2013: Rosi en Ivan
Bulgarije, Sofia, we schrijven het jaar 2000. Een jong Bulgaars stel, twintigers nog, kopen een oud pand, knappen het op en beginnen een banketbakkerij annex lunchroom. Ze geloven in hun plan, het verkopen van lekkere en eerlijke producten. Én ze geloven in het samenwerken met elkaar én dat ze publiek zullen trekken. En dat gaat allemaal plaatsvinden in het nauwe achteraf straatje, ergens in Sofia, waar de winkel is gevestigd. De omgeving is sceptisch maar niet voor lang, want het blijkt een succes. En dat is het nog steeds, al zijn zij niet langer de eigenaren. Begin 2013 hebben ze het verkocht want het werd tijd voor het uitvoeren van hun nieuwe plan. Standplaats Kythira.
Mei 2013. Rosi en Ivan zijn voor het eerst bij ons te gast. Hand in hand komen ze aan gelopen. Met een plan. Een groot stuk grond willen ze kopen, er op gaan wonen en een biologische boerderij opzetten. Geen producten voor de verkoop maar alleen om zelfvoorzienend te zijn. En ruilhandel past daar ook bij. Van alle Griekse eilanden waar ze over gelezen hebben op het internet lijkt Kythira het beste bij hun plan te passen. In mei werd het dus tijd voor een eerste bezoek aan het eiland, toen nog eens in juni en later weer in november. Het blijkt niet tegen te vallen. Verliefd zijn ze inmiddels op het eiland.
Grond genoeg op Kythira en er is veel te koop. Grote stukken grond met bos en olijfboomgaarden, soms wat druivenranken en veelal met een eigen waterput maar zonder huis. Een ruïne kun je geen huis noemen. Geen huis is voor hun geen probleem. De pas aangeschafte luxe stacaravan staat te wachten in Bulgarije. Dit wordt de eerste jaren hun onderkomen van waar uit ze zullen gaan bouwen aan hun leven op Kythira met alles wat daarbij komt kijken. Maar eerst nog dat stuk grond.
Met diverse makelaars gaan ze op pad. De voertaal is Engels. Rosi spreekt dat vloeiend en Ivan leert snel bij. Was hij in mei nog een zwijgzaam en luisterend tiepje, hij blijkt in november maar wat graag zijn Engels te willen oefenen. Het Grieks is nog Chinees voor ze. Maar wat als de makelaar alleen Grieks spreekt en geen of nauwelijks Engels? En zeker geen Bulgaars. Blijkt dat, als het klikt tussen beide partijen, de communicatie heel soepel kan verlopen. In Grieks, Bulgaars, Engels en met handen en voeten worden de gemeenschappelijke favoriete onderwerpen besproken, natuur en boeren.
Ivan en Rosi weten heel goed wat ze zoeken en na vele stukken grond te hebben bekeken hebben ze de juiste plek gevonden. Zo rond de 125.000 m2 met een berg, een compleet bos en in het vruchtbare dal een mooie weide. Goed om in te boeren volgens hen. Alleen het pad er naartoe is er niet. Daarvoor moet de eigenaar van het naastgelegen stuk land toestemming geven. Niet alleen een ‘ja’ maar een daadwerkelijk vastgelegd feit op papier. Zal dat goed komen? Wordt vervolgd.
Anita
NB: velen zijn sceptisch omtrent hun plan. Er zijn allerlei argumenten te verzinnen om het niet te doen. Om hun geld ergens anders in te investeren. Hoe herkenbaar voor ons…. De kracht en waarschijnlijk ook meteen de reden dat ze hun doel zullen bereiken, ligt vooral in het feit dat ze de keuze voor deze nieuwe manier van leven samen hebben gemaakt. Er beide voor 100% achter staan en geloof en vertrouwen hebben in elkaars (on)mogelijkheden. Als ze maar gezond blijven want afgelopen zomer hadden ze een ernstig motorongeluk in de Bulgaarse bergen. Rosi moest een operatie aan haar arm ondergaan. Die arm functioneert nog steeds niet volledig.
* Wil je weten hoe het Rosi en Ivan nu vergaat? Lees hier verder
Eén gedachte over “Rosi en Ivan”