En dan vooral een ode aan de Griekse olijf. Vijftien kilo eetolijven hebben we eind januari ingemaakt. Extra veel dit jaar omdat ze zo lekker zijn en nu kunnen we meer uitdelen, nog leuker. Even een olijfje uit de pot snaaien, een lekkere bite door een salade, in een pasta of in mijn olijvenbroodje ‘pita me eljes’ naar oorspronkelijk Grieks recept. Daarnaast is tien liter olijfolie veranderd in mooie brokken olijfolie zeep. Die stukken zien er trouwens uit om op te eten! Op dit moment (medio maart) zijn we het snoeihout, nog een overblijfsel van de olijf-pluk-weken in november, aan het verbranden in de olijfboomgaarden. Grote stukken hout nemen we mee voor de kachel binnen en buiten. Als ik dit allemaal zo opschrijf realiseer ik mij dat een olijfboom, en de daaruit voortvloeiende produkcen, net zo’n dagelijkse aanwezigheid in mijn leven is als een kopje koffie. Zonder kan ik niet meer. Alleen al om naar te kijken, in te klimmen of te hangen is het mijn favoriete boom.

De afgelopen maanden stond olijfolie nogal in de belangstelling. Mede omdat er flink gerommeld wordt met olijfolie in Italie. Ze mixen er op los met kwalitatief mindere en goedkopere olijfolie en verkopen het op de markt als ‘Extra Vergine Italiaanse olijfolie’. Een onderzoekje en wat testjes, door wijze heren en dames, en de waarheid komt vanzelf boven de olie drijven. Regelrechte maffiapraktijken.
In de regio Puglia, in het Zuiden van Italie, is een groot probleem met de olijfbomen. Er zit een ziekte in. Zo hardnekkig dat heel veel bomen gekapt moeten worden. Dat is verboden volgens een oude Italiaanse wet. Persoonlijk zou ik denken geen boom, geen olijf, geen olie…conclusie: geen inkomsten. De waarheid ligt totaal anders. Er zijn partijen die er wel bij varen als deze regio in Puglia ontdaan wordt van olijfbomen om plaats te maken voor resorts. Heeft men de bomen expres ziek gemaakt? Onderzoeksjournalist Thom Mueller schreef er zelfs een boek over.
Genoeg over Italië. Wij gaan terug naar het in mijn beleving onschuldige Kythira waar we elk jaar in november, gezamenlijk met de Griekse olijvenboertjes, in de velden en in de olijfoliepers te vinden zijn. Wij hebben onze eigen onvermengde niet te evenaren en superverse Kythiriaanse olijfolie. De olijven zijn met onze eigen handen geplukt. En die van de olijf-pluk-gasten, laten we die vooral niet vergeten. Verse olijfolie is een ware geur- en smaakexplosie en niet te vergelijken met een fles uit de supermarkt. Probeer het maar eens. Of doe eens mee aan een olijfolie proeverij* het geeft je veel handvatten om een goede olijfolie te herkennen.

Helaas is Griekse olijfolie in overige delen van Europa niet zo gemakkelijk te kopen. Het wordt niet aangeboden of gewoon niet ingekocht! Het imago van Spaanse en Italiaanse olijfolie is niet te evenaren. Zijn ze ook lekkerder? of beter? In dit artikel wat cijfers over de Griekse olijfolie tov de Spaanse en Italiaanse. Als je in Griekenland bent koop dan een fles onvervalste Griekse olijfolie in een van de lokale winkeltjes. Vraag of je mag ruiken en proeven. Ruik je olijven? (bedenk eerst hoe olijven ruiken) Proef je een bittertje? Zo ja, dan ben je al een heel eind op weg.
Liep ik in januari in een Nederlandse supermarkt zag ik daar een fles niet heldere olijfolie, Italiaanse natuurlijk, in het schap staan. Niet helder wil zeggen ongefilterd. Er zijn al vele onderzoeken over wat beter en gezonder is, gefilterd of ongefilterd. Laat je de fles niet heldere olijfolie lang genoeg staan dan wordt deze vanzelf helder. Heb je veel olijfolie dan is het beter om dit op te slaan in een donkerkleurige fles of in een olijfolie blik. Onder invloed van daglicht en zuurstof gaat de kwaliteit en smaak snel achteruit. De beste tip is om zo’n lekkere fles met verse olijfolie gewoon niet te lang te laten staan, dat is gewoon niet de bedoeling, wel om te consumeren. Eet smakelijk.
Anita
* Olijfolie proeverij tijdens de olijf-pluk-weken in 2013 met biologische olijvenboer Harry Tzortzopoulos.
* In 2011 schreef ik op het blog al eens over olijfolie, een ode aan de olijf. Toen begonnen we overigens met een lokaal wijntje, lees hier verder…

Ik kan het bovenstaande verhaal beamen. De olijfolie, ingemaakt olijven en zeep zijn voortreffelijk je wilt nooit weer anders eten en olijfzeep
gebruiken.
Blij met deze ode aan de voortreffelijke griekse olijfolie! Je vraagt je inderdaad af waarom je deze olie zo weinig ziet in het buitenland..een paar essentiële dingen omtrent olijfolie zijn dat je verse olie beter niet kunt eten, de olie moet minstens 3 tot 4 maanden staan, zodat alle onzuiverheden naar de bodem kunnen zakken, dit proces is noodzakelijk om de zuurtegraad drastisch te verlagen! Bij grotere hoeveelheden kan dit bevorderd worden door een glas water op de olie te gieten, in de volgende maanden zakt dit langzaam naar de bodem en neemt alle onzuiverheden en zuur mee naar de bodem, die zich daar verzameld als een glibberige drap. Deze moet daarna absoluut verwijderd worden door de olie langzaam in flessen over te scheppen. Handig is zo’n Grieks olievat (rs) met een kraantje, dat is zo ingesteld dat bij ’t openen de drap op de bodem achterblijft. Deze gezuiverde olie blijft in donker glas of keramiek de eerste 2 jaar als vers,daarna neemt de kwaliteit af…Je kunt trouwens ook kleine olijfjes heerlijk inmaken, die zijn ook sneller klaar! Al deze kennis komt van mijn dorpsgenoten op dit heerlijke eilandje Amorgos! Dank voor het delen van deze eeuwenoude tradities!
Dank je wel voor deze aanvulling Anna. Hartelijke groet, Anita