Nederlandse kat Tipsie

Tipsie met een grote groene salamander

 
Ik(Anita) heb wel een paar slapeloze nachten gehad: om Tipsie. Op een gegeven moment at hij bijna niet meer, dronk niet meer en begon erg onaangenaam uit z’n bekje te ruiken. Het was zaterdagmiddag dat wij concludeerden dat het nu echt tijd werd om de dierenarts in te schakelen. We kregen haar echter pas maandagochtend te pakken. Gelukkig konden we binnen een uur terecht. Omdat Tipsie de neiging heeft om dierenartsen niet al te vriendelijk ’te woord te staan’, wat voorzichtig uitgedrukt is, was dat nog een extra reden voor ongerustheid. Maar de dierenarts bleek een dame te zijn die precies wist hoe ze hem aan moest pakken. Na een kort onderzoek, die hij met veel gebrom maar gelaten onderging, en een spuit, kregen we hem weer mee. Wat was nu het geval. Zijn bekje zat vol met aften waardoor hij pijn had bij het kauwen, drinken en slikken. Volgens de dierenarts kwam dit vooral omdat hij weinig weerstand heeft. Elf jaar binnenshuis doorbrengen, in Groningen en dan ineens de hele dag in ‘de wondere wereld van Kythira’ buiten ronddolen op 3000 km van het vertrouwde Nederland maakt hem extra bevattelijk voor de onbekende Griekse virussen. En hoe ouder een kat is des te lager zijn weerstand is, dus dat maakt het er ook niet beter op. Zienderogen knapte hij op en we hebben hem natuurlijk schandalig verwend met lekker eten. Lekker eten is ook luxe eten. Dit is erg belangrijk voor Tipsie en daar hebben we nu nog steeds ‘last’ van.

Anita

De salamander heeft nu Tipsie vast: aan zijn vlooienbandje