door 
Het duurde even voordat wij in hogere kerstsferen kwamen. Op 23 december werd het de hoogste tijd om de kerstversieringen op te hangen. Buiten werd nog een boom opgesierd met lichtjes, dat staat toch altijd zo gezellig als je s’ avonds aan komt rijden. Het ‘kerstgevoel’ kwam laat op gang.
Tweede Kerstdag met uitgebreide lunch bij Petros en Clive thuis. A crazy afternoon!
De koning(in) van het feest op 2e kerstdag. Petros dus!
Tijd voor spelletjes; Hints. Albert is aan de beurt.
Ander spel: Wie ben ik? altijd lachwekkend door alleen al de post-it plakkers op je voorhoofd.
Om het nog wat aan te dikken gingen we op de 24e uit eten met vrienden. Op de 25e koken voor onze gasten. Op de 26e een uitgebreide kerstlunch tot in de late uurtjes. Niet onbelangrijk, elke dag ontbijt voor onze gasten. Nu moet het niet gekker worden want zelfs in Nederland hadden wij niet zo’n druk programma.
Dit jaar ook weer de mooiste en origineelste kerstboom op het eiland opgebouwd uit autobanden.
En daar kondigde zich ook al weer Oud & Nieuw aan.
Met vriendenbezoek uit Nederland. Harry en Carla. Wat een feest, wat een enthousiasme en wat een heerlijke gesprekken. Het was voor hen, in hun megadrukke bestaan, een (licht)flitsbezoek. Woensdag komen en zaterdag weer vertekken. Intensief maar voldaan.
Geen vuurwerk maar wel sterretjes.
En oliebollen, Griekse loekoemades. Albert bakt ze graag…
Laten we vooral het hoogstaand bezoek van midden december niet vergeten. Pa en Ma Snippe met oom Teun en tante Janna.
We willen wel wat (werk) doen hoor voor de kost, riepen ze nog de eerste dag. Zo gezegd zo gedaan. Met z’n allen naar de olijfboomgaard om te snoeien en de olijfbomen vrij te maken van heel veel stiekelbosjes.
Dat bleek wel wat anders te zijn dan olijven plukken. Ook inspannend maar veel makkelijker en gevarieerder. Warm kregen ze het van al dat snoeien. Ook veel splinters en bloedende armen. Pa Snippe gleed uit en viel met z’n arm nogal ongelukkig op een uitstekende tak. Flinke wonden maar met de alom bekende zwaluw-staart-pleister van ma Snippe was het leed al gauw verzacht. Later terug in Nederland was een pencilline kuurtje nog wel nodig om een ontsteking te voorkomen.
Met z’n allen naar Karavas.
Voor een bezoek aan de bakkerij mét korte rondleiding en uitleg over de heerlijke paximadia: Griekse beschuiten.
Later bij Petros en Clive met koffie en taart.
Oom Teun dook meteen de koelkast in…maar dat was om het te repareren. Everybody happy.
Na één dag werken op het land hebben we ze niet meer gehoord. Er was natuurlijk ook veel te laten zien aan de nieuwkomers, oom Teun en tante Janna. Vervelen deden ze zich geen moment.
Samen aan tafel.
Er werd veel samen gewandeld, gekletst, geborreld, gekookt en foto’s bekeken. Af en toe mochten wij ook mee(doen).
Ze gaan al weer?! Met heel veel overgewicht. Die stenen wegen wat mam! En dus bijbetalen.
Nog even kletsen en foto’s maken.
Midden december: VIJFTIEN JAAR SAMEN! Dat gaan we vieren.
Daar was de familie ook bij en wat doe je dan? een etentje organiseren.
Dagje nieuwjaarskaarten schrijven….500!
Een andere, ietwat vreemdere gast in december was Bobcat.
Zie hier Albert ín zijn nieuwste vriendje.
Hele dagen zat hij samen met Bobcat te brommen over onze terrein. De rubber buitenband liep er een keertje af. Om die er dan weer om te krijgen werd de krachtpatser van de week opgeroepen. Onze aannemer en tevens eigenaar van Bobcat. Na veel duwen en trekken, niet echt ongevaarlijk werk, kregen ze de band er weer om.
Na al die inspanning tijd voor een kafedaki – kopje koffie – en grapjes maken met Panajotis.
Een paar dagen later was de accu leeg. Volgens onze aannemer kon je deze er zo uithalen. Opladen laat je doen bij het het benzinestation. Nadat Albert een paar dagen geprobeerd had om de accu eruit te krijgen, die volgens zijn zeggen er met veel geweld was in geduwd, en daarbij Bobcat voor een groot deel had gedemonteerd is het toch gelukt. De accu ging een nachtje aan de oplader.
Om de tere vruchtjes van de fruitbomen te beschermen tegen wind, regen en kou(?!) zijn ze flink ingepakt.
Na een paar weken Bobcat en Albert mag het resultaat mag er zijn: veel zelfgebouwde muren en het terrein hier en daar iets heuvelachtiger. In januari en februari gaan we verder want met Bobcat zijn we nog lang niet klaar. Albert verheugt zich er nu al op.
Kapsali in december
Likoudimou beach in december.
Indrukwekkende luchten in december.
Tipsie in december….in oktober heeft de dierenarts hem voor een groot gedeelte kaal geschoren. Zijn vachtje begon te vervilten. Het is al weer flink gegroeid.
Veel gezondheid, geluk en liefde in 2011!
En voor iedereen geldt: Zin in een Grieks eiland? Kom!!!
Albert&Anita