door 
Een topwandeling! Dit prachtige wandelpad van Diakofti naar Avlemonas. In september is de route min of meer officeel geopend en wij waren erbij. Alle eer voor dit voortreffelijke werk: het vinden van het pad maar tevens het ‘schoonmaken’ van de route, gaat naar Alekos Kastrisios. Kythiriaan bij uitstek en het was zijn persoonlijke missie van het afgelopen jaar. In het vroege voorjaar hebben we nog een poging gedaan om samen met hem en Kythera Hiking, de opdrachtgever van deze route, het laatste stukje van het pad te vinden, toen leek dat onmogelijk. Het is Alekos gelukt en des te meer bewondering hebben wij voor deze fitte 60 plusser die persoonlijk met zaag en een stevige tuinschaar het pad heeft vrijgemaakt. Een oud pad, monopathi, van Diakofti naar Avlemonas. De wandeling is dik twee uur en kun je weer teruglopen, dus van Avlemonas naar Diakofti. Een hele dag vermaak met een lunch tussendoor en wellicht nog een duik in zee. Saai? Ben je mal, alles ziet er anders uit als je de andere kant weer oploopt.
Op deze bloedhete zomermiddag eind september vertrokken wij met een grote groep vanuit Diakofti. Initiatiefnemer is expeditie leider Vassiliki Tzika, van ‘Friends of Museums of Kythira’*. Met Alekos voorop, lopen we in een lange rij over het smalle pad. Hij loopt niet zo snel en halverwege vond ik hem terug in de achterhoede. Wij ook want zo misten we niets van zijn verhalen over de route. De voorhoede had geen enkel probleem om het nog niet bewegwijzerde pad te vinden. Mislopen kan hier echt niet.
Wandelen in een groep is heel gezellig maar persoonlijk kan ik mij deze route ook voorstellen om lekker in je uppie of met je partner te wandelen. Met aan de ene kant de zee aan je zij en de andere kant de imposante heuvels, dan voel je vanzelf heel nietig. En vol bewondering over zo veel schoonheid. Wat zie je dan? Puur natuur zoals het er al, vermoed ik, vele duizenden jaren bij ligt. Enige overblijfsels van menselijke ontwikkeling zijn wat gestapelde stenen. Vermoedelijk een uitkijkpost in wildere tijden vooral die van de piraten, zo rond de middeleeuwen. Sinds de mens de mediterrane zee kon bevaren zo’n 800 jaar v Chr. was je overigens niet meer veilig op een klein stukje (ei)land.
Het eerste stuk van de wandeling is vlak en je loopt door een grillig landschap van rotsen met hele scherpe uitsteeksels. Het doet me denken aan versteende golven. Als je met een kleine steen voorzichtig op zo’n brok tikt klinkt het melodieus en een beetje hol. Volgens Alekos komt dat omdat er veel ijzer in dit gesteente zit. Waarom dat ijzer er in zit is me niet duidelijk geworden.
Opvallend tijdens de route is de aangespoelde boot net buiten Diakofti. Niet de bekende van dik 50 jaar geleden, hangend op een rotspunt, van een dronken kapitein maar een heel andere rode boot. Eind augustus spoelde deze boot met vluchtelingen aan op Kythira. De uit de route geraakte boot is de eerste met vluchtelingen en dan meteen schipbreuk. Wat is hier te doen voor de vluchtelingen? Is er een onderkomen? Kythira heeft geen voorzieningen voor ze en om die reden zijn ze met z’n allen met de veerboot naar Neapolis gebracht en verder vervoerd naar Athene.
Anita
*Met de opening van het Archeologisch Museum in mei 2016 is er tevens een nieuw bestuur gekozen voor “Friends of Museums of Kythira”, Via hun facebook pagina is te volgen wanneer en wat er georganiseerd gaat worden. De eerste wandeling ging deze zomer naar de vuurtoren Moudari. De laatste was een rondwandeling in Paleopolis. Voor 2017 zijn er al diverse plannen vanaf het vroege voorjaar tot het late najaar. Er komen veel mensen op af, jong en oud, eilandbewoner en toerist. Ga gerust een keertje mee, het is gratis.
