Ontdek je plekje

Oktober was voor ons de Doe-Eens-Wat-Anders-Weken. Na een zomer lang gasten ontvangen en het Guesthouse op orde houden proberen we wat tijd vrij te maken. Er valt nog zo veel te zien op Kythira en op sommige plekken zijn we nog nooit of al lange tijd niet meer geweest.

 

Die heerlijke wandeling eind september, zie zomerverhalen 2010, smaakt naar meer. Aangezien we in oktober nog wel veel gasten hebben zijn we in de ochtenduren erg druk. Rond een uur of twee in de middag zorgen we dat alle noodzakelijke klusjes geklaard zijn en kunnen we op pad. Zie hieronder voor een aantal prachtige plekken die wij hebben (her)ontdekt. Klik hier voor een plattegrond van Kythira.

 

 

Diakofti

Eerst naar Diakofti want er is groot nieuws. Diakofti ligt aan de oostkant en hier komen dagelijks de veerboten binnen. Neapolis ligt aan de overkant op het vaste land van de Peloponessos. Eind september heeft een boot in Diakofti schipbreuk geleden.

 

Het is een vrachtschip uit Scandinavie. Deze ligt er nu al een tijdje omdat het een moeilijk bereikbare plek is. Verzekeringsspecialisten van het vaste land moeten worden ingevlogen om de zaakjes op te nemen. In ieder geval ligt de boot kalm te wachten op betere vaartijden. Nadat een deel van de lading, soda, is gelost is de boot lichter en kan deze makkelijk worden losgetrokken. Gelukkig is er geen olie of vracht, de soda, in het zeewater terechtgekomen.

 

Het blijkt een lastig stukje varen te zijn zo tussen de Peloponessos en Kythira. Op deze plek waar drie zeeën bij elkaar komen is de zeebodem bezaaid met oude scheepswrakken. Een jonger slachtoffer ligt vlak voor Diakofti nog op de rotsen en hangt als een vertrouwd baken in zee. Diakofti is een waar zwemparadijs voor gezinnen. Het strand heeft wit zacht zand en met de turkoois blauwe zee doet het bijna tropisch aan. In oktober heb je dit pittoreske strandje bijna helemaal voor je zelf.

 

Karavas

Het is lang geleden dat wij in het groene Karavas zijn geweest. Karavas ligt in het Noorden van het eiland. De autoroute er naar toe is al een ritje waard. Zodoende gingen wij op een zondag met kwakkelweer, de eerste sinds tijden, op pad.

 

In Karavas heb je natuurlijke waterbronnen waar menig eilander naartoe gaat om zijn watervoorraad bij te vullen. Dat kan in flessen maar vaak zie je ook zwarte plastic tanks van groter formaat. Dat gaat achter op de pick-up of tractor met laadbak. Op de plek zelf hangt een serene sfeer. Er zijn stenen bankjes waar je even heerlijk kunt zitten en genieten van de rust en al het groen om je heen. Je komt er door je auto op het pleintje in Karavas te zetten. Je loopt het dorp in en passeert de grote kerk. Je loopt rechtdoor en houdt Karavas aan je linkerzijde. Dan kom je in een stukje natuur en blijft het pad volgen tot je niet verder kunt en daar is de bron Keramari.

 

 

Een andere bron in Karavas is die van Amirali. Zeer de moeite waard. Al wandelend loop je door naar de bron van Portokali. Genoemd naar de reusachtige sinaasappelboom die in oude tijden meer dan 40.000 sinaasappelen per jaar produceerde.

 

 

Avlemonas

Het begint te regenen tijdens onze wandeling dus besluiten we terug te gaan. Van Karavas naar Agia Pelagia naar de oostkust. In Paleopolis is het droog en zetten we de auto aan de kant van de weg.

 

Er is daar nog een spannend paadje maar waar leidt deze naar toe? Kunnen we een rondje Paleopoli- Avlemonas- Paleopoli maken inclusief strandwandeling?

