Inkopen doen in Athene

Omdat we nog niet genoeg spullen hebben(?!) gaan we een paar dagen naar Athene. Zeg maar gerust moeten naar Athene. Om alle appartementen te voorzien van fijne keukenspullen kom je toch gauw terecht bij de IKEA, en die hebben ze in Griekenland. Maar liefst twee in Athene. En zo is er een waslijst met kleine en grote spullen. Hoe we dat allemaal in ons autootje krijgen is een probleem van latere orde.

Beneden in de souterains is het een rommeltje, de vloeren liggen er vers in, vandaar dat karton. 

 

Vol goede moed togen wij op een zondagmiddag met de veerboot van Kythira naar Neapolis. Dat is anderhalf uur varen. We vertrekken vanuit Diakofti, de haven van Kythira.

Diakofti

 
De boot zat vol jongelui want er was dat weekend net een stel getrouwd en veel van het gezelschap kwam uit Athene. Immers half Griekenland woont daar. Ook zat de boot behoorlijk vol met weekendgasten die weer terugkeerden naar huis.
Dat hebben we gemerkt. Eerst op de boot toen er een schooltje dolfijnen voorbij zwom. De boot hing scheef. Later stonden we uren vast in de file bij Athene. In eerste instantie ging de reis voorspoedig. Het is ongeveer 4-5 uur met de auto van Neapolis naar Athene. Wij permitteerden ons om van een goed maal te genieten in Examilia ca 80 km voor Athene. Om 22.00 uur reden we daar weg, nog max. anderhalf uur rijden dachten we, eh hoopten we. Het werd twee uur `s nachts toen we eindelijk bij het hotel aankwamen. Gigantische files.
Op de tweede ochtend tijdens het ontbijt kwam de eigenaar met zijn financiële hebben en houwen op tafel. We wisten al dat hij 5 jaar lang in Nijmegen een Grieks restaurant had gehad. Dat had hij ons verteld op de eerste ochtend tijdens het ontbijt. Na 5 jaar alleen maar werken, weinig verdienen(wat ging hier niet goed?) is hij teruggegaan naar Athene. Hij is nu heel erg gelukkig met zijn hotel en het leven in Athene. Zijn prive-verhaal was dat hij nog geld van een bank kreeg ivm de verkoop van zijn huis in Nederland. Of wij bereid waren om daar eens in te duiken en hem te helpen? Tuurlijk doen we. Overigens hadden wij hem niets verteld over onze achtergrond in de financiële dienstverlening in Nederland. Uren later waren we voor hem een stuk verder. Ondertussen liepen wij zwaar achter op ons schema.

Zicht op Athene vanaf de veerboot

 
Een Ikea dag voor al onze basis spullen! Omdat je niet kunt pinnen bij de Ikea, cash betalen of met credit-card, moesten we naar de bank om geld te halen. Bij de eerste waren er 50(!) wachtenden voor ons. Bij de tweede 49 maar met beduidend meer balie`s en het was er koel. In Athene is het wel heel erg heet. Waar is die zalige eilandbries(soms stormachtig)? En Athene is druk heel erg druk. Al ploeterend door het verkeer kwamen we eindelijk om 13.00 uur bij de Ikea aan. We hadden tot 16.00 uur om onze lijst af te werken. Om die tijd moesten we door de kassa samen met een voor ons nog geheel onbekend meisje. We wisten dat ze bij de Ikea werkt en dat ze om 16.00 uur vrij zou zijn. Samen met haar, en haar Ikea-pas, zouden we door de kassa gaan…niet onbelangrijk: 10% korting. De ouders van dat meisje, die wij ook niet kennen, wonen op Kythira. Iemand had voor ons het contact gelegd en na wat telefoontjes over en weer was er bovengenoemde afspraak. In drie uur tijd hadden we 5 winkelswagens vol! Dat ging lekker snel, onder tijdsdruk kunnen we nog steeds wat presteren, toch fijn om te weten. Na kennis gemaakt te hebben met Maria, het Ikea-Kythira-Meisje, en te hebben afgerekend stonden we bij de auto met die 5 karren vol. Iedereen die wel eens naar de Ikea gaat weet hoe groot die karren zijn. Het paste in de auto maar die zat bomvol wat nu? Verder op het dak? We hadden nog 2 dagen en nog steeds een hele lijst. Wij bellen met een andere Maria(72). Vriendin Maria die wij hebben leren kennen op Kythira. Zij gebood ons onmiddellijk langs te komen. Ruimte genoeg voor de opslag bij haar. Om 22.30 uur `s avonds kwamen we daar pas weg. Wel zalig gegeten en meteen diverse verzekeringen doorgesproken met haar dochter die verzekeringsadviseur is. Ondertussen zijn we zwaar verliefd op Mavromatti. Dit kleine katje was door de kleindochter van Maria gevonden en meegenomen naar huis. Maar als je al drie honden en twee katten hebt is een derde kat, hoe lief ook, er wel weer eentje bij. Of wij haar misschien mee willen nemen? We hebben nog twee dagen om hierover na te denken. We zijn wel  nuchtere Drenten. Eerst snel verder met de inkoop.

