door MEI 2008
Dertig april: Koninginnedag in Nederland! Voor ons een familiedag in Griekenland. Jacco, Simone, Vera, Lotte en Niek zijn gearriveerd, wat een feest. Om 11 uur ’s ochtends komen ze aan met de boot. Aan de koningin, sorry, hebben wij in het geheel niet meer gedacht.
Daar staan ze dan, zo dichtbij, maar nog op de boot
Het gesprek van de dag is: de-tas-van-Vera. Deze ligt nog ergens op het vliegveld van Athene. Men is zo attent om de tas, per koerier, van Athene naar het hotel in Neapolis te brengen alwaar ze op de boot naar Kythira zullen stappen. Helaas horen wij dit dagen later….toen de tas aankwam in Neapolis zat iedereen al op de boot. Uiteindelijk is Jacco in alle vroegte de volgende ochtend op de boot gestapt om Vera haar tas op te halen. Ze kan toch niet de hele week in Lotte d’r kleren lopen(?!). Om 11 uur diezelfde ochtend zit Jacco in Agia Pelagia, Kythira, al weer achter de koffie en zwemt Vera in haar eigen bikini. Tussen hun bagage zat ook nog een extra tas: voor ons. Tijdschriften, post, stofzuigerzakken, poedermelk, chocolade, etc en heel veel drop. Voor Albert. We hebben hem 2 dagen niet gehoord en de drop niet meer gezien. De week was voorzien van alleen maar veel blauwe lucht, veel wind en een graad of 20. Op een middag zijn we in zee gaan zwemmen maar het water was nog erg koud. Toch is het iedereen gelukt “er door te gaan”, op twee na dan. Jacco stond al voor de helft in het water en Simone heeft met een teen het water aan geraakt, wat een WATJES! De vers gegrilde vis, van ons favoriete restaurant Skandia, smaakt na zo’n zwempartij buitengewoon lekker.
Favoriete bezigheid: stenen gooien
Met voet en zand in de schoen: het resultaat
Elke dag doen we een poging om ze “iets” van het eiland te laten zien waarbij een ieder zo z’n eigen voorkeuren en beleving heeft. Niek vindt vooral de vissen in het water en zijn voetbal het allerleukste. Vera kan geen dag zonder verse jus d’orange en Lotte is gek op pizza’s (maar haar ogen zijn vaak wel groter dan haar maag). Simone haar favoriet: teenslippers. Dus veel en lang wandelen is er niet bij. Albert heeft, zoals gemeld, zijn drop en Jacco en ik? Bloemen. Elke gepasseerde bloem of grasspriet wordt besproken.
Sempreviva: de bloem van Kythira
Het mooiste klooster van Kythira
Bij iedereen zijn de watervallen favoriet. Vera, Lotte en Niek hebben zelfs een duik genomen en een tijdje rond gezwommen, brrrr dat verse bronwater is pas koud.
De Grieken zijn inmiddels diep onder de indruk van Niek. Niet alleen van zijn kappen en draaien met de bal, net als ‘de Kromme’ in zijn goede jaren, maar zeker ook van zijn blauwe ogen en blonde haren. Menig vrouwenhart, jong en oud, is sneller gaan kloppen. In Griekenland gaat het uiten van enthousiasme gepaard met het meegeven van cadeautjes en vooral eten. De grote zak koekjes van Maria (60+) in Logothetianika (probeer dat maar in 1 keer goed uit te spreken) was de volgende dag al leeg. En dan was er nog de kleine Mirto(3). Haar cola en broodje en kusjes waren allemaal voor Niek bestemd. Hij onderging deze warmbloedige zuidelijke aandacht met de bekende Hollandse nuchterheid.
“Ik vind jou zo lief, jij mag mijn cola”
Grieks eten met z`n allen
Een paar dagen voor Jacco en Simone waren Jurrien en Martha uit Groningen al gearriveerd op Kythira. Beide enthousiast gekleed in korte broek en t-shirt. Misschien een beetje te enthousiast bij 18-19 graden. Maar het grote voordeel van Kythira is het hoge aantal zonuren. Dan is het al snel lekker, ook bij lagere temperaturen. Om ze toch nog wat meer op te warmen gaan we samen naar Avlemonas. Dit is de subtropische kant van het eiland en hier is het gemiddeld zo’n 5 graden warmer dan elders op het eiland. In het zonnetje met wijn en mezes (hapjes) komen ze snel weer bij. Op de weg terug: Autopech. Onze Opel Agila komt met vier personen de (zeer steile) berg niet op. Gelukkig hebben we de keuze uit diverse routes. We pakken de minst steile en komen uiteindelijk toch veilig thuis. De volgende dag met de auto naar de garage. Deze beschikt over een zeer geavanceerd computersysteem waarmee je alle problemen kunt detecteren. De auto wordt doorgemeten en volgens hun is er niets aan de hand. De volgende dag hebben we echter weer het zelfde probleem. Dan besluiten ze toch maar eens op de ouderwetse manier onder de kap te kijken en ja hoor de bougies zijn kapot. Binnen no-time is het verholpen. Onze autoverkoper, die zich wel een beetje knullig voelde, heeft de reparatie betaald. Volgens hem zat het probleem eigenlijk in de slechte benzine. De benzine van de Shell in Livadi is de beste. De eigenaar aldaar is dan ook familie van hem…… Ondertussen ontdekken we nog meer probleempjes aan de auto. De achterklep sluit niet goed en de ruitensproeier sproeit er lekker op los maar dan wel aan de binnenkant van het raam. Maar niet getreurd, Panayotis, de verkoper, is een man van zijn woord en regelt het wel.
Met het uitzwaaien van Jacco en Simone, die met de boot vertrekken, en het vertrek van Jurrien en Martha met het vliegtuig, is ook de zon verdwenen!
Daar gaan ze al weer
Steeds verder weg
Jacco en Simone komen binnenkort zelf met een reisverslag. Uiteraard plaatsen wij deze op ons weblog.
Anita