Drukte, twijfel en achterdocht

JULI 2008

Dagelijks een paar uur werken voor een Griekse baas, nieuwe ontmoetingen, feestjes met nog meer nieuwe ontmoetingen, borrels, etentjes,


Bij Agnese: Italia, Berlijn, Griekenland en Friesland samen aan het eten

 

warm weer 35+, nicht Meina op bezoek met man Pyter en zoon Tom(erg gezellig),

drukte op de stranden, drukte op de weg, een gezonken veerboot, in ons huurappartement gaat alles stuk, nog steeds geen bouwvergunning voor Frilingianika, windmolens (hier WIND-TURBINES), geen wasmachine, skype,

Skypen met Pa en Ma en neefjes en nichtjes

 

een jonge griek verongelukt bij een motor ongeval, ons huis in Nederland is verkocht, twee bosbranden op het eiland, inlezen in septik-tanks, zonne-energie, regenopvang, zwembaden omdat….de bouwvergunning voor ons stuk land van 3.726m2 is aangevraagd. Dat laatste was wel een van de spannendste dingen de afgelopen weken. Met de tekening waren we al langer bezig maar de windmolens  kwamen er tussen en toen kregen wij het benauwd. Let wel: we zijn voor groene energie maar het plaatsen van 225 windmolens op een klein eiland is niet niks. Het aanleggen alleen al zal ten koste gaan van een aantal authentieke dorpjes. de trekvogels zulllen verdwijnen en last but not least: na een paar jaar werken ze niet meer en zitten de eilanders opgescheept met een heleboel ijzer en ander puin. Welkom in Griekenland.
Troubles in Paradise? Wat doen we nu? OK we gaan door. We kunnen ons niet voorstellen dat er hier straks 225 windmolens van 150 meter hoogte staan.

Albert en James samen op de markt handtekeningen verzamelen tegen de wind-turbines

 

Dan de bouwtekeningen voor ons terrein. Vanaf het begin zijn we enthousiast over ons plan met een prettige inbreng van onze architect. Voor ieder appartement heel veel privacy en eigen terassen in- en uit de wind en in- en uit de zon en allemaal met zeezicht. We willen een heel grote beschutte binnentuin maken waar we veel fruitbomen willen planten en heerlijk geurende kruidenplanten. Lavendel is echt mijn favoriet. Als kind gingen wij elk jaar naar Frankrijk op vakantie en herinner ik mij prachtige paarse velden vol met heerlijk geurende lavendel. Daar zal de eerste lavendel-wortel bij mij wel geschoten zijn.
Verder willen wij op het terrein een zwembad. En heel veel terrassen om de prachtige zonsondergang te kunnen bekijken en bij nacht de vele (vallende) sterren aan de hemel. De melkweg zie je hier om deze tijd van het jaar heel vaak en heel goed.

De view van ons landje bij zonsondergang

 

De twijfel slaat soms toe. We zien zo veel oude maar half vergane panden dat onze handen jeuken om aan de slag te gaan met dergelijke oudjes. Veel sfeer en degelijk gebouwd. Wat wij wel weten is dat niet alles hier te koop is. Vanwege bijvoorbeeld familie ruzies of de grond/woning zo laten om in latere jaren te profiteren van prijsstijgingen. Een Griekse buurman van ons, die overigens in Londen woont, bekende ons dat hij en zijn familie niet eens precies weten wat de landsgrenzen exact zijn van alle stukken land die ze hier bezitten. Voor je het weet heeft dan iemand een weg over je lap grond aangelegd en probeer die weg dan maar weer eens ongedaan te krijgen, niet dus.

Oude panden hebben onze voorkeur boven nieuwbouw. Toch gaan we nieuw bouwen. Onze aannemer is iemand die alleen traditioneel bouwt. Dat wil zeggen dat de muren worden gemaakt van echte stenen, uitgehouwen rotsblokken, de muren krijgen een dikte van wel 70 cm. Onze aannemer is erg creatief om een nieuw gebouw toch de sfeer mee te geven alsof het er al 100 jaar staat. Vandaar oa onze keuze voor hem. Wel willen we een aantal prettige voorzieningen als bijvoorbeeld een airconditioning, we overwegen vaatwassers, en we willen ruime, fatsoenlijke badkamers.
Neem nou ons huurappartementje op het moment. Het begon met de wc die niet meer door wilde doortrekken(kleinigheid). Als ik de douchedeur dicht wil schuiven sta ik geheid met een losse schuifdeur in mijn handen. Altijd die natte vloer in een badkamer(zo vies). Ik dweil me suf. De sloten en raamopeners werken niet. Kortsluiting op een avond. De hele familie Frilingos, verhuurder, in rep en roer. Ons electrische 2-pits kooktoestel werkt nog steeds niet. Bij de ontzettend aardige familie Frilingos maken we ook gebruik van de wasmachine. Wasmachine stuk. Inmiddels hebben ze voor ons eentje gerepareerd. Het komt allemaal wel maar wij verwachten en hopen het vanaf het begin af aan dat alles wat soepeler gaat verlopen. Dat dingen gewoon werken.


