Oude kennissen, nieuwe vrienden?

Het is nog geen maart en toch komen de eerste kennissen, van afgelopen zomer, al weer aanwaaien(letterlijk en figuurlijk). Australische James Prineas uit Berlijn bijvoorbeeld.Enerzijds komt hij op familiebezoek, zijn voorouders komen van Kythira en zijn ooit geemigreerd, maar hij heeft ook grond gekocht. Deze zomer komt hij, samen met zijn gezin, een jaar op Kythira wonen. Wat een stap voor ze. De hoogste tijd om bij te praten.
Een nieuwe ster aan het firmament is de Amerikaan Steven, wonende in Berlijn(?!) en nu voor een paar maanden op Kythira (als huisoppasser). Hij heeft geen auto. Regelmatig zien we een boomlange vent, langs de weg slenteren; Steven dus. Hij doorkruist het hele eiland. Tijdens een etentje is hij zo enthousiast aan het vertellen dat zijn vork maar heen en weer blijft slingeren boven zijn bord zonder een hap te nemen. Hij heeft spaghetti Bolognese besteld. Er zit inmiddels meer spaghetti op zijn kleding en zijn gezicht dan in zijn bord. Om niet ook onder de spaghetti te komen schuiven onze stoelen steeds verder van tafel. Inmiddels zijn onze borden allang leeg. Om een einde te maken aan zijn monoloog adviseren wij hem door te eten. Na het eten, bij het verlaten van de taverne, maakt hij nog een snoekduik over een losliggend kleedje. Totaal verbaasd zie ik hem voor mijn voeten vallen en ik moet zeggen dat zijn valtechniek bewonderenswaardig is. Hij heeft geen drup wijn gehad en nee, het was geen huwelijks-aanzoek.

 

 

Een vijg in de winterstand met voorjaarstapijt

 

Een echte ster is de Griekse artieste die jaren in New York heeft gewoond en naar Kythira is gekomen met maar een doel. Op Kythira een huis kopen. Ze was op een nacht wakker geworden uit een droom over een paradijselijk eiland. De volgende dag las ze bij toeval een boek over de Griekse eilanden en herkende in Kythira onmiddellijk het eiland van haar dromen. Twee dagen later zat ze op het vliegtuig naar Griekenland en de volgende dag was ze al huizen aan het bekijken. Onze aannemer/makelaar, die precies weet hoe enthousiast we over hem zijn, was wel zo handig om ons uit te nodigen precies op het moment dat deze mevrouw ook op kantoor was. Konden we haar op sleeptouw nemen en flink reclame voor hem maken. Wat we overigens graag doen, want we zijn inmiddels zoveel mensen tegengekomen met gruwelverhalen over hun aannemer, dat ons wel duidelijk is dat hij de uitzondering is die de regel bevestigd.

Silena Colorate en Three-horned stock

 

Athene
De hoogste tijd voor een week Athene: De Grote Inkoop. Op zoek naar deurklinken, ovens, koelkasten, bedden, televisies, een zwembad en nog veel meer. Het is een hele waslijst! We plannen het samen met Petros, een vriend van ons die op dat moment op de terugreis van Londen naar Athene is. Hij is half-Griek en kent de stad Athene veel beter dan wij. Binnenkort start men met de bouw van zijn huis op Kythira. Waar we gezamenlijk kunnen inkopen kunnen we vast samen korting bedingen, handig toch? We gaan een week later heen dan oorspronkelijk was afgesproken. Zo konden wij en Tipsie nog een paar dagen wennen aan ons nieuwe onderkomen. Voor Petros, onze Griekse vriend, was het minder gelukkig want hij lag in Engeland vijf dagen in het ziekenhuis met voedselvergiftiging!! Bleek dat het eten van een kreeft die je een daglang overal mee naar toesleept toch niet zo slim is. Dat verzin je toch niet maar het kwam ons goed uit.

