Zomerverhalen 2013

Het strand van Diakofti in juni.

 

 

Merken jullie iets van de crisis? Een ons veelgestelde vraag de afgelopen (zomer)maanden. Is dit nu een leuk onderwerp om een zomerverhaal mee te beginnen? ja, dat vind ik van wel want naast alle ellende die de crisis veroorzaakt zijn er ook best veel positieve kanten. Veel Grieken keren bijvoorbeeld terug naar de natuur. Olijfboomgaarden, wijngaarden en groentetuinen worden weer bewerkt en er komen nieuwe, andere toeristen. Het drukke en het, door de crisis, steeds veeleisender leven in de grote steden over de hele wereld zorgt er voor dat meer mensen op zoek gaan naar een plek in de natuur om tot rust te komen. Het nog altijd onbekende en groene Kythira heeft dan veel te bieden. Natuur, zee, stranden, lekker eten, aardige en belangstellende bevolking, hier en daar een barretje, unieke locale producten en winkeltjes. Allemaal ingredienten voor een heel ontspannen vakantie.

 

Van Bougainville krijg ik nooit genoeg. In de binnenplaats hebben we er inmiddels drie staan en ze bloeien al maanden.

 

De toerist
Zo lees ik ook dat er de afgelopen zomer een record aantal toeristen naar Athene zijn gekomen. De Acropolis was soms ‘overbevolkt’. Antieke tijden herleven? Ik vraag me wel af wie er met 40 graden in de hitte in Athene wil rondlopen. De winterperiode, of voor- of najaar is veel leuker om de Grote Stad te bezoeken. Lees onze tips waar te verblijven. De Griek zelf ‘ontvlucht’ de hete stad in de zomer en trekt naar de Griekse eilanden. Van onze Atheense gasten vernamen wij dat veel mensen in de stad het erg moeilijk hebben. Desalniettemin ontvingen wij dit jaar voor het guesthouse toch veel meer verzoeken van Grieken dan vorig jaar. Maar het ging dan wel steeds om korte vakanties van 4 tot maximaal 10 dagen. En ‘mia kali timi parakalo’ (een scherpe prijs alstublieft) was een veel gestelde vraag. Dus toch wel crisis.

 

Een bijzondere schelp, Charonia Tritotonas gevonden door gasten en achtergelaten omdat hij vreselijk stinkt en waarschijnlijk niet door de douane komt.

 

De Griekse toerist kwam dus, gelukkig wel, in grote getale naar Kythira. In de eigen auto, veelal met de veerboot van Neapolis naar Kythira, en voorzien van potten, pannen en soms een Nespresso machine. Dat laatste is pure luxe maar nog altijd goedkoper dan een koffie op het terras, toch? De besteding in de restaurants en winkels was een stuk lager zo horen wij van de plaatselijke ondernemers. Dat hebben wij in het guesthouse gemerkt want er werd veel ’thuis’ gekookt en als men belde voor een eventuele boeking werd er dit jaar veel vaker naar de keukenvoorzieningen gevraagd. Meer eilandgasten dus die wel minder besteden.

 

Een bordje ‘pikilia’ smaakt heerlijk bij een glas wijn of ouzo. Wat je geserveerd krijgt hangt grotendeels af van het kafenion of restaurant en wat ze daar op dat moment in de (koel)kast hebben staan. Dus altijd een heerlijke verrassing.

 

Nieuw
Daarnaast zien we nieuwe initiatieven op het eiland ontstaan. Zoals iedereen kan lezen in de kranten is de werkeloosheid in Griekenland enorm hoog. Met name in de steden. Het resultaat hiervan is dat meer en meer, met name jonge mensen terugkeren naar hun geboortegrond op het platteland of op de eilanden. Maar wat is daar te doen? Nou, bijvoorbeeld in plaats in loondienst te gaan werken in een Kafenion er gewoon eentje overnemen. In het dorp Pitsinianika (niet te verwarren met Pitsinades) is dat gebeurd. Een jong stel draait sinds kort de zaak en de voormalig eigenaar van 95 is nu vaste klant.

 

Het meest Griekse Kafeneon van Kythira is in Pitsinianika. Je zit hier tussen de dorpelingen. De jonge beheerders zijn dit jaar gestart.

 

 

Verder is er een pizzeria geopend in Livadi en sinds deze zomer is er ook een duikschool op Kythira. In de prachtige baai van Limnionas aan de westkust. Allemaal ‘nieuwkomers’ uit Athene.

 

De duikschool in de baai van Limnionas ligt direct aan zee. Veel zand en zout, heerlijk.

