst omhoog naar het plafond, maar ik zie niets. Hij pakt een zaklamp een schijnt in de hoogte, daar op die dwarsbalk. Ik heb mijn contactlenzen al niet meer in maar kan toch zien dat het iets ongewoons is. En groot. Ik roep toch maar even Albert erbij. Ondertussen probeer ik al staand op een stoel met de ragebol bij het ‘enge ding’ te komen. Nog steeds is het plafond heel ver weg. Ik gooi een theedoek omhoog. Gemist! Albert komt er aan en hem lukt het de griezel in beweging te krijgen. Het vliegt van schrik naar de eerste de beste lichtbron. ‘Ohhhhh het is een kolibrievlinder’ roep ik enthousiast. Niets om bang voor te zijn al denkt Jiannis daar heel anders over. Van schrik springt hij heen en weer bang  dat het vliegende monster op hem zal landen. Met een theedoek spring ik achter Jiannis en de heen en weer vliegende vlinder aan, om het beestje zo te vangen en naar buiten te jagen. Albert doet zoiets met de ragebol. Ondertussen komt Kristina onder de douche vandaan met slechts een handdoekje om. Ze gaat er al lachend maar eens goed voor zitten om te zien hoe wij met zijn drieën het monster naar buiten kunnen krijgen. Nadat we alle deuren en ramen open hebben geopend en de lampen uit hebben gedaan is het vlindertje zo gevlogen.

 

Zomerverhalen 2018
Een Zwitserleven boodschappentas, ook hier doen we zonder supermarkt plastic tassen, vol met Hollands Snoepgoed. Dat is nog eens een tas met Het Gevoel.

 

Tien jaar lang heb ik met veel plezier bij Zwitserleven in Nederland gewerkt. Inmiddels woon ik al weer 10 jaar op Kythira en laat dan eindelijk Mr Zwitserleven, hij kende elke verzekeringspolis als zijn broekzak, in hoogst eigen persoon bij ons op bezoek komen. Het werd ook wel tijd zou je zo denken. Reden dat het zo veel jaren heeft geduurd is dat Mr Zwitserleven toch eerst zijn meer dan 40-jarig dienstverband goed moest afsluiten om aan zijn tweede carrière te kunnen beginnen. Sinds zijn pensioen is er ruimte, vooral in zijn hoofd, voor Kythira en om mijn Zwitserleven Gevoel eens te komen inspecteren. Missie geslaagd!

Laten we op dat moment nog een ex Zwitserleven collega op bezoek hebben. Toen was het feest compleet.

Toen eind september de terugreis van de Zwitserleven collega’s in zicht kwam sloeg het weer om. De zonnige dagen veranderden in nat winderig weer. Er kwam een storm aangeraasd. Een storm? Een orkaan! Orkaan Zorbas wilde heel even Kythira aandoen. Na de brand in de zomer van 2017 kunnen we alles verwachten.  Alle loszittende buitenspullen en potten werden goed opgeborgen. De ex Zwitserleven collega, niet mr Zwitserleven, kreeg een stripje kauwgom mee, tegen zeeziekte. De veerboot ging! Het stripje kauwgom was maar net genoeg.  Aan de ‘overkant’ in Neapolis, zuid Peloponessos, moest hij zijn reis op het vasteland omgooien want uiteindelijk raasde Orkaan Zorbas niet over Kythira maar wel over de Peloponessos. Op Kythira waren wij toch wel opgelucht.

 

Zomerverhalen 2018
Het weekend van orkaan Zorbas. Fijn dat mijn jongste broer en zijn vrouw wel ‘gewoon’ konden arriveren. En helpen alles in veiligheid te brengen.

 

Onze vrienden, die op diezelfde vrijdag allemaal van Amsterdam naar Athene vlogen, waren minder vrolijk. Vanwege orkaan Zorbas hebben ze twee dagen min of meer rondgehangen op het vliegveld in Athene. Omdat de binnenlandse vluchten werden geannuleerd. Overigens was alles goed verzorgd met hotelovernachtingen en ontbijtjes maar toch. Als je een week naar Kythira komt en je zit twee dagen op het vliegveld van Athene te koekeloeren blijft er zo weinig over van de vakantie…

Op zondag vertrok Mr Zwitserleven heel ontspannen met het vliegtuig en arriveerden onze vrienden uit Nederland. En het werd een weekje om nooit te vergeten, om bij te kletsen, samen op pad te gaan en pizza’s te bakken. Dat laatste is inmiddels een traditie geworden. Wij kunnen er deze winter weer even tegen.

