Eetbare wilde planten

 

Eetbare wilde planten heb ik leren eten in Griekenland, én ontzettend waarderen én ik ben er verslaafd aan geraakt. Het is niet alleen de heerlijke smaak maar ook het feit dat je vanaf begin maart de natuur in stapt en het met handenvol tegelijk kunt plukken. Buiten dus, in het wild. al groeit het als vanzelf in onze olijfboomgaard.  Wat een vreugde. Goed wassen, even koken, uit laten lekken en serveren met flink wat olijfolie, citroen en peper en zout naar smaak. Veel van de wilde eetbare planten hebben een heilzame uitwerking op je hele gestel of de plant of bloem wordt gebruikt in de homeopathie. Wat dacht je van wilde rucola, asperges of artichok, allemaal bekend. En wat dacht je van paardebloem. Huh, paardenbloem? Dat gaf ik als kind aan mijn konijn en later mijn cavia als voer. Het is goed voor de urinewegen, lever- en galblaasaandoeningen. Het zou een gunstige werking hebben bij reumatische klachten en jicht en heeft een hoog gehalte aan vitamine A en C en zo kan ik nog wel even doorgaan. Er zijn wel meer dan 50 soorten paardebloem in Griekenland, vanaf ca oktober tot maart.  Ik begrijp nu waarom mijn eerste huisdier, dat lieve konijntje, zo vol energie zat. Na een lange zomervakantie in Frankrijk, ik was 6 en mijn vader was leraar Frans, bleek het beestje een heel netwerk van gangen te hebben gegraven op de boerderij van een oom. De lieve en zorgzame oppas. Het konijntje heb ik nooit meer teruggezien en het familieverhaal gaat dat mijn oom en tante een erg smakelijke kerstmaal hadden. Maar dit terzijde.

 

Eetbare wilde planten, Chorta Horta
Paardebloem uit eigen tuin!…ook lekker om te roerbakken.

 

Het verzamelen van en de kennis over de eetbare wilde planten gaat heel ver terug, naar het einde van de ijstijd, zo’n 10.000 vChr.. De ijstijd was voorbij en landbouw en veeteelt werden steeds gewoner. Ca 3000 vChr. werd het gebruik van metaal  ingevoerd en brak er een nieuwe tijd van vooruitgang aan. Uit de diverse kleitabletten met het linear B schrift van Kreta en de Peloponessos heeft men veel kunnen opmaken over de wilde planten en kruiden en het dagelijks gebruik ervan. Tot op de dag van vandaag zijn de eetbare wilde planten (wilde bloemen en planten met kruiden als smaakmaker) een belangrijk onderdeel van een Griekse maaltijd. En niet te negeren in een een mediterraan dieet: klein beetje vlees, veel fruit en peulvruchten, noten, olijfolie én wilde eetbare planten. De ontdekking van kaas en yoghurt was een verrijking. Honing was een natuurlijke zoetstof en diverse granen waren dagelijks brood.  Daar past gerust een glaasje wijn bij of een zelfgestookt drankje zoals raki, of beter bekend op Kythira als tsípouro, niet te verwarren met ’tsipoúra‘ wat weer een visje is.

 

Eetbare wilde planten kritamos
Een veldje vol met ‘kritamos’ oftewel zeevenkel!!!

 

* lees op het blog meer over ‘kritamos’ klik hier

 

De grote hamvraag is: welke ‘wilde plant’ is eetbaar en lekker? Al is dat laatste een persoonlijke smaak. Onze kennis van wat eetbaar is komt van buren en bekenden en inmiddels hebben we diverse boeken over alleen dit onderwerp. Een bezoekje aan de lokale plantenwinkel geeft ook nieuwe inzichten. Niet omdat de eigenaar van de plantenzaak eetbare wilde planten kant en klaar verkoopt maar wel omdat hij ons meenam naar het grasveld naast de plantenzaak. Het gras stond er kniehoog. Er kwam een grote zak en een scherp mes te voorschijn en op zijn aanwijzingen begonnen we de ‘radikia’, een soort paardebloem, te plukken. Zijn vrouw en dochter kwamen erbij, een kennis kwam nog helpen en toen was de zak snel gevuld. Goed voor twee maaltjes. Thuisgekomen met de grote groente zak en andere boodschappen vroegen we ons af waar de gewenste plantjes waren gebleven…die stonden nog in het tuincentrum. In al zijn enthousiasme vergeet de Griek wel eens wat te verkopen en wij iets mee te nemen.

 

Eetbare wilde planten, chorta, horta
Een zak vol puur natuur, goed voor twee maaltjes voor twee personen.

 

De verzamelnaam voor eetbare wilde planten in Griekenland is ‘chórta‘ of ‘hórta‘. In de zomer en in het vroege najaar zijn er bijna geen eetbare wilde planten maar wel vlita. Vlita is amaranthis en wordt meestal gecultiveerd. Ook erg lekker. Probeer het eens: chorta of vlita, het past  bij vlees en vis en ieder vegetarisch gerecht.

Anita

 

Eetbare wilde planten, horta
Een heerlijke combinatie: chorta en tzatziki, het brood ontbreekt op de foto maar samen is het zalig.

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.