Griekse manieren

Begin april hebben we een auto gekocht. Een witte Opel Agila(wie had dat gedacht?). De auto staat nog niet op onze naam. De overschrijvingt zal in Athene moeten gebeuren zoals zoveel dingen op het eiland. Maar laat dit maar over aan onze autoverkoper. Binnen een week is het geregeld en als we op een zaterdagochtend om 11.00 uur bij hem op de stoep staan horen we dat de auto op dat moment niet verzekerd is. Voor ons Nederlanders ondenkbaar. Gelukkig is het voor 12.00 uur geregeld met onze Griekse verzekeringsadviseuse en kunnen we weer iets op de ’things-to-do-lijst’ doorstrepen.

Ondertussen vermaken wij ons nog steeds met het snoeien van de olijfbomen en daarna het verbranden van het snoeiafval, tot Albert zijn grote vreugde(lekker-fikkie-stoken). Eigenlijk weten we niet precies wat er wel en niet af kan. Als de eigenaar ten tonele verschijnt blijkt dat er rigoreuzer gesnoeid kan worden. Naar ons idee is de olijfboom dan wel heel erg kaal. De mini-olijven zitten er ook al weer aan dus we blijven voorzichtig. Het is best zwaar werk al dat zagen, snoeien en in en uit bomen klauteren maar het geeft wel voldoening.

Ha fijn, een fikkie stoken

Omdat we weer met z`n tweeen zijn hebben we tijd om veel van de omgeving te bekijken. Al wandelend gaat dat op z`n best. Niet even een uurtje maar uren, nooit geweten dat dat zo leuk kon zijn. We ontdekken ontzettend veel wandelpaden die steeds weer leiden naar verscholen huizen, ruines of kerkjes.

Lekker wandelen in de natuur

Onder begeleiding van veel gezoem van insekten en gefluit van vogels is het optimaal genieten van de natuur. Daarbij al die wilde bloemen, schitterend. Bij het soms pittige klauterwerk loop je al aardig met je neus op straat-niveau en ontdekken we elke keer weer nieuwe bloemen. We maken er een sport van wie van ons als eerste weer een bijzondere bloem(pje) ontdekt. De wilde orchideen zijn favoriet. Bloemen die er uitzien als mini-aapjes compleet met armen, benen, staartje en een gezichtje met de naam Monky-Leaved Orchid. Maar ook de `gewone` Love-in-the-mist or Devil-in-the-bush. Het bloemen spotten hebben we tot een nieuwe hobby verheven.

De Monky Orchid met armen, benen, staart en gezicht

We zijn zelfs nog een paar dagen naar de Peloponessos geweest; De Mani. Erg bijzonder. Een reisverslag van ons vind je onder Rondje Mani.

Salamanders zijn er in overvloed

en veel zeezicht

Het goede nieuws is dat de stakingen voorbij zijn! Geen idee of al deze stakingen nu echt hebben bijgedragen aan de verbetering van het Griekse pensioenstelsel maar we zijn er heel blij mee. De electriciteit werkt en de afdeling bouwvergunningen is heeft het werk ook weer hervat. Waar Blijft Die Vergunning? Half april horen we dat er met spoed een handtekening door ons gezet moet worden. Waarvoor? De bouwvergunning die, als het goed is vorig jaar december was ingediend, heeft men alleen aangevraagd voor het pleisterwerk aan de buitenzijde. Om de kosten van de vergunning zo laag mogelijk te houden hebben ze in de aanvraag gemeld dat er al wel een dak op het pand zit. De bijgeleverde foto vertoont echter duidelijk een ruimte zonder dak! Foute boel dus. Kan de hele aanvraag weer opnieuw. Erg suf van onze aannemer. Een week later weer telefoon: we moeten nog een papier tekenen. Wat nu weer. Een verklaring van ons allebei dat ons huis geen bosgrond is. Onvoorstelbaar als je weet dat op de totale grondoppervlakte het huis staat en er dus geen tuin bij zit. We sjeesen het hele eiland over om de papieren op te halen, in te vullen, te tekenen door ons maar ook door de burgemeester. Binnen 2 uur hebben we alle papieren + tig stempels weer terug bij de aannemer.

Neo-Klassiek pand in Potamos

Waar we nog het meeste sneu van zijn (Anita vooral) is dat onze eigen internet-verbinding nog niet tot stand is gekomen. Er is inmiddels een telefoonaansluiting, dat wel. De aanvraag voor een telefoon met ADSL verbinding is op 20 maart ingevuld. Dit op advies van de mevrouw van het telefoonbedrijf OTE (de Griekse KPN). Half april tekenen we voor akkoord bij de technische man van de OTE. Op onze vraag waar het kastje voor de ADSL is, kijkt hij heel verbaasd. ADSL in Frilingianika? Big problem! Na wat heen en weer gesoebat tussen hem, de OTE mevrouw en ons gaat hij het overleggen. De andere dag worden we gebeld: de regels zijn veranderd en dat wil zeggen; geen ADSL. Nou ja. Wij weer naar de OTE. Daar aangekomen willen we weten welke regels zijn veranderd. Ze zijn bang voor klachten van de gebruikers!? We gaan namelijk betalen voor een snelheid van 1 MB maar dit kan niet altijd geleverd worden, het systeem is wat instabiel en daardoor trager. Wij geven aan dat als we geen ADSL hebben zeker gaan klagen. Toevallig is er een technische man aanwezig en deze wordt er bijgehaald. Na wat heen en weer gezeur wil hij voor ons een uitzondering maken. Zodra hij de order heeft ontvangen gaat hij dit gereed maken. Maandag as., nog voor de Pasen. Dinsdag hebben we nog niets gehoord dus wij weer naar de OTE. De order is nog niet naar `boven` verzonden maar morgen of misschien overmorgen gaat dit gebeuren. En toen was het Pasen en na de Paasdagen dinsdag en woensdag nog steeds geen bericht. De hoogste tijd om de OTE weer eens met een bezoekje te vereren….

Anita

Tipsie(links) heeft een nieuwe vriend of vijand?

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.