door
Het is de laatste dag van 2018. Het is grijs buiten, het regent en ik ben snipverkouden. We gaan geen oliebollen bakken vandaag. Volgens Grieks gebruik heb ik wel een ‘vasilopita’ gebakken. Een nieuwjaarscake. En ik heb er een muntje in verstopt. Eveneens volgens Grieks gebruik. Vanavond om twaalf uur snijden we de taart aan en degene met het muntje in zijn/haar portie kan een nieuw jaar vol geluk en voorspoed verwachten.
Zal ik stiekem nog een paar extra muntjes in de vasilopita stoppen?
De regen van de afgelopen weken tezamen met de vele zonnige dagen zorgt voor een lentesfeer over het hele eiland. Sappig groen gras, kleurige bloemetjes en jonge lammetjes en geitjes. De watervallen in Mylopotamos klateren er al vrolijk op los en er stroomt zelfs een rivier onder de Katouni brug. De vele (natuurlijke) waterbronnen zijn goed gevuld en alle honingbijen zijn in hun sas. Wat betreft dat laatste vernamen we dit heuglijke nieuws van onze buurman in Myrtidia. Doordat er al veel bloemen in bloei zijn is er werk zat voor de bijen en belooft het een goed honingjaar te worden. Aldus proosten we samen met de buurman, onder het genot van een glaasje ’tsipouro’ (lokaal drankje) en heerlijke honingkoekjes, melomakaronia, alvast op een mooi nieuw jaar.
(klik op het witte driehoekje)
De prachtige december zonnestralen zijn erg uitnodigend voor lange wandelingen. Tijdens een van onze tochten, door de ons omringende dorpjes, troffen we midden in het groen, op een wandelpad, meneer Blaferis aan. Juist ja die meneer van het ‘briefje met verhaal’. Meneer Blaferis is niet meer de jongste en loopt met een wandelstok. We verbazen ons over het mooie schone wandelpad en hij vertelt dat ze hier net de nieuwe waterleidingen hebben aangelegd, van Mitata naar Aroniadika. Mysterie van het nette wandelpad is opgelost.
Meneer Blaferis zit op de praatstoel en vertelt verder over zijn honderden olijfbomen die vorig jaar, tijdens de brand, in rook zijn opgegaan. Wij kennen die olijfgaarden, met mooie wandelpaden er omheen, maar ook hangt er in elke boom een plastic zak. Al snel na de brand liepen de olijfbomen weer uit en hingen, tot onze onsteltenis, al weer nieuwe plastic zakken in de bomen. ‘”Om de wilde geiten” op afstand te houden. Zo legt hij ons met veel enthousiasme uit. Ha hier is voor ons weer een mysterie opgelost. Al blijft het foeilelijk, al dat wapperende plastic.
Zo vraag ik hem naar het briefje: zijn pretoogjes stralen nog meer. Dat briefje kwam niet van hem maar een kennis wilde hem een poets bakken. ‘je weet wel, Giorgos die-en- die, die heeft ze niet allemaal op een rijtje’ ja we weten over welke Giorgos hij het heeft. Het briefje is duidelijk een kwestie van lokale Griekse humor.
Nog even wat serieuze zaken. Elke vrijdag is het boom-kap-dag op Kythira. De gemeente heeft hiervoor alle eilanders uitgenodigd. Indien je hout nodig hebt ben je van harte welkom. En dan gaat het hier om de verbrande bomen. Menig eilander is zo een wintervoorraad hout aan het aanleggen. Rij je nu vanaf Aroniadika over de hoofdweg naar het zuiden dan ziet het er al een stuk frisser uit. En weidser.
Zin in vakantie? Zin in Kythira?
Wij wensen je veel geluk en gezondheid en schitterende vakanties in 2019!
Albert&Anita