Op de terugweg, zonder lief zwart katje, die paste er echt niet meer bij. We vertrekken vanuit de haven van Athene, Pireas, naar Kythira. Een reis van 7 uur.

De haven is groots en imposant en de boten zijn zo mogelijk nog indrukwekkender. Met namen als Saphire, Royal Caribbean of Navigator of the Seas zijn dit gewoon reusachtige cruise-schepen.

Aan boord van de veerboot, die er ook best mag zijn, hebben we genoten van een fantastische zonsondergang. Eindelijk weer eens een boek gelezen en wat gedut. Niet heel erg vermoeid kwamen we om 1.30 uur in de nacht aan met een auto vol spullen. De boot gaat dan door naar Anti-Kythira en verder naar Kreta.

Omdat we niet alles in een keer mee konden nemen is Albert later nog op een dag op en neer geweest naar Athene. Wederom met de veerboot. Deze keer van Kythira rechtstreeks naar Pireas . Om 3.30 uur vertrok de boot van Kythira en terug om 19.00 uur in de avond van Pireas. Om 1.30 uur kwam hij aan op Kythira. Met weer een autovracht vol en…ja hoor Mavromatti!!!! Wat een heerlijke verrassing.

Inmiddels loopt Mavromatti in Frilingianika al flink rond te stappen. Haar naam komt van de meisjesnaam van Maria, onze vriendin in Athene. Tevens is ons stuk land op Kythira waar we aan het bouwen zijn voorheen ook van de familie Mavromatti geweest. Al heeft Mavro(zwarte/bruine) matti(oog) geen bruine ogen wel een heel prachtig zijdezacht zwart vachtje. Voor Tipsie was het wel een schok, zo’n kleine opdonder. Vijf nachten heeft hij niet thuis geslapen. Wel heel kwaad voor de deur gezete. Zal het nog goedkomen?

De palen voor de pergola`s worden gebracht

 
Tijd om de boel uit te laden en ergens neer te zetten op Fos kè Chóros. Er zijn ontzettend veel mensen aan het werk. Hoe meer mensen hoe meer rotzooi en dan brengen wij er ook nog een ladinkje bij. Wel de hoogste tijd voor een groepsfoto. We blijven lachen.

De voorbereiding van de groepsfoto

 

Tijd voor wat ontspanning en gezelligheid was er tijdens alle drukke weken en belangrijke beslissingen wel. Bijvoorbeeld lunchen aan zee met de firma BartEls, die persoonlijk polshoogte kwamen nemen van de stand van zaken.

Etentjes bij het maanlicht in Karydianika

of gewoon bij ons in Frilingianika.

Ook leuk en vooral erg lekker, een buurvrouw brengt zelfgemaakte marmelade`s.

Door al het gesleep met spullen, zonder mankracht kunnen wij vrouwen niet, kreeg Albert ontzettend last van zijn schouder. En daar verscheen ze, onze massage godin uit Nederland; Wilma. De Griekse mannen begrepen echt niet dat ik Albert alleen liet met de masseuse…in onze slaapkamer nog wel.

Anita

NB: Jong geleerd oud gedaan! Hier leert onze aannemer zijn zoon van 12 om te gaan met de Bob-Cat.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.