 

Helaas blijven we tijdens onze wandeling tussen de bijenkassen steken. Kythira is beroemd om de lekkere tijmhoning. Wilde tijm is hier in overvloed dus worden de bijen naar een dergelijke rustige plek gebracht. Wij keren terug zonder een pad gevonden te hebben.

 

 

Ondertussen genieten we van de wandeling en alle ruïnes, die uitnodigen voor, een bezoekje. Toch nog eens googlen want ons gevoel zegt dat er een pad moet zijn.

 

 

Limnionas

Het lijkt inmiddels wel weer zomer op Kythira. Handdoeken en zwemkleding in de tas en op naar Limnionas. Limnionas ligt aan de westkust. Van de hoofdweg af richting Mylopotamos en dan volg je de borden. Wederom een waanzinnig mooie autoroute die zorgt voor regelmatige foto-stops. Het eindpunt, Limnionas dus, is een piepklein vissersplaatsje met een prachtig baaitje. Het is een fantastische zwemplek in voor- en najaar. Nu is het rustig en omdat het beschut ligt tegen de wind, niet smoorheet zoals in de zomer maar gewoon lekker warm. Met het baaitje in je rug begint er een mooie wandeling, geen duidelijk pad wel een aantal ijzeren palen, naar The Magic Green Pool. Een natuurlijk zwembad. De wandeling is ca 45 minuten en een heel klein stukje een beetje lastig. Volg de blauwe stippen en een beetje klauteren op handen en voeten en dan is de beloning daar. voor iemand met hoogtevrees is het af te raden.

 

Hoe komen we daar beneden?

Een natuurlijk fel groen gekleurd zwembad net boven de zee tussen de rotsen. Op het eiland noemen we het onderling ‘The Magic Green Pool’ en dan weet iedereen, die er geweest is, wat er wordt bedoeld. Wie deze wandeling wil doen doet dat op eigen risico wel een hele belangrijke tip: dichte wandelschoenen aantrekken.

He he we zijn er. Bijkomen en genieten van de warme zon, het prachtige ‘zwembad’ en een schitterend zeezicht.

Albert neemt een duik in Adams kostuum. Heel voorzichtig want er zitten zee-egels.

 

 

 

Panajia Mirtidiotissa

Omdat we in de voorbereiding van de Olijf-Pluk-Weken zitten en op zoek zijn naar olijfboomgaarden komen we uit aan de Zuid-Westkust. Vorig jaar hebben we twee weken olijven geplukt op een prachtig stuk land nabij Melidoni beach. Dit jaar zitten er nog niet zo veel olijven aan deze bomen. De plek zelf blijft eentje van het niveau: natuurlijke schoonheid. Er ligt nog veel hout, gekapt en gezaagd door pa en ma Snippe in het voorjaar van 2010. Dat nemen we direct mee. Ondertussen rijden we door naar het belangrijkste klooster van Kythira: Mirtidia ook wel Panajia Mirtidiotissa.

 

Wat is het toch een geweldig mooie plek zoals het daar ligt in de vallei. Er zijn heel veel bomen in deze hoek van het eiland. Waaibomen noem ik ze. Ooit geplant in de jaren 60 toen er gedurende tien jaar lang elke zomer een groep Nederlandse jongelui kwamen om te werken onder leiding van een Nederlands echtpaar. Het klooster is in 2009 en 2010 gerenoveerd. Het laatste stuk is de kerktoren vandaar dat deze nog in de steigers staat. Het klooster is alle dagen open en vrij toegankelijk. Als je binnen komt staat er een antieke kast met passende kledij. In deze tijd van het jaar niet nodig.

 

 

Achter het klooster loopt een pad richting het kerkje Agios Nikolaos Krassas. Het kerkje hoort bij het klooster en is spectaculair gelegen op de rand van een klif. De wandeling is een makkie en heeft prachtige vergezichten.