 

Naast de duikschool zijn er op het strand van Kapsali kajaks te huur. Ook motorboten voor een dagtrip en er zijn veel groepsboottochten met Kapitein Spiros in the Glass Bottom Boat . Rond het eiland, naar Avgo eiland, zeegrotten of strandjes die met de auto of wandelend onbereikbaar zijn.

 

Een avond met Griekse gedichten voorgedragen door vrienden in het prachtige theater Zeidoros in Kapsali. Mocht je de kans hebben hier ooit eens een voorstelling mee te maken. Doen! Het is een prachtig openluchttheater.

 

 

Oud en toch nieuw
Een heel andere aspect maar reuze interessant is het openstellen van diverse kerkjes waarbij jong en oud betrokken is. Zoals Agios Georgos sto Vouno bijzonder vanwege het mozaïek uit de 7e eeuw na Christus. Papa Giorgis is elke donderdag tussen 3 – 5 aanwezig om bezoekers te ontvangen. Het nabij gelegen klooster Agia Moni is het hele jaar te bezoeken.

 

Broertje was op bezoek. Hier genieten we van het fraaie uitzicht bij Agios Giorgos sto Vouno, zie tekst, boven Avlemonas.

 

Een heel bijzonder gelegen kerkje met grot vind je in Kapsali. Het is te zien vanaf het strand.

 

Agios Ioannis en krimno, het kerkje van de heilige Johannes in de rotsen.

 

 

Het zit geplakt tegen de rotswand en is opgedragen aan apostel Johannes. De geschiedenis vertelt dat hij hier het boek Openbaringen heeft geschreven, ca 100 na Chr.,om deze later op Patmos te voltooien. Rond 1700 zijn er gastenverblijven bij gebouwd en het heeft het jaren gefungeerd als klooster. Vooralsnog alleen in de zomermaanden te bezoeken.

 

Dit zie je vanuit de kerk, de baai van Kapsali, en Albert staat daar niet voor eeuwig.

 

Zo ontdekten we een nieuw pad naar het strandje Fanakopia aan de westkust van het eiland. Iemand, wie o wie, heeft dit onlangs schoongemaakt. Wij zijn er blij mee. Al jaren zagen wij het strandje in de verte, onbereikbaar, liggen. Het is een pittige afdaling en dus dito stijging. Een pad van circa 700 meter maar dan kom je wel op een prachtig kiezelstrandje uit. Omringd door een klein pijnboombos en eeuwenoude rotspartijen waan je je op een onbewoond eiland.

 

Het mooie strandje Fanakopia.

 

Elk jaar zijn er archeologische opgravingen op Kythira. Zo ook dit jaar weer van het schip de Mentor. Wie kent niet het verhaal van de marmeren beelden van Lord Elgin? In 1802 zonk het schip, de Mentor, voor de kust van Avlemonas, Kythira. Het schip lag vol met marmeren beelden gestolen door lord Elgin uit het Parthenon in Athene. Deze beelden zijn nog altijd te bewonderen in het British Museum in Londen. Dat dit onderzoek elk jaar door kan gaan is mogelijk vanwege sponsoren.
Het onderzoek in een ander heel belangrijk archeologisch gebied, Paleokastro, ligt al twee jaar stil. De crisis dus en politieke onenigheden. Deze zomer hadden wij het geluk aanwezig te zijn bij een toer en presentatie van al het werk van de afgelopen jaren.

 

Ondanks de hitte is er veel interesse om naar de top van Paleokastro te gaan. We luisteren hier aandachtig naar onze gids.

 

Hier ligt namelijk de voormalige hoofdstad van Kythira. Nog niet zo lang geleden ontdekt toen een boer probeerde illegaal een pad aan te leggen naar zijn boomgaard. Onder het pad bleken de fundamenten van een stad te liggen en daar onder weer de daken van nog oudere bebouwing. Men schat in van ruim 1000 voor Chr. Het kerkje Agios Kosmas was opengesteld zodat we eindelijk de 2.600 jaar oude pilaren uit de tempel van Aphrodite zelf konden aanraken.

 

Het kerkje met de pilaren uit de tempel van Aphrodite.

 

Deze tempel is lang geleden ingestort als gevolg van een aardbeving. De kerk is later gebouwd op dezelfde plek met de brokstukken van de tempel.En de zuilen kregen een ereplekje in de kerk. Recycling heet dat in onze moderne tijd.

