Een Griekse doop

 

Het is een warme zonnige zondag, ergens half september, en de baby – moro/moraki – van Thanasis en Christina wordt gedoopt in het kerkje Mirtidiotissa in Chora, het hoofdstadje. Het kerkje ligt binnen de muren van het Venetiaanse fort en is gebouwd in 1580 en was ooit een katholieke kerk. Na de bevrijding van de Venetianen behoort het kerkje sinds 1806 tot de Grieks-Orthodoxe kerk. Het kerkje wordt heden ten dage regelmatig gebruikt voor een trouwerij of doop en kent op Kythira een traditie van eeuwen. Elk jaar voor Pasen  wordt de icoon van Kythira overgebracht van het klooster Mirtidiotissa naar het kerkje Mirtidiotissa in Chora. Na het Griekse Paasfeest is er aansluitend twee weken lang een voettocht over het eiland, van dorp naar dorp met priesters en dorpelingen én de icoon van Kythira. De icoon wordt op die manier weer teruggebracht naar het klooster Mirtidiotissa, de heiligste plek op het eiland.

 

een Griekse doop
Het kerkje Mirtidiotissa in het hoofdstadje Chora.

 

Voor de doopgelegenheid van de baby worden de  genodigden rond één uur verwacht in het kerkje. Na een ochtend vol drukte in het guesthouse, gelukkig geen grote schoonmaakklus die dag, tutten we ons op en vertrekken richting hoofdstad. Het is altijd een fijne wandeling door het stadje en naar het fort, behalve in nette kleding. Het is een hele kunst om op mijn nette schoenen, met hak dus, over de gladde en hobbelige kinderkopjes het kerkje te bereiken. Uiteindelijk arriveren wij natuurlijk veel te vroeg en op drie andere gasten na wachten we rustig in het zonnetje. Het is te warm buiten dus besluiten we op een kerkbankje ons binnen te vermaken met het indrukwekkende interieur en de steeds grotere groep bekende en onbekende gasten.

 

een Griekse doop
Er is nog niemand, snel nog even een foto maken van het mooie interieur van het kerkje.

 

De hele doopplechtigheid is een gebeurtenis waar je u tegen zegt. Het prachtige aangeklede kindje wordt midden in de kerk volledig uitgekleed. Naakt overhandigd aan de priester, in dit geval wel de meest vriendelijke ‘papas’ van het hele eiland, en ingesmeerd met olijfolie en drie keer in het gezegende water ondergedompeld. Dit alles onder groot vermaak van de gasten. Ondertussen sta ik met tranen in mijn ogen want die kleine meid, van al bijna anderhalf, liet niet met zich sollen. Ze riep steeds luider in het Grieks “stop stop, ik wil niet, laat me los, stop stop”. Na de doop heb ik, een beetje verontrust, navraag gedaan bij vader Thanasis “of dit ooit weer goed komt met haar?”. Hij lachte mijn vraag weg en haalde hierbij heel Grieks zijn schouders op, zo gaat dat nu eenmaal in Griekenland.

 

een Griekse doop
Mirto is nu helemaal rustig en is veilig bij mama.

 

Moraki heet vanaf nu officieel ‘Mirto’, meestal vernoemd naar een ouder, en kreeg na de doop haar mooiste witte jurkje aan. Weer een heel ander prachtig outfitje, de moeder heeft smaak, en een gouden ketting met kruisje omgehangen. Allemaal geschenken van de peetouders, zoals de traditie voorschrijft, die nog meer bij de doop betrokken waren dan de vader. Die stond op een afstandje met oudste dochter heel ontspannen toe te kijken. Al met al een heel andere doop zoals ik ze ken uit mijn jeugd in de kerk.  Daar stond iedereen keurig op een rijtje en kreeg het kindje, van hooguit een paar weken oud,  een beetje water over het hoofd gedruppeld van de dominee. Men was dan trots als de kleine geen kick gaf. In de Griekse kerk lopen en rennen kinderen al spelend rond het dooptvont. De dopeling zelf liet, in dit geval, flink van zich horen en gasten lopen in en uit de kerk. De priester had behoefte aan frisse lucht dus werden alle bijbelteksten voorgelezen in de opening van de kerkdeur en links en rechts fluisterden gasten met elkaar. Na afloop van het officiële gedeelte stroomde iedereen een beetje dizzy van de wierookwalm naar buiten en konden we de ouders feliciteren met ‘na sas sizei‘, op een lang leven.

 

Een Griekse doop
Frisse lucht en felicitatie’s na de doopdienst.

 

De hoogste tijd voor het meest feestelijke deel van de dag. Met z’n allen hobbelden we terug over de oude paadjes naar onze auto’s en reden we door de vallei naar hotel El Sol in Kapsali. Onder het genot van een glaasje wijn en een uitgebreid buffet konden we de cadeau’s overhandigen. Nee, niet waar, eerst de tafelzetting! Langzamerhand stroomde ons tafeltje vol met vrienden van Thanasis, een internationaal gezelschap, heel gezellig en allemaal Kythira lovers. Tussendoor konden we onze twee tasje met cadeau’s nog kwijt aan moeder Christina, die aan iedere hand al minstens tien fleurige tasjes had hangen. Gebruikelijk is om een kledingsetje te geven. Er is een leuke baby winkel op het eiland en zo komen we daar ook nog eens. Tevens hebben we een gesigneerd boek gegeven van buurman Korky Paul, natuurlijk de Griekse versie van Hennie de heks.

 

een Griekse doop
Heerlijk om even een middag te ontspannen en ‘rond te hangen; in het Venetiaanse fort met zicht op Kapsali.

 

Ondertussen genoten wij van wijn, heerlijk eten en goed gezelschap. Een zalige middag vrij. Alsof we aan het spijbelen waren. Oei daar kwam het schuldgevoel al weer opdagen, tijd om op te stappen, maar daar wilde Thanasis niets van weten. Kom nog een wijntje en ik stel je voor aan die en die en prompt werden alle mannen in het zwembad geduwd. Ook Albert!  Ik dacht heel even dat de mannen de overgebleven dames er ook nog in wilden slepen maar de ontnuchtering na hun duik kwam, gelukkig, snel.

Anita

Lees ook: Het Leven 

 

een Griekse doop
Het doopfeest bij hotel El Sol in Kapsali met onder de foto’s van de druipnatte mannen…

 

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.