door Het is eind december. Kerst 2012 is gepasseerd. De top 2000 staat aan en Albert is het allerlekkerste oliebollenrecept aan het uitzoeken. We hebben wat flessen sekt van de Lidl op het vaste land ingeslagen om het nieuwe jaar goed in te luiden. We waren dus even ‘aan de overkant’. Verplicht naar Athene om onze paspoorten te verlengen. Dat werd een heel gezellig uitje mede door de ontspannen sfeer in Athene. We logeerden vlakbij het inmiddels beruchte Syntagmaplein. Er waren weinig toeristen in die hele grote stad waardoor wij niet onopgemerkt door de prachtige kleine straatjes konden glippen. Jippie een toerist, zag je ze denken. En werden we meteen in het Engels aangesproken. Athene is met ca 4 miljoen inwoners nog altijd een groot dorp waar we steeds meer van zijn gaan houden. We zijn met de auto gegaan en als je wilt weten hoe dit is verlopen en welke route we hebben genomen lees dan verder in dit ReisVerslag.
De tijd van eindejaarsmijmeringen is aangebroken of beter te omschrijven als melancholische buien. Bij mij, Anita, althans. Ondanks dit turbulente jaar, wat vanaf de start al veeleisend begon, sluiten we het met een heel positief gevoel af. Elk jaar heeft zo z’n ups and downs maar dit jaar was anders. Niet in de laatste plaats omdat in juli Albert zijn vader op 87-jarige leeftijd is overleden. Heel verdrietig.
In januari onderging ik,(Anita) een zware buikoperatie in Nederland. Voor de revalidatie van 6-8 weken verbleef ik er 5 in Nederland. Het goede deel was dat ik de herstelweken bij mijn ouders kon doorbrengen. Daar ben ik helemaal vertroeteld. Het echt weer op krachten komen duurde wat langer. De reis naar huis in januari was inspannender dan ik had verwacht. Gelukkig had ik nog een paar weken. Half maart kwamen de eerste gasten voor de StilteWandelingen en konden we snel overgaan tot de orde van de dag. Het ‘normale’ ritme, de gesprekken, de vragen, het ontbijt en de schoonmaak. Het was de dagelijkse gang van zaken die ons weer snel op gezonde benen bracht.
Er hing het hele jaar een klein donker wolkje boven onze hoofden; de realiteit van de crisis in Europa en zeker die in Griekenland. Een aantal families kunnen het financieel niet langer bolwerken om op het eiland te blijven wonen. Heel triest. Dat men na een paar maanden weer een leven opbouwt in andere oorden of op het vaste land is mooi om te weten maar dat is nooit hun ultieme wens geweest. Mijn grootste ongerustheid betreft vooral de voorzieningen op een eiland. Zo klein als mijn wereld maar kan zijn. Denk hierbij aan vliegtuigen en veerboten die bevoorrading meebrengen. Interessant detail is dat vele eilandbewoners meer overgaan op het verbouwen van een groentetuintje. Er komen steeds meer schapen, geiten en kipjes. Soms een struisvogel of een ezel. Andere belangrijke voorzieningen zijn vers water uit de kraan en electriciteit. Het huis opwarmen, de wasmachine aan, internet, eten koken of gewoon een lampje aan doen. Deze basisvoorzieningen zijn van groot belang om prettig te kunnen wonen op Kythira. Pas in tweede instantie voor de stroom toeristen, nou ja stroom. Gelukkig niet. Het dubbelgevoel van het leven en werken op een Grieks eiland.
We willen eilandgasten maar niet al te veel ontwikkeling zoals een groter vliegveld of pretparken of allemaal georganiseerde stranden. We willen eilandgasten die komen voor de natuur en de oogstrelende vergezichten en kleurige bloemtapijten in het voorjaar. We willen eilandgasten die de verkwikkende zee en de verlaten stranden waarderen. We willen eilandgasten die de stilte als louterend ervaren en de smaak van vers klaargemaakte Griekse maaltijden waarderen. Alles overgoten met een flinke laag zon, zee en strand. Tesamen met in het voor-en najaar de heldere blauwe luchten en een soms stevige wind, zo is de kracht van de natuur in alle opzichten op z’n best te ervaren. Op Kythira dus!
Mavromatti en Kardoula werken hard aan hun gezamenlijke crisis. Nadat we Nederlandse kat Tipsie in april hadden laten inslapen, vanwege schildklier problemen, dachten we aan een vriendje of vriendinnetje voor Mavromatti. Katherina de dierenarts wist er wel eentje. Helemaal zielig zat er een heel klein katje bij een supermarkt. De eigenaar pinkte even een traantje weg toen wij haar kwamen halen maar hij was ook blij dat ze nu een echt thuis zou krijgen. Nu hoeft ze niet langer te bedelen om eten.
Er zijn veel katten op het eiland. Zodra de meeste bewoners zijn vertrokken, en hun kat achterlaten, zijn ze vooral erg hongerig. Wie geeft hun dan te eten? En hoe houden we een gezonde kattenpopulatie? Wil je daar meer over weten lees dan hier verder….
Zin in een Grieks eiland in 2013?
Kom langs!
Vraag ons gerust om een ReisVoorstel op maat. Zo kunnen wij een beetje helpen en adviseren over de leukste manier van reizen naar Kythira. Inschrijven voor een van de Speciale Vakanties kan natuurlijk ook.
Een heel gelukkig, vrolijk, gezond en vooral zonnig 2013!
Albert&Anita