De Natuur
De grote zeeschildpaden, de caretta caretta’s, leggen dit jaar voor het eerst sinds jaren onverwacht weer eieren op het strand van Kapsali en Agia Pelagia. In Kapsali is het gelukt om de eieren een ‘veilige’ plek te geven. Het terrein er omheen was afgezet. De overlevingskans van de kleintjes is minimaal maar dat is een volkomen natuurlijk proces. De dierenarts op Kythira wist ons te vertellen dat de schildpad eieren legt, elke twintig jaar, waar ze zelf uit het ei is gekropen. Jaren geleden waren er beduidend meer schildpadden op Kythira.

 

Nog meer dieren. Er scharrelt een egeltje rondom het guesthouse.

 

 

In juli zie je veel slangen op het warme asfalt of beton. Het is de paringstijd. Ze zijn ca 75 cm en niet giftig.

 

Wat niets te maken heeft met de crisis maar desalniettemin wel heel erg vervelend waren de 2 branden. Een flinke in het Zuiden bij het strand Melidoni en een kleintje, altijd te groot, in de omgeving Pitsinianika. Middenop het eiland en vlakbij vele dorpjes.

 

‘Ikaros vliegt richting de zon. Hij is met zijn vader Daidalos op de vlucht. Hij vliegt hoger en hoger. Helaas zijn de vleugels met was op zijn rug geplakt en ze smelten. Zo stort hij in zee en is het eiland Ikaria ontstaan.’ Een mythe,behalve het eilandje dan, in het echte leven is dit een watervliegtuig. Een van de vier die hun ‘buiken’ volschepten met zeewater om de brand te blussen.

Aroniadika en Pitsinades
Wat betreft ons buurtje…die is een supermarkt rijker. De grootste van het hele eiland. Dat hebben we gemerkt op de ochtend van de opening eind juli. Overal stonden auto’s geparkeerd, een overbevolkte winkel met zwaar beladen boodschappenwagens en heel veel bekenden. Na een heleboel begroetingen zijn we zonder boodschappen de winkel uit ‘gevlucht’. Het grote voordeel van deze ‘megalo’ – grote – concurrent is dat de prijzen overal naar beneden gaan. Ander aspect is dat het zorgt voor werkgelegenheid. De lichtvervuiling ’s nachts is een punt van discussie in de gemeenschap van Aroniadika. De sterrenhemel vervaagd. Waarschijnlijk heeft de supermarkt eigenaar daar niet bij stilgestaan. De lichten zijn tegen inbraak zo wordt ons verteld. Er hangen ook overal beveiligingscamera’s. Tja dit is supermarkt nr 23 van deze keten en de eerste op een eiland. Misschien nog niet zo bekend met het lage crimi-gehalte op Kythira.
Licht geeft een gevoel van veiligheid. Zo had de ‘burgemeester’ van Aroniadika, Thodoris Grigorakis en eigenaar van het plaatselijke Kafeneon, bedacht dat drie lantaarnpalen noodzakelijk zijn op de route naar ons Guesthouse. Dit is slechts 300 meter. Een keer per maand is het volle maan en dan is er niets mooiers om in het maanlicht van het dorp naar het guesthouse te wandelen. Voor de echt donkere nachten met alleen een goed gevulde sterenhemel, ligt er in ieder appartement een zaklamp. De met trots gebrachte ‘gunst’ door Thodoris werd door ons niet zo enthousiast onthaald. Meer vol ongeloof. Inmiddels is het eind september en ze staan er nog steeds niet, gelukkig.

 

Wat heerlijk een bootje. Af en toe even stoppen en springen in het heldere blauwe water rondom Kythira. Albert hier met Eva en Wolffie.

De buurt was ook op een andere manier fanatiek. Begin augustus was er vroeg in de ochtend veel kabaal op de weg van Aroniadika naar Pitsinades. Er werd flink gekapt. Alle overhangende groene bosjes werden ter hoogte van de asfaltlijn gekortwiekt en het liefst nog een halve meter de berm in. Na een paar weken werd de normaal groene route van dorp naar dorp, zo’n 600 meter met in het midden ons guesthouse langzaam bruin en verschrompeld…Veel dode takken vanwege hardhandig kapwerk zeg maar. Tja wat doe je als je een ouzo dringt bij de buurman en die vol trots vertelt deze klus in 1 dag te hebben geklaard en dat voor slechts 100 euro. Volgend jaar weer zo heeft hij beloofd. Ik geloof dat wij ook een bijdrage gaan leveren in de vorm van mankracht en snoeien met beleid. Albert staat al klaar met de chortokoptikos = trimmer.

Anita

Lees hier ook: Zomerverhalen 2012 

 

Voor zwarte katjes is het in de warme zomermaanden aangenaam vertoeven in de koele kelder.

 

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.