Even voorstellen
Maria, eigenaresse van taverna ‘I Maro’ in Aroniadika. Grote bruine ogen, prachtig lang donker, alleen dat zie je (bijna) nooit. Tijdens haar werk zit het in een knot of is het weggestopt onder een petje. Op maandag is de taverna dicht dan is ze bij haar neefjes en nichtjes in Avlemonas. Daar woont ze bij haar ouders. Haar broer woont er naast. Van dinsdag tot en met zondag begint ze elke ochtend rond een uur of tien. Haar werkdagen eindigen om ca 12 uur s nachts! Veertien uur per dag ontvangt ze gasten, staat ze in de keuken, kookt, wast af en zorgt dat iedereen voldoende te eten krijgt. Overigens is dat laatste niet zo moeilijk want ze serveert grote porties. Na haar gedegen horeca opleiding in Athene heeft ze in 2011 het bedrijf van haar moeder Catherina overgenomen. ‘Catherina’: zo heette onze dorpstaverne voorheen. Moeder Catherina werkt nog alle dagen mee in het bedrijf. Als ze even geen gasten hebben kijken ze televisie want die staat de hele dag aan. Sinds twee jaar is er een grote supermarkt op loopafstand en zo speelt hun dagelijkse leven zich af in taverna en supermarkt.
Inmiddels is Maria 29 jaar en de tijd begint te dringen voor een huwelijkskandidaat. Maar hoe kan ze die nu vinden als ze de hele dag aan het werk is? Soms vraag ik haar er naar en dan kijkt ze me aan met haar grote bruine ogen, haalt lichtjes haar schouders op, op typische Griekse wijze en zegt:”Ti na kano Anita mou” – “Wat kan ik er aan doen Anita. Ik werk hier de hele dag en ik heb helemaal geen tijd om iemand te zoeken”. En kalm hervat ze dan haar werkzaamheden.
Ze spreekt een klein beetje Engels en zo kwam het dat olijf-pluk-gast Rebecca(nov 2014), amerikanida, een keertje ging eten bij ‘I Maro’ en met Maria aan de praat kwam over de Griekse vissoep. En vooral hoe deze klaar te maken. Er kwam een afspraak: Rebecca komt terug naar Kythira met het Griekse Pasen en dan was het plan om samen vissoep te maken. Aldus geschiedde. En wij gingen mee om als vertalers op te treden. Maria stond er op. Stiekem wil ze dat wij haar vissoep eens komen proeven. Half april staan wij om acht uur ’s avonds bij Maria in de keuken en vertelt ze hoe zij Griekse vissoep, kakavia, klaarmaakt.
Er ligt een hele berg vis en aardappelen en groente. Het komt allemaal heel precies, laag voor laag. Na een half uur zit alles in de pan en na nog een half uur is de soep klaar. Overheerlijk! En…veel te veel. Het liefst had Rebecca zelf nog de vis gevangen en schoongemaakt. Dat voor een volgende keer. Dan kan ze mee met de broer van Maria die visser is, en deze lading vis speciaal voor de gelegenheid heeft gevangen. Hij voorziet vele restaurants op het eiland van verse vis.
Na al die jaren blijf ik me verbazen over de Griekse gastvrijheid, de trots van Maria over de door haar broer gevangen vis, het Griekse recept en haar glunderende gezicht als we lekker zitten te eten en dat uiteraard kenbaar maken aan haar. Heel bijzonder dat ze ons meeneemt in haar keuken, vol geduld alles uitlegt en ondertussen is het een komen en gaan van andere gasten. Haar taverna is haar lust en haar leven.
Eet smakelijk!
Anita
Eén gedachte over “Maria van ‘I Maro’”