door Goed Nieuws!
Op maandag 21 september horen we dat onze bouwvergunning voor de huisjes in Frilingianika er is. Letterlijk een hele bevalling want we hebben er negen maanden op moeten wachten. Tijd voor een bespreking, voordat we vertrekken naar Nederland, met de aannemer en ja hij gaat beginnen op maandag 28 september. We spreken af dat hij alleen het grove werk gaat doen en wacht tot wij terug zijn voor het delicatere gebeuren. No problem! Maar uiteindelijk wordt er drie weken lang niets gedaan.
Voorafgaand aan ons vertrek naar Nederland zijn we twee dagen in Athene geweest voor diverse afspraken. Op de dag van ons vertrek naar Kythira regende het hevig. Gaat het vliegtuig wel of niet? Een uur voor vertrek klaart de lucht op en komt het vliegtuig uit Athene aan op Kythira. Aangekomen in Athene blijken er weer eens stakingen te zijn. Dit keer van de leveranciers van benzine. Onze huurauto is gevuld met een schamele 1/4 benzine. Als de tank leeg is moeten we de auto maar gewoon laten staan, krijgen we als advies mee. Ja en wij dan?? niets aan te doen. Gelukkig blijkt de volgende dag dat de pompen weer bevoorraad zijn en met een gevulde tank kunnen wij rustig op pad. Inmiddels weten we heel veel meer over verwarmingsinstallaties en zwembaden in Griekenland. Niet dat het er allemaal duidelijker op wordt,, juist ingewikkelder. Oh help!
Noorderkerkstraat 3 in Groningen
Terug in Nederland! in onze eigen straat.
Nog drie weken brengen we door in ons huis in Groningen. We hebben heel hard gewerkt om alle spullen uit ons huis te krijgen en op te slaan. Zonder alle lieve famillie hadden we het niet gered. Alle spullen staan nu veilig bij een oom op de boerderij of het heeft een plekje gekregen bij familie en vrienden. Wat zijn wij blij met jullie!
Tijd voor bezoekjes makenn we ook. We rijden heel Nederland door en zien en spreken zoveel maar niemand is veranderd(tuurlijk niet). Alleen aan het kleine grut zien we dat we 9 maanden zijn weggeweest dat groeit als kool.
Tijd voor een dagje Schiermonnikoog. Albert zijn broer woont daar met zijn gezin.
Opnieuw gaan we afscheid nemen maar vergis ik mij of is dit toch anders dan in januari? Het nieuwe vreemde avontuur is niet meer zo nieuw en vreemd. Gaan we er met z`n allen echt aan wennen? en is het leuk om een vakantieplek te hebben bij zoon/dochter, broer/zus, oom/tante en vriend of vriendin? Voor iedereen die het afgelopen jaar bij ons is geweest is het nu al leuk om herinneringen op te halen en kan men zich beter voorstellen waar wij wonen en leven.
Wel nemen wij definitief afscheid van ons huis, onze plek in Groningen waar wij 11 jaar een geweldige tijd samen hebben gehad. Hier komen wij nooit meer terug. Het huis is schoon en leeg voor de nieuwe eigenaar en bewoner. En wij, het is goed zo. Het heden is Kythira.
Terug op Kythira!
Wat heerlijk, wat een prachtig licht, tranen van geluk springen in m`n ogen.
Spannend is het nu wel. Het bouwen is gestart en de zenuwen gieren ons af en toe door de keel. Dat hoort er allemaal gewoon bij, denken we dan maar.
We zijn beide teruggekomen vanuit Nederland met een verkoudheid maar met name bij Albert wil de kriebelhoest maar niet overgaan. Reden om toch maar even de dokter te bezoeken. Op Kythira kennen ze geen huisartsen dus is hij rechtstreeks, zonder afspraak, naar het ziekenhuis gegaan. Er wordt in de buurt van ons grote project een nieuw ziekenhuis gebouwd met maar liefst 22 bedden. Aangezien deze nog niet gereed is zijn we voorlopig nog aangewezen op het oude ziekenhuis in Potamos. Bij binnenkomst moet je meteen het consult afrekenen. Kosten: € 3,00, al met al te overzien. Daarna is het wachten geblazen tussen grote groepen ouden van dagen waarvoor het ziekenhuis een soort ontmoetingsplaats is.
Zoals altijd zijn de Grieken zeer belangstellend en razend nieuwsgierig, dus uiteraard vroegen de andere patiënten Albert meteen wat hem mankeerde. Daarna kwam de huisarts nog even op de gang om luid te vragen welke klachten iedereen had en tenslotte ging tijdens zijn consult de halve rij wachtenden om het hoekje van de deur meekijken welke diagnose de arts zou stellen. Kortom, privacy ten top!
Na 10 seconden met een stethoscoop zijn rug beluisterd te hebben kwam de dokter tot de diagnose bronchitis. Met een lijst recepten werd hij doorgestuurd naar de apotheek. Tot nu hadden wij de apotheek bijna alleen maar bezocht voor Tipsie’s vlooienbandjes maar het viel ons altijd al op dat de mensen met zakken vol medicijnen de deur uitgingen. Maar nu werd het ons duidelijk waarom want het bleek dat de dokter Albert maar liefst vier medicijnen had voorgeschreven. De apotheker, die hem zeer verbaasd zag kijken, kreeg medelijden en vertelde dat twee van die medicijnen eigenlijk overbodig waren. Aldus ging hij uiteindelijk de deur uit met tabletten en een hoestdrankje. De 10-daagse kuur heeft niet veel geholpen want een maand later is de hoest er nog steeds. Veel mensen op Kythira hebben nu dezelfde klachten dus het zal het seizoen wel zijn?! Is het echt een probleem wordt kan ik altijd nog naar een privé-ziekenhuis gaan. Deze zijn in ieder geval zeer geliefd bij de Griekse mannen, voornamelijk omdat de zusters er op hun uiterlijk worden uitgekozen en blijkbaar niet om hun kwaliteiten….(zo vertelde ons een Kythiriaan)
Anita
Boven een straatje in Frilingianika en onder ons huur-appartement nu. Klein maar fijn.
En dit vogeltje hebben we gespot in Diakofti.
