Een kerkje gebouwd met wijn

 

 

Er was eens een kapitein met de naam Nikolaos Kassimatis. Hij voer met zijn schip vol met wijn voor de kust van Kythira. Het weer was ruig en onvoorspelbaar en hij bad tot God om veilig aan te kunnen meren. Hij beloofde een kerkje te bouwen mocht zijn gebed worden verhoord. Na een heftige strijd met de woeste zee bracht de kapitein zijn schip veilig aan wal. Op de ruige rotsen vond hij de perfecte plek voor een kerkje en zo begon de bouw. Er was alleen geen water om het cement  mee aan te maken. Wijn was er in overvloed en dat bleek net zo goed te werken als water. En zo gebeurde: een kerkje gebouwd met wijn. Het Griekse woord voor wijn is ‘krasas’ (‘krasi’) en zo ontstond: ‘Agios Nikolaos Krasas’ , de heilige Nikolaos van de wijn.  

In onderstaand prachtige filmpje, van bijna vier minuten. krijg je een indruk van het kerkje en hoor je het verhaal over kapitein Nikolaos (in het Grieks). Het filmpje begint in het klooster Mirtidiotissa van Kythira.

 

 

Het was op deze mooie zomermiddag, 14 juni 2017, dat eilanders en eilandgasten waren uitgenodigd door de non-profit organisatie ‘Friends of Museums of Kythera’ voor een wandeling naar het kerkje gebouwd met wijn. Er was een kleine traktatie aangekondigd aan het einde van de wandeling…wijn. Er kwam een grote groep enthousiastelingen en Kythira liefhebbers van over de hele wereld op af. Het verzamelpunt was het klooster Mirtioditissa rond zes uur in de middag. Voor ons een geschikte tijd omdat het meeste werk van de dag er dan op zit. Het in september 2016 geopende Ikonen museum was voor de gelegenheid geopend. De op hout geschilderde Ikonen zijn indrukwekkend en de oudste is van de 16e eeuw. De altijd vriendelijke priester Petros nodigde ons uit voor een bezoek aan het oudste deel van het klooster. Onder de grote kerk is een klein heiligdom en dit is de plek waar de ikoon van Kythira, de zwarte maagd Maria ooit is gevonden.

 

 

Er was eens een Ethiopische vorst en zijn schip smakte op de rotsen van Kythira. Hij overleefde de schipbreuk en liep met zijn heilige afbeelding verder het eiland op. Ergens is hij het verloren… Een eeuw later (14e eeuw) is een herder op zoek naar zijn geit en vindt onder een mirte bosje een houten verbrande plank, hij weet meteen dat dit het verloren geraakte waardevolle stuk is. De mythe wordt werkelijkheid. Hij neemt het mee naar huis maar de volgende dag is het weg. Hij gaat terug naar het mirte bosje en vind daar de ikoon terug. Weer neemt hij het mee en is het de volgende dag verdwenen. Dat het weer terug is gevonden op dezelfde plek, onder een bosje mirte, was een bewijs voor de gelovige Kythirianen dat hier een kapel moest komen ter ere van haar; de zwarte maagd Maria met haar kind.  In de loop der eeuwen is er, rondom de kapel, enorm veel bijgebouwd en heden ten dage zijn de Kythirianen trots op het prachtige klooster  “Moni Mirtidiotissa’ waar de ikoon, de beschermheilige van alle Kythirianen, wordt bewaard.  

Nu weet je ook waar het klooster haar naam vandaan heeft, het Griekse woord voor mirte is μυρτιά (mirtia). De zwarte maagd Maria en haar kind uit Ethiopië komt van het Griekse woord Αἰθίοψ* (Aithiops – Aithiopia) en betekent: verbrandt gezicht. De verering van de ikoon van Kythira is beroemd in heel Griekenland. Op speciale zon- en feestdagen komen er tientallen bussen van het vaste land, of vanaf Kreta, om een bezoek te brengen aan het klooster waar de ikoon van Kythira wordt bewaard. Een vorm van religieus toerisme is hiermee ontstaan, al blijven deze wat oudere Griekse bezoekers maar een paar dagen op Kythira en hebben ze weinig te besteden.

 

 

Beneden in het kleine heildigdom, de kapel van de ikoon van Kythira, staan manshoge kaarsen. De vriendelijke priester Petros legt uit dat dit geschenken waren van mensen die een ziekte onder de leden hebben of een ziekte hebben overleefd. De gever heeft zijn/haar persoonlijke lengte en gewicht geschonken in de vorm van een kaars die volledig van bijenwas is gemaakt. De oudste kaars is zo’n beetje van 200 jaar geleden. Het wordt tijd voor wat frisse lucht. Na een eenvoudige maar prachtige wandeling van ca 30 minuten kwamen we aan bij het kerkje gebouwd met wijn, Ajios Nikolaos Krasas. Niet iedereen was even goed ter been en een enkeling ging met de auto van het klooster naar het kerkje. Daar aangekomen bleken die paar auto’s ook nog eens waanzinnige lekkere hapjes ‘mezzedakia’  te vervoeren. De koelboxen kwamen tevoorschijn en binnen een paar minuten was alles uitgepakt en kreeg iedereen een bordje en servet in de handen gedrukt. Uiteraard een glaasje wijn en zelfs tsipouro (de raki van Kythria). Wat een feest! Onder het genot van al dit zalige eten en het geweldige gezelschap hebben we met z’n allen de zon zien ondergaan. In het schemerdonker zijn we teruggelopen waarbij de muggen wel raad wisten met mij. De anti-mug lag in de auto…

Anita

* Het was Homerus die voor het eerst schreef over het gebied Ethiopië in zijn Ilias en Odyssee