Tipsie is erg relaxed

 

We zijn nu wel heel grondig aan het onderzoeken hoe we zoveel mogelijk gebruik kunnen maken van zonne- en windenergie en regenopvang. In Nederland zijn we gewend aan electriciteit en water, dat is er toch altijd? We zijn er hier de afgelopen maanden toch wel achter gekomen dat veel niet zo gewoon is. Bijvoorbeeld de electriciteit: na een staking van een paar uur weten wij beter, geen koffie, thee, was draaien en pc of water(warm)! Geen electriciteit en dan is er ook geen water. In juni was er 2 weken geen veerboot en dan ook minder bevoorrading van bijvoorbeeld de supermarkten. Er zijn geen inkomsten van de toeristen(die met de boot zouden komen).

Wat echt een probleem is, in Griekenland, zijn de bosbranden. Het is in het voorjaar groeizaam weer geweest, nu is het droog en er hoeft maar 1 vlammetje bij te komen en een heel veld staat in vuur en (steek)vlam. Het zal je maar gebeuren dat je van je opa een stuk land hebt geerfd met 120 olijfbomen en nog eens 30 fruitbomen die ooit met liefde meer dan 50 jaar geleden zijn geplant…nu een zwarte vlakte. Dat is dus gebeurd in juli. De Kythirianen doen er best veel aan, wegkanten worden gekort en opgeruimd maar niet altijd ontstaat een brand “per ongeluk“. Zo wil men ook de brand nog wel eens aansteken vanwege bedoelde bouwactiviteiten(voor of tegen) dit gaat ons als naïeve Nederlanders veel te ver. De laatste brand op Kythira was eind juli bij Fratsia daarvoor half juli in Paleopoli. In Paleopoli kwamen wij net aangereden voor een uurtje strand. Rookpluimen zagen wij al van verre maar je wilt gewoon niet geloven dat er echt een brand is. Helaas dus wel. Brandweermannen hebben het in bedwang gekregen maar vraag niet hoe. De wind wakkerde de vlammen aan en de droge planten en bomen werden voor onze ogen weggevaagd. Uiteindelijk kwamen er nog 4 watervliegtuigen maar toen was de grootste brand al geblust door de stoere Griekse brandweermannen. Laat nu deze brand wel ontstaan zijn op het stuk land waar wij driekwart jaar lang onze zinnen op hadden gezet. We hebben het niet door laten gaan omdat de prijs zo megahoog was, en mede door het sterk verslechterde beton wat er al stond. De afgezonderde ligging en alles bijelkaar gaf dit niet de 100% klik. Ik moet eerlijk bekennen, pas nadat we veel meer andere locaties gezien hadden. Tijdens de vuurzee hebben we elkaar wel even aangekeken. Wij blij dat we het niet hebben gekocht….op verbrande grond mag je eerst een hele tijd niet meer bouwen…oef!


Verschrikkelijk om bij een brand te staan en niets te kunnen doen

 

Maffia gedrag is toch wel de gecrashte veerboot. Al maanden gaat het dat er een tweede komt, vorige jaren waren er ook twee en dat brengt meer gasten op het eiland. Alle folders zijn gedrukt en de tweede veerboot start eind juli eindelijk. De boot is nog niet begonnen of de eerste, een oudje dat wel, vaart tegen de rosten….Iedereen is er van overtuigd dat hier gaat om de verzekeringsgelden te incasseren, dat is tenminste de roddel. Nu liggen er in de kleine haven van Diakofti 2 giga boten waarvan 1 nooit meer echt gaat varen zoveel is duidelijk.

De oude kapotte en nieuwe boot

 

Steeds duidelijker voor ons wordt wel dat Frilingianiaka waar wij nu wonen een heel gezellig dorpje is. Er wonen en werken permanent Grieken en Albanese familie`s maar ook veel mensen met zomerhuizen die nu arriveren. Londen, Parijs, New York, Australie, Vlamingen en Nederlanders natuurlijk. Een heel internationaal gezelschap.

Veel Australiers

 

Ook wonen er Grieken met vakantiehuizen die ons wat meer over onze huisjes kunnen vertellen. Onze ruine blijkt ooit van een schoenmaker te zijn geweest. En op het kleine pleintje voor ons huisjes stonden vroeger stenen bankjes langs de kant en werd er veel gedanst en bijgepraat, het openlucht kafeneon. Ook de grote waaiboom op de hoek blijkt nog een beschermvrouwe te kennen. Ooit was de planning deze boom te kappen maar een dame was daar zo op tegen dat ze zich heeft laten vastketenen aan de boom. De boom staat er nog steeds, de bankjes niet meer en regelmatig(voor griekse begrippen) passeert er een auto over de platia. We willen er gaan wonen heel snel en graag.

 

Anita

De platia, het pleintje in Frilingianika

 

Eén gedachte over “Drukte, twijfel en achterdocht

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.