Een Griekse bruiloft

 

Een Griekse bruiloft is pas compleet met geweerschoten. En zo gebeurde dat op zaterdagmiddag 7 mei nabij het kafenion in Aroniadika. Niet slechts drie knallen wél drie uur lang. De mannelijke jeugd had er plezier in net zoals later met het rijst gooien naar het bruidspaar in de kerk. Dat bleef niet bij een handje, gewoon een hele zak. De bruid was er minder blij mee, en riep ‘kato kato’ laag laag, bang dat haar haar en make-up al geruïneerd zouden zijn voordat ze het ja-woord zou hebben gegeven.

 

 

Het mooie jonge bruidje is ons buurmeisje uit Aroniadika. Haar oom is de eigenaar van het kafenion. Vanwege de bruiloft was de zaak die dag gesloten en omgetoverd in een kapperszaak. Griekse dames nippend aan een koffietje met krulspelden in het jaar. Een sigaretje tussen de vingers en de laatste roddels van het eiland bespreken. De zusjes van de bruid liepen zenuwachtig heen- en weer. Ze heeft er drie waarvan twee nog ongetrouwd, we kunnen nog wat verwachten de komende jaren.

 

 

Om 18:00 verzamelde zich een deel van de bruiloftsgasten bij het kafeneon. In een lange stoet togen we richting Drimonas, naar het kerkje Agia Marina voor het officiële gedeelte. Voor ons kleine eilandje was het een hele lange rij auto’s en dan het lawaai. Al toeterend reden we richting het zuiden. In elk dorpje durkte iedereen extra hard op de claxon, dat zorgde voor breedlachende eilandbewoners net zoals de tegenliggers op de hoofdweg. Iedereen weet wat op zo’n moment gaande is: Een Griekse Bruiloft. Aangekomen bij de kerk stond daar het andere deel van de gasten te wachten. Onder hen natuurlijk ook de bruidegom. De bruid is onder begeleiding van haar ouders en zusjes, met voorop de zingende bevriende priester Serafim uit Frilingianika en een bouzoki speler, naar de bruidegom gebracht. Samen liepen Dimitris en Angeliki ongetrouwd de kerk in. Een uurtje later en een paar rondjes om het altaar was de kerkdienst afgelopen en het stel getrouwd. Nog even napraten op het plein voor de kerk en toen FEEST! Met z’n allen richting Agia Pelagia. De enige plek op het eiland waar een zaal is waar je 300 mensen kunt bergen. In mei is het te koud om een feest, dat tot minimaal zes uur in de ochtend doorgaat, buiten te vieren. Afgelopen september ging dat wel, zoals de Mamma Mia bruiloft in Pitsinades (even naar beneden scrollen). Na de nodige danspasjes met buren en bekenden, en ik zelfs nog met de vader van de bruid (die greep zijn kans) was het voor ons rond drie uur gedaan met het feest. Vermoeid en voldaan vertrokken wij met onze buurvrouw die blij was dat ze haar bedje op kon zoeken, en niet hoefde te wachten op de Mavromatti broers uit Pitsinades tot ze haar een keertje naar huis zouden brengen.

 

 

Op zo’n mooi lokaal feest vertrek je nooit zonder nieuwe vrienden te hebben gemaakt. Dan is het fijn dat wij Grieks spreken anders zit je daar een hele avond verloren te koekeloeren als buitenlander. Dat is niet helemaal waar want een Griek laat je nooit alleen zitten. De taal spreken zorgt wel voor meer sjeu en wederzijds begrip voor elkaars leven op zo’n klein eiland, een extra dimensie aan zo’n avond samen uit je dak gaan.

Op naar de volgende bruiloft!

Anita