Nog eens verhuizen!

DE VERHUIZING

Hoe zat het nog maar weer? Januari 2008 zijn we begonnen in een huurhuis in Manitochori in het Zuiden van het eiland. In juni 2008 zijn we verhuisd naar een heel klein huur-appartement in Frilingianika.
Februari 2009 was de renovatie klaar van ons Eerste Griekse Huis en konden we over, eindelijk!

Het is te huur!

Ondertussen was de bouw van het guesthouse in volle gang. Kortom nog een verhuizing in oktober 2009. Precies een jaar na de start van de bouw, zijn wij verhuisd naar ons spiksplinternieuwe huis. Tevens het gueshouse, die al sinds juli 2009 in gebruik is door gasten. Dat wij er niet eerder gingen wonen kwam vooral omdat wij maar een doel hadden: het opleveren van de gastenverblijven. Ons eigen appartement kwam als laatste aan de beurt was. Toen het eenmaal schoon en ingericht was hebben we het zelfs eerst nog een paar keer verhuurd.

Ons eigen appartementje met veel blauw en wit. Heel Grieks en wij associeren dat met het eilandgevoel. Onze aannemer vindt het maar een onderbroekenkleur, hij heeft een heel erge hekel aan blauw en wit. Zo gewoontjes roept hij dan…ja dat willen wij juist want voor ons is het zo…anders.

 

Onze allereerste avond in de woonkeuken!

Eind september zijn we zowaar helemaal alleen. Geen gasten, geen bouwvakkers alleen wij samen. We worden beloond met heel veel zon en schitterende zonsondergangen.



Helaas is echt ontspannen er nog niet bij. Het is druk in ons hoofd en ook praktisch gezien. We zoeken ons suf naar allerlei spullen. Na al die maanden opslag hebben we nu wel alles weer bij elkaar en gek genoeg wordt het daar niet makkelijker van. Het is dan ook wel heel erg veel wat er beneden allemaal staat.  De gastenverblijven zijn supernetjes en daar gaat het om.

Veel wespen in oktober. Hier een klein wespen kerkhofje. De buitenlampen zijn te heet voor de tere wespjes.

We barsten van de plannen voor de binnentuin en buitenom. De drukte van de afgelopen maanden zit nog in ons lijf en af en toe roepen we naar elkaar dat we hard toe zijn aan vakantie. Grote onzin natuurlijk want we leven als een God in Fr…eh Griekenland. Wij wonen waar anderen naar toe gaat voor een vakantie.

De bouwvakkers klussen buiten en wij binnen om alles zo veel mogelijk een logische plek te geven. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

De bouwvakkers zijn ondertussen gestart met de overige buitenklussen. Na anderhalve week is het hele spul verdwenen ons achterlatend met brokken steen en bultjes cement. Wel is de muur rondom verhoogd naar 1 meter 80. Dit geeft een heel beschermd gevoel en zeker meer sfeer, privacy en zalige zon in de diverse zithoekjes. Eind november verschijnen ze op een dag ineens weer en wordt er weer flink geklust. De aannemer heeft een van zijn topmensen gestuurd die voor ons een prachtige buitenoven bouwt net zoals ze 200 jaar geleden werden gemaakt.

Vangelis en Ilias

DE FAMILIE


Langzamerhand maken wij ons op voor de komst van onze beider ouders. Albert zijn ouders komen met het vliegtuig voor een weekje over voor de allereerste keer. Mijn ouders komen met de auto helemaal vanuit Nederland! Die blijven wel even hangen. We gaan weer als jullie ons wegsturen zeggen ze dan maar wij weten wel beter. Na een week of 4 willen ze gewoon weer naar huis. Naar de familie en alle afspraken die al in de agenda staan. Het is een uniek moment dat de Snippen en Blokken elkaar ontmoeten op Kythira.

Bij het houthakken kreeg pa Snippe een blok hout tegen zijn voorhoofd: een gat. Een zwaluwstaartje hielp al.

Zodra de zon schijnt zijn de Snippen aan de wandel en komen terug met allerlei gevonden voorwerpen. Puur natuur. Van kweepeer tot granaatappel. Van stenen tot aan prachtig gevormde takken. Of er wordt flink gezaagd en hout gehakt, vraag dat een Snippe….en zie hier onze houtstapel ziet er professioneel uit.

Al dat hous is voor onze houtkachel in de gezamenlijke ruimte. Gezellig toch op koude winteravonden. Daartoe hebben wij in Nederland een pracht van een antieke smeedijzeren houtkachel aangeschaft. Helaas was een pootje afgebroken tijdens de verhuizing(en). Lompe bouwvakkers!! Na veel rondvragen hadden we via via iemand gevonden die dit kan repareren. De reparatie is redelijk gelukt maar tijdens de reparatie is de prachtig bewerkte kacheldeur blijkbaar uit de handen van de reparateur gevallen in wel 10 stukken. Oeps. De reparateur beweert bij hoog en laag dat hij vanzelf in stukken gevallen is omdat hij blijkbaar al eens eerder gerepareerd was. Wij hebben onze twijfels maar ’ti na kanoume’ (wat kunnen we er aan doen..?). Hij heeft nog een soort poging gedaan om de deur te repareren maar daarmee is het van kwaad naar erger gegaan. We hebben de deur maar snel terug gehaald en zitten nu te broeden op een oplossing. Nu hebben we een houtkachel met weer vier pootjes maar zonder deurtje!

Boomplantdag! Twee prachtige sinaasappelboompjes van pan en ma Snippe.

Waar pa en ma Snippe ook zeker voor komen is voor het olijven plukken. Dat lijkt hun een geweldige ervaring. Kwamen ze aan met een auto vol met drop, chocola, pepernoten en koekjes én prachtige beddenspreien voor de koelere nachten. Vertrekken ze weer met een auto vol met olijfolie. En mooi olijvenhout en stenen…

Het is een drukte op de kade in Agia Pelagia. Het waait en dan is het laden en lossen een heel gedoe. Eindelijk staat de auto van pa en ma Snippe op de veerboot naar Neapolis. Ze moeten nu echt gaan…

Anita

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.