Kweepeer

 

Toen vriendin Ellen de supermarkt op Kythira bezocht lagen er hele grote gele vruchten naar haar te stralen. Ellen kon de verleiding niet weerstaan en kocht er onmiddellijk eentje om direct haar tanden te zetten in de voor haar onbekende maar o zo aantrekkelijke aankoop. Dat was een keer en nooit meer. Er was geen doorkomen aan deze loeiharde vrucht en wat ze proefde was nogal wrang van smaak. Wat is dit voor vrucht vroeg ze zich af? De keiharde kweepeer is alleen erg lekker als je deze verwerkt in een gerecht. Zeg maar gerust super lekker. Het vruchtvlees wordt zacht en krijgt een mooie roze kleur. Wist zij veel. We hebben er smakelijk om gelachen met z’n allen onder het genot van mijn eigen gemaakte “γλυκο του κουταλιου κυδωνι” – zoetje van de lepel van kweepeer. Het inmaken van kweepeer, en al het andere denkbare fruit, is een traditie van eeuwen. Het is een welkomst hapje als je bij iemand thuis komt, een lepeltje zoet én een groot glas water om alle zoetigheid weer weg te spoelen. Weigeren is onbeleefd.

 

 

In oktober zijn de eerste kweeperen rijp. De grote gele vruchten hangen aan iele takjes te wachten tot ze worden geplukt. Ook bij ons in de boomgaard staan twee jonge boompjes. Goed voor elk jaar zo’n 25 vruchten. Een dag een stormachtige wind en ik kan de tuin in om de afgevallen vruchten op te rapen. Dan sta ik daar met van die enorme gele joekels, soms wel tien tegelijk. Een pak suiker, een citroen, een kaneelstokje, een grote pan en een loeischerp mes en ik kan aan de slag met de “gliko toe koetalioe” . Een zalig toetje met dikke romige Griekse yoghurt. Of ontbijt!

Afgelopen november zag olijven plukker Gerda een flink aantal kweeperen in onze keuken liggen. Enthousiast begon ze te vertellen over gestoofde kweeperen als nagerecht. Een kweepeer halveren, wat kruidnagels een sausje maken van wat drank en water en suiker en dan schuif je het een paar uur in de oven. Dat klonk als een feest in mijn oren. Geen uren kweeperen schillen maar de oven het werk laten doen. Op kweepeer.nl werd ik nog meer geinspireerd maar ik zocht wel iets Grieks. Gevonden! En zelfs met die heerlijke rode Griekse dessertwijn, Mavrodaphne. Inmiddels heb ik het gerecht diverse keren gemaakt en het moet gezegd het wordt steeds lekkerder. De halve kweepeer is een kwart geworden zodat ik het klokhuis er uit kan snijden. Lauwwarm uit de oven met een bolletje vanille ijs, zo lekker.

Een ander heerlijk gerecht is varkensvlees met gestoofde kweepeer. Heel soms in oktober ook te verkrijgen in de restaurants op het eiland. Mocht je die kans krijgen meteen bestellen dit heerlijke seizoensgerecht.

Mijn kweeperen zijn allang op en wacht ik al vol ongeduld op volgend jaar. Binnenkort kan ik aan de slag met de kumquat, die hoeven niet te worden geschild maar wel ontpit. Weer zo’n geduld werkje.

Anita