Fijne feestdagen

 

Als eerste wensen wij je een gezellig kerstfeest en alvast een stralend begin van het nieuwe jaar. En wie weet tot op Kythira in 2024!

Ons inmiddels jaarlijkse Nederlandse uitje is al weer achter de rug. Dit jaar vertrokken we meteen na de olijvenpluk naar Athene. En wat was het weer eens leuk om door het centrum van Athene te struinen. Dat was denk ik drie jaar geleden voor het laatst. Maar nu hadden we heel toevallig twee nachtjes en dan verblijven we bij voorkeur in het centrum. Nou dat kunnen we iedereen aanraden want wat is het toch een speciale wereldstad. Al die oudheden waar je zo’n beetje over struikelt, de moderne winkelstraten, de toeristen maar vooral ook heel veel Grieken zelf die genoten van hun eigen prachtige opgeruimde en verrassend schone stad.

 

 

Dat wij dit jaar op 20 november in Nederland arriveerden kwam louter en alleen omdat mijn (anita) ouders 60 jaar getrouwd waren op 21 november. En dat hebben we groots gevierd. Zelfs de burgemeester van Assen kwam op bezoek om hen hoogstpersoonlijk te feliciteren. Tot over vijf jaar riep hij naar mijn ouders bij zijn afscheid.

 

 

Inmiddels zijn we sinds begin december weer thuis. En zijn we dit jaar met kerstmis heerlijk op het eiland (tip: kerst op Kythira 2009.) In al die jaren is de Kytheriaanse kerst uitbundigheid flink toegenomen. Prachtig versierde winkels, diverse schoolactiviteiten van en voor en door de jeugd waar iedereen van harte welkom is. Verenigingen die van alles organiseren en dat is best bijzonder want het is maar een kleine gemeenschap. Ondertussen galmen de Griekse kerstwensen door de winkels en over de straten: Chronia Polla, Kala Christoejenna, Kales jiortes…

Wat we zeker gaan missen is het geroep van onze buurvrouw Panajiota: Anitaaaaaa…Sinds twee weken woont ze in het bejaardentehuis cq verzorgingstehuis in Potamos. De afgelopen zomer is ze fysiek achteruitgegaan. Twee keer is ze opgenomen geweest in het ziekenhuis vanwege onverklaarbare duizelingen. Niet helemaal onverklaarbaar want de doktoren zeggen dat het bij haar leeftijd hoor en ook dat ze niet meer weg gaan. Het is daarom alleen al heel geruststellend voor haar, en alle buren, dat ze 24/7 een verpleegkundige in de buurt heeft. Nu krijgt ze op tijd haar medicijnen, elke dag een goede warme maaltijd, ze heeft een warme kamer én niet onbelangrijk: gezelschap.

 

 

Ze belt me elke dag en natuurlijk hebben we haar meteen samen even opgezocht. Helaas komen we niet zomaar het verzorgingstehuis binnen. Het is verplicht om een afspraak te maken en een coronatest in de apotheek te laten doen. Dat zijn twee hoge hordes om te nemen. Zo gewend als ik was om 50 meter het geitenpaadje af te rennen en dan stond ik al bij haar huisje. Haar kleine huisje ligt er nu stil en verlaten bij. Het gekef van haar lieve hondje Kanella is al begin november stilgevallen. Die knuffel is nu bij de honden engeltjes. Een paar maanden geleden heeft ze, iom de dierenarts, haar in laten slapen vanwege hartproblemen.

We missen ze allebei!

Proost dan maar, op het leven, Albert&Anita

PS: klik hier en lees meer over de avonturen met de buurvrouw 

PS: lees hier over onze eerste kerst op Kythira in 2008: bijzonder december