 

 

Vlichada Beach

Het is altijd leuk als onze gasten enthousiast terugkomen van een dagje wandelen mét een ‘nieuwe’ wandelroute. Zo ook het Belgische stel. Gewoon de beste wandel-loop-fiets kaart van Kythira gepakt en de route ’thuis’ al uitgestippeld. Al wandelend kom je dan in Vlichada Beach aan de oostkust. Tussen het strand van Kaladi en Kombonada.

 

En er is…niemand. Een geweldig mooie baai. Net als de vallei er achter dat kun je zien op de foto hieronder.

Wij zijn er een jaar geleden ook op Vlichada beach geweest maar dan met de boot. Want waar loopt het wandelpad precies? Dat weten we nu en de wandeling is schitterend en maar drie kwartier. Het strand is in deze tijd van het jaar zeker verlaten. In de zomer vast ook want wie gaat er in de hitte wandelen….of toch wel? De beloning is een verlaten strand half steen en zand. Een flinke picknick mand mee en terugwandelen later op de dag. Dan is de mand ook wel leeg.

 

Gerakari

 

Tijd voor een groepswandeling. Een oudere Griekse dame, Maria Barocha, woont in het Noorden van het eiland -in the middle of nowhere- in een stenen huis ergens achter Gerakari en wil ons (de groep) graag haar geboortegrond laten zien. Een prachtig verlaten natuurgebied in het Noord-westen van het eiland.

 

Tijdens de wandeling blijkt dat een ieder een andere idee over deze wandelmissie had. Ons was verteld dat Maria een ijzerhoudende waterbron wilde laten zien. Een unieke met het allerbeste drinkwater van heel Kythira.

 

 

Pat, onze ex-buuf uit Frilingianika, dacht dat we naar zee gingen. Die liep de hele dag al in haar badpak (onder haar kleding).

 

Petros dacht dat we een eindje gingen lopen, daarna picknicken en…een lange middagdut. De rest van de groep wist van helemaal niets…behalve wandelen.

 

 

Veel ruines onderweg en natuurlijk ook even binnen kijken. Let op de boog. Deze keer niet van steen maar gewoon een stuk hout. Zie foto onder.

 

 

Lunch tijd!

 

De lunch is geheel bereid door Clive en tevens door hem ook nog eens langs gebracht, in de auto. Helaas voor hem kan hij niet wandelen vanwege een zeer pijnlijke rug.

 

Chaos, allemaal bemoeien we ons met de opzet van de lunch…

 

 

Zitten en nu tijd voor wijn.

 

 

‘ Moeder’ Maria zorgt dat iedereen wat krijgt.

 

Allemaal even lachen.

 

 

En dan nu aan de spanakopita. Ondertussen hebben we toch aardig wat kilometers afgelegd, geluncht en sommige wandelaars waren heel erg moe….

 

 

Zo moe dat ze letterlijk een dutje deden en zo moe dat ze op de 4WD meeliften. Binnen zat het al vol dus tja dan maar aan de buitenkant hangen.

 

De wandelaars die gewoon bleven wandelen werden verrast door een kudde wilde geitjes.

 

 

Niet iedereen liep even snel waardoor ‘moeder’ Maria ging kijken waar de laatsten waren. Albert hielp even later ook mee. Onze buuf Pat ging in haar auto kijken en kortom het kwam er op neer dat we allemaal gingen zoeken. Toen was iedereen elkaar kwijt want er zijn vele afslagen.

 

De waterbron bleek ergens anders te liggen en de zee is met al die steile rotsen niet eenvoudig te bereiken. Wel hadden we met z’n allen een buitengewoon gezellige middag in een prachtige groene omgeving. De zon kwam er nog flink door waardoor we allemaal flink rozig thuis kwamen.

En zowaar: we hebben daarna, eind oktober, nog een middagje gezwommen!!!!!!! Het weer is heerlijk.

Anita