 

 

Sneeuw in de bergen op de heenweg

 
Inmiddels kunnen we de twee Griekse Ikea’s, de Kotzobolous, Mediamarkten, Leroy Merlin en de rondweg van Athene wel dromen. Een dagje treinen naar het centrum van Athene, een aanrader, om de straat met deurklinken-winkels te bezoeken staat ook op het programma. Samen met Petros. Bij de eerste winkel is het al raak. Mooie exemplaren en de aller aller mooiste kosten meer dan 400 euro per stuk. Er komt speciaal een meneer van de deurklinken-winkel aan de overkant (horen ze bij elkaar??), om al dit moois te tonen. Helaas gaan onze budgetten niet zo ver. Op naar de volgende winkel, ook weer vol met deurklinken. Daar zien we dezelfde (goedkopere) exemplaren, maar voor een andere prijs. Wat kan hij aan de prijs doen? Die gaat met stip naar beneden. Op naar deurklinken-winkel nr drie. De onderhandeling wordt al snel ingezet en bij het overhandigen van een visitekaartje komen we er achter dat er meerdere winkels van dezelfde eigenaar zijn….Wat zijn dit voor slimme verkoopmethodes? We besluiten ons team op te splitsen, al die winkels bezoeken gaat wel erg langzaam. Albert en ik gaan naar de volgende deurklinken-winkel en Petros gaat terug naar winkel nr. een voor een betere aanbieding. Beide teams komen vol trots met verbeterde voorstellen weer naar buiten. Ondanks het feit dat het ons alle drie een kick geeft hebben we nog meer dingen te doen. Er is dus stevig te onderhandelen en dat kunnen we ook telefonisch nog wat verder uitspelen.

 

Zit daar iemand? Is het een beeld? het blijkt toch echt een rotspunt te zijn

Ondertussen zijn we al vijf nachten weg van huis, van Kythira en weg van Tipsie!!! Ons autootje is inmiddels stampvol zo ook onze hotelkamer want ’s avonds halen we de gekochte goederen uit de auto.
Voor de heenreis hadden we de prachtige berg- en kust-route genomen.
Met de boot van Kythira naar Neapolis. De boot werd zelfs begeleidt door een paar dolfijnen. Van Neapolis door het Parnongebergte (1.700 meter hoog) in de sneeuw via Leonidia naar Nafpilion. In dit prachtige havenplaatsje hebben we een nachtje doorgebracht in ons favoriete hotelletje. Het was net vakantie.

 

 

De baai van Nafpilion met in de verte de besneeuwde bergtoppen

 
De tocht gaat door van Nafpilion naar Korinthe en dan ben je in een uurtje in Athene. Klik hier voor een kaart van de Peloponessos/Griekenland voor de snelste én mooiste route.
De terugweg was de snelle route van Athene-Corinthe-Tripolis-Sparta-Skala-Neapolis. Onderweg hebben we nog een mooi antiekzaakje langs de weg gevonden en in Skala bij de Lidl nog meer ingekocht.

 

 

Kan de autoklep ook dicht? wij dachten van niet

 
Bij thuiskomst vrijdagmiddag blijkt Tipsie al vier dagen niet binnen te zijn geweest en ook geen eten te hebben gehad. Arme Clive, de man van Petros, die aan het oppassen was. Ontzettend ongerust lopen wij tot het donker wordt, al schuddend aan een zak kattebrokjes, te zoeken door heel Frilingianika. Ik ben radeloos. We hadden nog een eetfeestje maar dat bellen we af. Nog steeds geen Tipsie! Totdat het al een tijdje donker is en Albert toch nog eens op onderzoek gaat. En ja, hoor hij heeft hem gevonden. Ach arme kat. Hij krijgt extra veel knuffels en lekkere hapjes.

Anita

Wat een feest om alle prachtige bloemen te zien en met bijzondere namen: Iris Black Widow

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.