Tot de volgende zomer!

Anita

 

Zomerverhalen 2018
Het is begin oktober en er kan weer worden gewandeld zonder dat je het aflegt van de hitte. Aan het einde van de dag schuiven we dan graag aan bij Taverna Skandeia of een van die andere heerlijke restaurantjes op Kythira.

 

Zomerverhalen 2018
Of we eten eens gezellig thuis met z’n allen. Traditie is pizza’s bakken in de buiten houtoven.

 

Zomerverhalen 2018
Pizzabakker Hans doet een tussendoor tukkie voor de volgende pizza ronde.

 

 

 

11 gedachten over “Zomerverhalen 2018

  1. Hoewel ik diep vanbinnen toch wel een beetje een wintermens ben, doen jouw verhalen mij nu al verlangen naar mijn volgende verblijf bij jullie. Heel mooi geschreven! En de kolibri-vlinder, die had ik in september ook op bezoek. Ik vond hem veel aardiger dan die dikke bruin/beige gespikkelde spin die ongevraagd in het…ik-zeg-het-maar-beter-niet… zat 🙂

  2. Herinneringen, wat is het toch fantastisch als je die hebt! Ik was nog nooit in de zomer op Kithera, wel in het voorjaar en natuurlijk tijdens de olijvenpluk. De zomer zou me ook te warm zijn, maar de verhalen erover zijn weer prachtig. Met dit soort herinneingen kun je inderdaad de hele winter er weer tegen!
    Καλό χειμώνα en veel liefs

    1. Dank je wel Χριστινα!Και του χρονου…En fijne feest-verjaardag en een gezond 2019, liefs Albert&Anita

  3. Wat leuk om jullie zomerverhalen te lezen, en natuurlijk helemaal omdat “ons avontuur” (de kapotte startmotor op Limnoinas) ook in geuren en kleuren verteld wordt. Nogmaals bedankt voor de fanastische hulp die jullie geboden hebben, waardoor onze week op Kythira nog onvergeteiker werd. Hoe het verder is gegaan? Met angst in ons hart zijn we naar de veerboot gereden, speciaal op het bovendek geparkeerd zodat we, mocht hij weer niet starten, vaart zouden kunnen maken bij het afrijden. Maar tot onze verbazing startte hij als een zonnetje. En dat bleef zo gedurende de vijf heerlijke dagen dat we nog door Griekenland zwierven (de verhuurder weigerde ons een andere auto te geven zolang deze het nog deed). We hebben uiteindelijk een prima rijdende auto ingeleverd, en weten nog steeds niet wat er nou eigenlijk mee mis was, maar een mooi verhsal hebben we er zeker aan overgehouden!

    1. Dank je wel Wim, voor deze aanvulling. Proost op de goede afloop en alvast op een gelukkig en gezond 2019. Albert&Anita

  4. Wat een prachtig zomerverhaal. Sons even wat pech, maar jullie blijven positief en alles komt weer op zijn pootjes terecht. Ik heb van je verhaal genoten.

  5. Wat kun je toch fantastisch schrijven, Anita. Je zou zo een boek kunnen uitgeven! Je neemt ons mee in jullie leventje op het heerlijke eiland.
    Hele fijne dagen en alvast een fantastisch 2019!
    Liefs van ons.

    1. Dank jullie wel!!!! en voor jullie ook ‘kales jiortes’ en een heel gelukkig en gezond 2019. lieve groetjes, Albert&Anita

  6. Lieve Anita en Albert
    Wat een geweldige zomer hebben jullie gehad
    Zo fijn om te lezen,
    Ook wij hebben zo genoten verleden jaar bij jullie,
    Liefs 💋💋

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.