Krabbels VIII

 

Mijn ouders zijn er. Ze genieten enorm van hun vakantie op Kythira. Uiteraard maken we een aantal gezamenlijke uitstapjes. Voordat we die ochtend vertrekken richting Mylopotamos om de watervallen te bezoeken en daar een wandeling te maken, heb ik nog even tijd om de katten in het dorp te voeren. Met een volle zak kattenvoer loop ik via het ezelspad naar de kinderspeelplaats in Aroniadika. Iets verderop bevindt zich een voederbak voor de straatkatten. Die vul ik een (paar) keer per week bij, een initiatief van de gemeente in samenwerking met Animal Aid Kythira, en ververs het drinkwater. Het waterteiltje vul ik in het openbare toilet bij speelplaats.

Kamperen

Als ik er naar toe loop zie ik tot mijn verbazing een hele uitstalling van eten en drinken onder de pijnboom. Dichterbij gekomen ontwaar ik zelfs twee slaapzakken en een backpackersuitrusting, althans zo ziet het eruit. Zelf heb ik 0,0 backpackervaring. Mijn jeugdvakanties waren wekenlange kampeervakanties in de vouwwagen. Dus iets weet ik er nog wel van, maar we verbleven altijd op legale campings, en niet op een kinderspeelplaats.

 

 

Het is duidelijk dat hier mensen hebben geslapen: een lege fles metaxa (Griekse cognac), een open broodzak, een pak melk dat staat op te warmen in het zonnetje, en hier en daar wat opgebrande waxinelichtjes. Boodschappen uit de supermarkt liggen her en der verspreid en zie daar, er liggen schoonmaakdoekjes bij het hurktoilet. Ik zie zelfs een bijltje, waarmee vermoedelijk hout is gekapt voor een vuurtje. Wat een avontuur om hier te vertoeven! Ergens erger ik me ook aan dit hele tafereel. Het zijn geen zwervers, het zijn geen migranten, het zijn georganiseerde backpackers. En ze hebben geld, want anders permitteer je je geen dure waxinelichtjes en aanverwante kampeerartikelen.

Vuurtje

Mijn grootste verbazing is het smeulende vuurtje onder de boom, en geen mens te bekennen. Wat onverantwoordelijk! Dit zijn geen Grieken is mijn eerste gedachte. Ik blijf een tijdje besluiteloos staan. Wat te doen? Gaan roepen: “Hello? Hello?” Maar ik merk aan alles dat er niemand in de buurt is. Het vuurtje doven met de bak water in mijn handen? Ik besluit even zelf niets te doen, maar dorpsgenoot Kiki eens te vragen wat zij ervan vindt. Voor je het weet zijn het kennissen van haar. Ze is danwel een Griekse van Kythira, maar opgegroeid in backpackland Australië.

Kiki past op twee kindjes en komt bijna elke dag naar de speelplaats. Dat is leuk vermaak voor haar oppaskindjes zo onder de heerlijk geurende dennenbomen. Ze kent de kampeerders niet maar had ze wel gezien, ze sprak meteen haar zorg uit over het vuurtje onder de pijnboom. Herkenbaar. Nu wil het toeval dat de vader van de oppaskindjes politieman op Kythira is. Een uurtje later laat ze mij weten dat hij meteen actie heeft ondernomen: hij is zelf gaan kijken, zag het rokende vuurtje en geen levende ziel in de omgeving. Hij heeft zijn politie collega’s geïnformeerd (want hij had zelf een vrije dag) én de brandweer.

De backpackers zijn vertrokken van deze plek, met achterlating van een briefje voor de gemeenschap en krabbels op de muur van het toilet.      (klik op de foto voor een vergroting)

Wat vind jij van dit briefje en de tekst in het toiletgebouw. Ik vind het best een beetje cynisch en arrogant…

 

*Hou je van kamperen? en kamperen op een Grieks eiland? Vanaf 1 juli 2025 is de Camping in Kapsali weer open

 

Mylopotamos

In de loop van de middag, na een prachtige wandeling, door de vallei van Mylopotamos met mijn ouders (echt zo knap van ze, en mijn pa met net een nieuwe knie), tref ik Maria bij haar winkeltje in Mylopotamos. Na een korte begroeting en wat grapjes over en weer, waarbij ze de extreme bewondering uitspreekt over de wandelprestatie van mijn ouders, willen we doorlopen. Maria loopt een eindje met ons mee, want ze wil me iets vertellen. Ze waarschuwt me voor een vreemde dame die een huis van haar huurt. “Pas op, Anita! Verhuur haar niets!” Ik krijg een naam en  wat extra informatie. Daarna gaan we heerlijk bijkomen bij Boutique Karin, op z’n Hollands.

Onze lieve Heer heeft (soms) vreemde kostgangers…

Anita

*Meer Krabbels lezen? klik hier

**Klik op een foto voor een vergroting