Een hond, een kat en een portie verse vis. In de auto. Op weg van Livadi naar huis, ca 20 minuten rijden. Voordat ik in Livadi ben haal ik eerst de buurvrouw van 84 op. De hoge instap van onze auto is best lastig voor haar. Het wordt nog ingewikkelder met in haar ene hand een wandelstok, handtas en op de andere árm een bang trillend hondje. Snel neem ik het hondje van haar over. Help haar met mijn andere hand zodat ze stabiel in kan stappen en zet als laatste het nog steeds trillende hondje op haar schoot. Kanelitsa, haar hondje, heeft vandaag de jaarlijkse controle van de dierenarts.
Daar gaan we. Aangekomen bij de dierenarts in Livadi gaat het uitstappen hetzelfde, maar nu andersom. Eerst Kanelitsa, dan de handtas, wandelstok en daarna de buurvrouw. We schuivelen bij de dierenarts naar binnen waar een snoezig katje van vier weken oud ons enthousiast ontvangt. Katherine, de dierenarts, is nog even bezig met een operatie. Na 10 minuten zijn we al weer klaar. Ondertussen heb ik dat ieniemiene katje nog altijd in mijn armen, het is zo klein, het past precies op een hand. Ik ben op slag verliefd. Het zoekt nog een huis, zegt Katherine. Oei. Mijn hart schreeuwt ja mijn verstand bromt nee.
Katherine vraagt of we nog plek hebben in de auto voor een andere kat. Een maand geleden is het beestje aangereden. Een gebroken kaak en een pootje op diverse plekken gebroken maar het gaat nu goed met hem. Hij blijkt uit Pitsinades te komen, vandaar haar vraag. Ik kan me nu herinneren dat buurvrouw Aida mij op een gegeven moment belde voor het telefoonnnummer van de dierenarts. Dat was zeker een maand geleden. Al die tijd is deze kat dus bij de dierenarts geweest. Ze haalt de kat en ja ik herken de grote zwart/witte kater met amberkleurige ogen onmiddelijk. Die liep ook wel eens bij ons rond te spoken, en onze kattenmeisjes op stang te jagen, het is een wilde. Vorig jaar reed een vriend van ons, vanwege dit plotseling overstekende beestje, pardoes tegen een muurtje aan. Hij ontweek deze wildebras en raakte onze muur! Helaas is deze keer de kat wel vol geraakt. Katherine heeft hem tijdens de operatie meteen van zijn mannelijkheid verholpen volgens haar wordt hij nu een stuk rustiger. Zijn rechterpoot hangt er nog wat bij maar die is pas een dag uit het verband. Van wie is de kat? De buurvrouw zegt dat deze thuisloze kat uit Pitsinades komt. De dorpskatten die door iedereen gevoed worden. Ik overleg met de dierenarts en beloof de kat naar Aida te brengen. In een kooitje! Eerst de brommende kat achterin de auto. Dan de buuf er weer in, hoppa! Met handtas, wandelstok en dan de hond weer op schoot.
We rijden de visboer achterop. In dit geval de visvrouw! Het is Maro, onze voormalige restauranthoudster in Aroniadika*. Ze stopt op een parkeerplaats. Wij ook want de buurvrouw wil verse vis! Ik stop, stap uit en laat de buurvrouw maar even op haar plekje zitten. Vanuit de auto kan ze prima haar bestelling naar Maro roepen. Een zakje verse vis van 6 euro krijg ik in mijn handen gedrukt. ‘Anita, zal ik er nog een extra zakje omheen doen?’ Maro kijkt me lachend aan. ‘Se parakalo!’ De vis leg ik tussen de voeten van de buurvrouw, die begint te wat protesteren. Daar trek ik me niets van aan want inmiddels ruikt de auto al verdacht naar kat. Dat beest heeft toch niet… Het ruikt trouwens ook naar hond. Nog tien minuten dan zijn we thuis. Eerst naar Aida. Het is bijna twaalf uur in de ochtend maar zo te zien slaapt ze nog, ze werkt vooral ’s nachts. Dus dat is begrijpelijk. Ik bevrijd de kat, die gaat er als een speer vandoor. En dat met z’n lamme pootje. Op hoop van zegen dat alle tijd en moeite van de dierenarts niet voor niets zijn geweest. Dit is zo’n gevalletje van liefdewerk oud papier!
Even later bevrijd ik de buurvrouw van de riekende vis aan haar voeten, het hondje op haar schoot en kan ze uitstappen. Ze beloofd me om Aida te bellen en te vertellen van de opgelapte zwart/witte kater die weer op z’n pootjes terecht is gekomen. In Pitsinades.
Anita
*Souvlike, het nieuwe restaurant in Aroniadika
*Zin in meer Krabbels? Vul het woord krabbels in bij de zoekopdracht
Weer zo leuk geschreven Anitatje 😘
En dat in een uurtje ‘on the road’…X
oh jeetje, ik zie het helemaal voor me! Mooi verhaal, Anitamou!
dat was precies de bedoeling Christina mou X
Wat een leuk verhaal.
En ja, dat schattige hummeltje bij Katherine. Ik was er vanavond en het kleine beessie was alvast in de reismand van mijn Bebica gaan zitten.Ik heb haar er toch maar uitgehaald, zes is wel even genoeg.
dankje, en tis wel een droppie, vanochtend heb ik het reismandje teruggebracht en daar liep ze al weer te huppelen, gewoon tussen een paar hele grote honden…
Wat goed van je, Anita dat je dat kleine moppie daar hebt gelaten! Ik dacht toch echt dat het anders zou verlopen 🙂 Leuk verhaal weer, heb altijd meteen beeld erbij!
hahaha ja ze zit nog in mijn hoofd, of is het mijn hart…oei oei!
Kalimera Anita!. Dat was weer smullen van je verhalen, dagelijks leven zullen we maar zeggen. Fijn voor de buuf om jou als buurvrouw te hebben. Goed weekend voor jullie (als het werk het toelaat). De zon gaat hier schijnen op het dakterras, de olijfboom en oleanders zitten vol knoppen, klaar voor de zomer.
Groeten en X,
Richard
Kalispera Richard mou! Zo te lezen is de natuur op jouw dakterras net zo ver als bij ons in de olijfgaard op Kythira. Het loopt hier een maand ‘achter’ qua temperatuur. Boven de 20 graden is het nog nauwelijks geweest. Wel heel prettig voor de wandelaars en de nog altijd uitbundige bloemenpracht. Kalo kalokairi!!! Anita X
Het leven zoals het is op Kythira! In gedachten heb ik een beetje meegereden in je auto 🙂
Hahaha heel goed dat was ook de bedoeling!!!! Dat meerijden;-)